10. W sprawach, w których prokurator wytacza powództwo na rzecz określonego podmiotu, materialnoprawne położenie tego podmiotu decyduje o materialnoprawnej skuteczności działań procesowych prokuratora, np. w przypadku upływu terminu przedawnienia.
Jędrzejewska Maria, Ereciński Tadeusz, Gudowski Jacek
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część druga, Postępowanie zabezpieczające. Tom 1-3.
Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I) ss. 1736
-
Slim Fast
1. Art. 56 § 1 nakłada na sąd obowiązek zawiadomienia osoby, na rzecz której prokurator wytoczył powództwo, o jego wytoczeniu. Zawiadomienie to powinno nastąpić przed pierwszą rozprawą - najpóźniej łącznie z wezwaniem na tę rozprawę.
2. Zawiadomienie odbywa się przez doręczenie osobie zawiadamianej odpisu pozwu prokuratora. Od chwili otrzymania takiego zawiadomienia osoba zawiadomiona może wstąpić do sprawy.
3. Wstąpienie do sprawy może nastąpić w każdym jej stanie. Nie jest ograniczone terminem ani fazą toczącego się postępowania. Nie jest również wymagane, aby osoba wezwana zawiadomiła sąd o tym, czy chce w ogóle do postępowania przystąpić. W orzecznictwie (por. orz. SN z 28 września 1971 r., III PRN 63/71, OSNCP 1971, nr 12, poz. 59) został wyrażony pogląd, że nawet w wypadku zawiadomienia sądu o woli nieprzystępowania do toczącego się postępowania, strona może zmienić zdanie i później do postępowania przystąpić.
4. Wstąpienie do sprawy w każdym jej stanie oznacza, że może ono nastąpić zarówno w trakcie postępowania przed I, jak i II instancją, a także w postępowaniu, które toczy się na skutek wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3981). Forma przystąpienia może być różna: może nią być wyraźne oświadczenie złożone w piśmie procesowym, może być to oświadczenie ustne na rozprawie. W postępowaniu przed sądem I instancji przyjąć należy także złożenie takiego oświadczenia ustnie do protokołu sądowego w tych przypadkach, w których ustawa dopuszcza ustne zgłoszenie powództwa (art. 466). Wraz z przystąpieniem może być równocześnie dokonana czynność procesowa, np. wniesienie skargi apelacyjnej.
5. Z chwilą przystąpienia do sprawy osoba, która dotychczas była wyłącznie stroną w znaczeniu materialnym (por. uwagę 4 do art. 55), staje się także stroną w znaczeniu formalnym i występuje obok prokuratora jako drugi powód w toczącej się sprawie. Musi też uiścić wpis należny od takiego pozwu (art. 17 u.k.s.c.).
6. Procesowa sytuacja osoby wstępującej do toczącego się postępowania określona jest sytuacją procesową prokuratora - może więc ona podejmować te czynności procesowe, które ze względu na stan sprawy są dopuszczalne.
7. Przystąpienie osoby, na rzecz której prokurator wytoczył powództwo, do procesu sprawia, że udział w nim prokuratora jest od tej chwili określony przez odpowiednie stosowanie przepisów o współuczestnictwie jednolitym. Nie powstaje więc między prokuratorem a osobą przystępującą w charakterze powoda współuczestnictwo jednolite, a jedynie od tej chwili pozycja prokuratora w tym procesie określana jest przez odpowiednie stosowanie przepisów regulujących to współuczestnictwo.
8. Odpowiednie stosowanie przepisów o współuczestnictwie ogólnie oznacza, że czynności strony wiążą prokuratora i odwrotnie - czynności prokuratora są skuteczne w stosunku do strony (por. art. 73 § 2), oraz że nie jest możliwe odrębne rozstrzygnięcie i zakończenie postępowania w stosunku do tych podmiotów.
2. Zawiadomienie odbywa się przez doręczenie osobie zawiadamianej odpisu pozwu prokuratora. Od chwili otrzymania takiego zawiadomienia osoba zawiadomiona może wstąpić do sprawy.
3. Wstąpienie do sprawy może nastąpić w każdym jej stanie. Nie jest ograniczone terminem ani fazą toczącego się postępowania. Nie jest również wymagane, aby osoba wezwana zawiadomiła sąd o tym, czy chce w ogóle do postępowania przystąpić. W orzecznictwie (por. orz. SN z 28 września 1971 r., III PRN 63/71, OSNCP 1971, nr 12, poz. 59) został wyrażony pogląd, że nawet w wypadku zawiadomienia sądu o woli nieprzystępowania do toczącego się postępowania, strona może zmienić zdanie i później do postępowania przystąpić.
4. Wstąpienie do sprawy w każdym jej stanie oznacza, że może ono nastąpić zarówno w trakcie postępowania przed I, jak i II instancją, a także w postępowaniu, które toczy się na skutek wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3981). Forma przystąpienia może być różna: może nią być wyraźne oświadczenie złożone w piśmie procesowym, może być to oświadczenie ustne na rozprawie. W postępowaniu przed sądem I instancji przyjąć należy także złożenie takiego oświadczenia ustnie do protokołu sądowego w tych przypadkach, w których ustawa dopuszcza ustne zgłoszenie powództwa (art. 466). Wraz z przystąpieniem może być równocześnie dokonana czynność procesowa, np. wniesienie skargi apelacyjnej.
5. Z chwilą przystąpienia do sprawy osoba, która dotychczas była wyłącznie stroną w znaczeniu materialnym (por. uwagę 4 do art. 55), staje się także stroną w znaczeniu formalnym i występuje obok prokuratora jako drugi powód w toczącej się sprawie. Musi też uiścić wpis należny od takiego pozwu (art. 17 u.k.s.c.).
6. Procesowa sytuacja osoby wstępującej do toczącego się postępowania określona jest sytuacją procesową prokuratora - może więc ona podejmować te czynności procesowe, które ze względu na stan sprawy są dopuszczalne.
7. Przystąpienie osoby, na rzecz której prokurator wytoczył powództwo, do procesu sprawia, że udział w nim prokuratora jest od tej chwili określony przez odpowiednie stosowanie przepisów o współuczestnictwie jednolitym. Nie powstaje więc między prokuratorem a osobą przystępującą w charakterze powoda współuczestnictwo jednolite, a jedynie od tej chwili pozycja prokuratora w tym procesie określana jest przez odpowiednie stosowanie przepisów regulujących to współuczestnictwo.
8. Odpowiednie stosowanie przepisów o współuczestnictwie ogólnie oznacza, że czynności strony wiążą prokuratora i odwrotnie - czynności prokuratora są skuteczne w stosunku do strony (por. art. 73 § 2), oraz że nie jest możliwe odrębne rozstrzygnięcie i zakończenie postępowania w stosunku do tych podmiotów.
-
Slim Fast
9. Jednakże zasady podejmowania czynności dyspozytywnych, tj. zawarcie ugody i zrzeczenie się roszczenia, które w myśl założeń właściwych dla współuczestnictwa jednolitego muszą być podejmowane przez wszystkich współuczestników łącznie, ulegają zmianom. Przyjmuje się, że czynności te mogą być podejmowane skutecznie przez samą stronę (por. uchwałę składu 7 sędziów SN z 23 lutego 1970 r., III CZP 81/69, OSNCP 1970, nr 7-8, poz. 119 z glosą J. Jodłowskiego, PiP 1970, nr 10, s. 614). Stanowisko prokuratora może mieć wpływ na ocenę ich dopuszczalności (por. art. 203 § 4 i art. 223 § 2), jego zgoda jednak nie jest warunkiem ani dopuszczalności, ani skuteczności czynności dyspozytywnej strony.
10. Art. 56 § 2 wyraźnie przewiduje, że prokurator nie może samodzielnie rozporządzać przedmiotem sporu. Jest to możliwe jedynie wtedy, gdy równocześnie tak samo przedmiotem sporu rozporządza strona powodowa. Wtedy jednak czynność dyspozytywną podejmuje sam podmiot uprawniony materialnoprawnie, natomiast stanowisko prokuratora ocenić można jako akceptację tej czynności strony.
11. Cofnięcie pozwu w razie współwystępowania po stronie powodowej prokuratora i strony (osoby, na rzecz której powództwo zostało wytoczone) możliwe jest naturalnie wspólnie przez oba te podmioty razem, ale dopuszczalne jest także przez każdy z nich oddzielnie. Art. 73 § 1 nie wymaga do cofnięcia pozwu zgody współuczestników jednolitych, a podobnie jak skutki wytoczenia powództwa obejmują tylko te osoby, które wniosły pozew, tak samo cofnięcie pozwu może być skuteczne tylko w zakresie dokonanego przez każdy z tych podmiotów wytoczenia powództwa (por. uwagi do art. 73 § 2). W przypadku współwystępowania prokuratora i strony - prokurator może skutecznie (przy zachowaniu warunków określonych w art. 203) cofnąć pozew w zakresie jego udziału w tym postępowaniu. Na tych samych zasadach byłoby dopuszczalne cofnięcie pozwu przez stronę, prowadząc jedynie do jej rezygnacji z udziału w toczącym się postępowaniu.
12. Przyjęta w art. 56 dowolność przystąpienia do sprawy osoby, na rzecz której powództwo zostało wytoczone, uzależnia powstanie wielopodmiotowej (dwupodmiotowej) strony powodowej wyłącznie od woli podmiotu przystępującego. Jeżeli osoba, na rzecz której powództwo zostało wytoczone, do sprawy nie przystąpi, to proces będzie się toczył wyłącznie z prokuratorem występującym w charakterze powoda. W takiej sytuacji jedynie od prokuratora będzie zależeć podejmowanie czynności procesowych i kontynuacja zaczętego postępowania. Jednakże i w tym wypadku - wobec wyraźnej regulacji § 2 - prokurator nie będzie mógł ani zawrzeć ugody, ani zrzec się roszczenia.
13. Mimo nieprzystąpienia do toczącego się postępowania podmiotu, na rzecz którego wytoczone zostało powództwo, jest on na podstawie wielu przepisów traktowany jako strona postępowania i z nim - jako stroną - związane są określone skutki procesowe, np. wyłączenie sędziego (art. 48 § 1 pkt 1-4), zawieszenie postępowania z powodu śmierci tego podmiotu (art. 174 § 1 pkt 1), odmowa zeznań przez świadka (art. 261 § 1) czy wreszcie przeprowadzenie dowodu z przesłuchaniem stron (art. 301).
Jędrzejewska Maria, Ereciński Tadeusz, Gudowski Jacek
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część druga, Postępowanie zabezpieczające. Tom 1-3.
Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I) ss. 1736
10. Art. 56 § 2 wyraźnie przewiduje, że prokurator nie może samodzielnie rozporządzać przedmiotem sporu. Jest to możliwe jedynie wtedy, gdy równocześnie tak samo przedmiotem sporu rozporządza strona powodowa. Wtedy jednak czynność dyspozytywną podejmuje sam podmiot uprawniony materialnoprawnie, natomiast stanowisko prokuratora ocenić można jako akceptację tej czynności strony.
11. Cofnięcie pozwu w razie współwystępowania po stronie powodowej prokuratora i strony (osoby, na rzecz której powództwo zostało wytoczone) możliwe jest naturalnie wspólnie przez oba te podmioty razem, ale dopuszczalne jest także przez każdy z nich oddzielnie. Art. 73 § 1 nie wymaga do cofnięcia pozwu zgody współuczestników jednolitych, a podobnie jak skutki wytoczenia powództwa obejmują tylko te osoby, które wniosły pozew, tak samo cofnięcie pozwu może być skuteczne tylko w zakresie dokonanego przez każdy z tych podmiotów wytoczenia powództwa (por. uwagi do art. 73 § 2). W przypadku współwystępowania prokuratora i strony - prokurator może skutecznie (przy zachowaniu warunków określonych w art. 203) cofnąć pozew w zakresie jego udziału w tym postępowaniu. Na tych samych zasadach byłoby dopuszczalne cofnięcie pozwu przez stronę, prowadząc jedynie do jej rezygnacji z udziału w toczącym się postępowaniu.
12. Przyjęta w art. 56 dowolność przystąpienia do sprawy osoby, na rzecz której powództwo zostało wytoczone, uzależnia powstanie wielopodmiotowej (dwupodmiotowej) strony powodowej wyłącznie od woli podmiotu przystępującego. Jeżeli osoba, na rzecz której powództwo zostało wytoczone, do sprawy nie przystąpi, to proces będzie się toczył wyłącznie z prokuratorem występującym w charakterze powoda. W takiej sytuacji jedynie od prokuratora będzie zależeć podejmowanie czynności procesowych i kontynuacja zaczętego postępowania. Jednakże i w tym wypadku - wobec wyraźnej regulacji § 2 - prokurator nie będzie mógł ani zawrzeć ugody, ani zrzec się roszczenia.
13. Mimo nieprzystąpienia do toczącego się postępowania podmiotu, na rzecz którego wytoczone zostało powództwo, jest on na podstawie wielu przepisów traktowany jako strona postępowania i z nim - jako stroną - związane są określone skutki procesowe, np. wyłączenie sędziego (art. 48 § 1 pkt 1-4), zawieszenie postępowania z powodu śmierci tego podmiotu (art. 174 § 1 pkt 1), odmowa zeznań przez świadka (art. 261 § 1) czy wreszcie przeprowadzenie dowodu z przesłuchaniem stron (art. 301).
Jędrzejewska Maria, Ereciński Tadeusz, Gudowski Jacek
Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze. Część druga, Postępowanie zabezpieczające. Tom 1-3.
Warszawa 2006 Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis (wydanie I) ss. 1736
-
Slim Fast
a można jaśniej!
-
Ewa85
Można .Ewa85 pisze:a można jaśniej!
Przygotowujesz projekt pozwu.Lecisz do radcy prawnego czy kogo tam masz i on reprezentuje organ przed sądami.
Drugie rozwiązanie,jesteś prawnikiem i sama się tym zajmujesz.
Pozew o ściganie jest tu wyłączony.
-
Slim Fast
Wg mnie - Dłużnik nie płaci, mamy podać o alimenty np. jego rodziców. Stojąc na straży interesu publicznego dobrze by było aby alimenty były płacone ....
Ja tego nie robiłam i mam nadzieję, że mnie nie zmuszą.
Ja tego nie robiłam i mam nadzieję, że mnie nie zmuszą.
-
marlenka1
To nie jest interes publiczny.Taka mała tylko dygresja.marlenka1 pisze:Wg mnie - Dłużnik nie płaci, mamy podać o alimenty np. jego rodziców. Stojąc na straży interesu publicznego dobrze by było aby alimenty były płacone ....
Ja tego nie robiłam i mam nadzieję, że mnie nie zmuszą.
Zastosowanie art.7 ogranicza się do przypadków strony słabszej w tym pojęciu,że ze względu na nieporadność,kalectwo,chorobę psychiczną lub niedorozwój lub opóźnienie umysłowe nie mogłyby w należyty sposób dochodzić swoich praw tu:roszczeń alimentacyjnych przed sądem.
-
Slim Fast
Uprawniony organ MOŻE wystąpić z powództwem:
-na rzecz osoby, która obok znanego dotychczas wierzyciela zasługuje na alimenty;
-na rzecz osoby uprawnionej, która może domagać się zasądzenia alimentów od zobowiązanych do alimentacji w dalszej kolejności;
-na rzecz dłużnika alimentacyjnego np. w sprawie zmniejszenia wysokości zasądzonych alimentów lub uchylenia obowiązku alimentacyjnego.
Prawnik mi podpowiedział, że zanim sporządzi się pozew warto jednak najpierw mieć oświadczenie strony lub opiekuna prawnego o wyrażeniu zgody na dokonanie takiej czynności w jej imieniu, żeby nie skończyło się to tak, że na pierwszym terminie powie, że nie podtrzymuje roszczeń zawartych w pozwie. ALE mam jeszcze wątpliwości co do kryterium doboru takich osób. Kalectwo, nieporadność itd to dosyć ogólne stwierdzenia, chyba, że tutaj już jest wyłącznie kwestia uznania. Według mnie dana osoba może być nieporadna, a dla innego pracownika może być wystarczająco zaradna, żeby zajmować się swoją sytuacją prawną. A to jednak inni pracownicy będą ewentualnie kierować do wyznaczonej osoby takie sprawy.
-na rzecz osoby, która obok znanego dotychczas wierzyciela zasługuje na alimenty;
-na rzecz osoby uprawnionej, która może domagać się zasądzenia alimentów od zobowiązanych do alimentacji w dalszej kolejności;
-na rzecz dłużnika alimentacyjnego np. w sprawie zmniejszenia wysokości zasądzonych alimentów lub uchylenia obowiązku alimentacyjnego.
Prawnik mi podpowiedział, że zanim sporządzi się pozew warto jednak najpierw mieć oświadczenie strony lub opiekuna prawnego o wyrażeniu zgody na dokonanie takiej czynności w jej imieniu, żeby nie skończyło się to tak, że na pierwszym terminie powie, że nie podtrzymuje roszczeń zawartych w pozwie. ALE mam jeszcze wątpliwości co do kryterium doboru takich osób. Kalectwo, nieporadność itd to dosyć ogólne stwierdzenia, chyba, że tutaj już jest wyłącznie kwestia uznania. Według mnie dana osoba może być nieporadna, a dla innego pracownika może być wystarczająco zaradna, żeby zajmować się swoją sytuacją prawną. A to jednak inni pracownicy będą ewentualnie kierować do wyznaczonej osoby takie sprawy.
-
Marta_Ż
- Praktykant
- Posty: 12
- Od: 12 lip 2016, 8:03
- Zajmuję się:
Sprawdzałam, co na to wszystko LEX i chyba w kwestii tego, że to "nie jest interes publiczny" mam mieszane uczucia. KWARTALNE SPRAWOZDANIE/KWARTALNE ZBIORCZE SPRAWOZDANIE1) Z REALIZACJI ZADAŃ PRZEWIDZIANYCH W USTAWIE Z DNIA 7 WRZEŚNIA 2007 R. O POMOCY OSOBOM UPRAWNIONYM DO ALIMENTÓW (DZ. U. Z 2015 R. POZ. 859, Z PÓŹN. ZM., Punkt F. Informacja na temat liczby dłużników alimentacyjnych oraz podejmowanych działań wobec dłużników alimentacyjnych zawiera rubrykę pt. "Wystąpienie z powództwem o ustalenie alimentów od innych osób".Slim Fast pisze:To nie jest interes publiczny.Taka mała tylko dygresja.marlenka1 pisze:Wg mnie - Dłużnik nie płaci, mamy podać o alimenty np. jego rodziców. Stojąc na straży interesu publicznego dobrze by było aby alimenty były płacone ....
Ja tego nie robiłam i mam nadzieję, że mnie nie zmuszą.
Zastosowanie art.7 ogranicza się do przypadków strony słabszej w tym pojęciu,że ze względu na nieporadność,kalectwo,chorobę psychiczną lub niedorozwój lub opóźnienie umysłowe nie mogłyby w należyty sposób dochodzić swoich praw tu:roszczeń alimentacyjnych przed sądem.
-
Marta_Ż
- Praktykant
- Posty: 12
- Od: 12 lip 2016, 8:03
- Zajmuję się:
I jest to prawdą, ale niestety główną przesłanką do wytoczenia takiego powództwa osobom zobowiązanym do alimentacji w dalszej kolejności jest niedostatek. Jeśli małoletni nie żyje w niedostatku, to sąd oddali takie powództwo.
-
Marta_Ż
- Praktykant
- Posty: 12
- Od: 12 lip 2016, 8:03
- Zajmuję się:
1
2
Oprócz art.7 - Fundusz alimentacyjny, Zaliczka alimentacyjna przeczytaj również:
Działania
ścigać czy nie ścigać
PUP
Szkoła
czy mogę przyznać fa na dziecko, jeśli matka dziecka 19l. ma
Elmer co Ty na to?
Do kiedy przysługuje fundusz?
zaświadczenia ze szkoły
art.7
uchylenie obowiązku alimentacyjnego
od kiedy przyznac?
Druki do FA
do kiedy przyznać
dłużnik dokonuje wpłat ale nie stawia się na wywiad
Elmer - pomóż
umorzenie postępowania