Analizując istnienie wskazanych wyżej przesłanek materialnoprawnych należy mieć na względzie, iż o tym, czy ma się do czynienia z "gospodarstwem domowym" w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy, decydować będzie stan faktyczny konkretnej sprawy. Pomocne dla tej oceny mogą być przepisy Kodeksu cywilnego o miejscu zamieszkania, a w szczególności art. 25 k.c., w myśl którego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym nie można pomijać art. 28 k.c., według którego można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania. O miejscu pobytu osoby fizycznej, a w konsekwencji o jej pozostawaniu w konkretnym gospodarstwie domowym, decyduje faktyczne jej tam przebywanie oraz zamiar stałego pobytu (wyrok WSA w Gdańsku z 18 maja 2005 r., III SA/Gd 114/04, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych,
www.nsa.gov.pl). O stałym zamieszkiwaniu w lokalu najemcy można mówić tylko wtedy, gdy cała życiowa działalność danej osoby zostaje ześrodkowana w tym właśnie lokalu w ten sposób, że stanie się on jej centrum życiowym, tzn. gdy w mieszkaniu tym będą koncentrowały się wszystkie jej sprawy osobiste i majątkowe (wyrok WSA w Gliwicach z 11 grudnia 2007 r., IV SA/Gl 492/07, LEX nr 488488).
przyjeżdżać mogą...dlaczego nie...ale należy wyjaśnić gdzie jest ich centrum życiowe i jaki wyrok sądu jest...kto sprawuje opiekę nad dziećmi ...a jeśli nie pomoże to przeprowadzić wywiad środowiskowy i wtedy się stwierdzi gdzie przebywają dzieci