~~oko ja w pracy pracuje, a poza praca robie to na co mam ochote i w tym tkwi problem, że przez wiele lat oprócz pracy w pracy musialam prace brac do domu ( chociazby pomyslec jak rozwiaząc problem ) a dodatkowo poza godzinami pracy bylo dokształcanie się - nie mów tu o przerosniętym ego bo moje ego jest w porządku, mam wykształcenie, ktorego się nie wstydze oraz wiedzę i kompetencje na miare obecnych czasów na poziomie, ktorego też się nie wstydzę - a wszyscy widza ( a ci ktorzy udaja, że nie widza po prostu sa zazdrośni oskutecznosc moich metod)
wiec twoja opinia jest twoja opinia, a wyrok I instancji SR o odszkodowaniu i niezgodnym z prawerm zwolnieniem z pracy jest tez konkretną informacja, wyrok sadu apelacyjnego, że pracodawca ma prawo wybrać sobie pracownika jest też ok
Pytanie tylko kim jest pracownik socjalny i kim powinien być?
Czy moje ego jest przerośniete ( z punktu widzenia Freuda tak bo mam nadwagę:), ale z punktu widzenia polityki społecznej i pracy socjalnej stricte - NIE , bo skutecznie realizuje cele ich cele
Tak wiec widzisz ~~oko punkt widzenia zalezy od siedzenia, a prawda sama się obroni:))))))))))))))))))))))))))))
a co ma nadwaga do ego wg Freuda???!!!
poza tym siedzisz gdzie siedzisz dzibar i sama sobie to zawdzięczasz, nie zwalnia się dobrego pracownika!!!, ja na moje siedzenie nie narzekam:)
~~oko nadrób zaległości z filozofii to będziesz wiedział:)))))))))))),
twoja opinia pozostanie twoja opinią na twoim siedzeniu, a o moje się nie troszcz bo ja mam to na co zasługuje i nie mam powodu do skargi:)))))))))))))))))\" prawdziwa cnota krytyk się nie boi\"
dzibar napisała;
\"ja mam to na co zasługuje i nie mam powodu do skargi:)))))))))))))))))\"
dzibar nie jęcz więc i wycofaj sprawy z sądów - nie skarż się bez przerwy
co do ego - to masz ostro zaburzone
\"Ego to jedyna świadoma część umysłu; są to nabyte doświadczenia, pełniące funkcje koordynujące wymagania id oraz super ego. Ego można określić jako rozsądek, czyli my jako my. Ego rodzi się nie z sił biologicznych a z rodzinnych i społecznych. Działa ono jako mediator pomiędzy popędami id a światem zewnętrznym. Ego to system przekonań, które organizują zasadę funkcjonowania pomiędzy wewnętrznymi a zewnętrznymi potrzebami życia. Dojrzałe i zdrowe ego dostosowuje potrzeby id i super ego do tego, aby można było je zaakceptować bez ryzyka destrukcji. Ego stanowi powierzchnię osobowości, część siebie, którą pokazujemy światu. Często jest wynikiem konfrontacji ślepych sił id z realiami rzeczywistości (Rosińska, 1985); pod wpływem warunków zewnętrznych zamienia zasadę rozkoszy na zasadę rzeczywistości. Pragmatyczny sposób życia oraz zasada prawdziwości i rzeczywistości rządzi ego, np. dziecko nigdy nie weźmie ciastka z kuchni, jeśli są w niej obecni rodzice. Pragnienie wyrażone przez id jest ciągle obecne, ale ego przewidując konsekwencje tego czynu w efekcie do niego nie dopuszcza. Ego niewątpliwe rozwija się wraz z doświadczeniem i powoduje rozwój różnic w zachowaniu, ma też najtrudniejszą rolę do wykonania: musi sprostać pragnieniom płynącym z id, naciskom z super ego oraz wymaganiom świata zewnętrznego. \"