UPOŚLEDZENIE W STOPNIU GŁĘBOKIM

[~Zofia]

a kiedy śds jest stowarzyszenia lub fundacji którą twożą rodzice to wprost rodzice uważają ze im się miejsce w takiej placówce należy, a jak nie po znajomości to pozostają skargi w urzędach, awantury i dziecko ma miejsce w placówce.

[~GRASZKA]

Mnóstwo jest takich luk w systemie. A w rozporzadzeniu wyraźnie napisano, że do SDS przyjmuje się osoby z głębokim stopniem upośledzenia.Uważam, że powinny istniec specjalne placówki dla takich osób dostosowane do ich bardzo scecyficznych potrzeb.

[~emilka !!]

nie napisano tak.

[~GRASZKA]

emilka patrz rozporządzenia

PAR.2, PUNKT 5)



5) uczestniku - należy przez to rozumieć przyjęte do domu osoby z zaburzeniami psychicznymi, w tym:

a) osoby przewlekle psychicznie chore,

b) osoby upośledzone umysłowo w stopniu GŁĘBOKIM znacznym i umiarkowanym, a także osoby z lekkim upośledzeniem umysłowym, gdy jednocześnie występują inne zaburzenia, zwłaszcza neurologiczne

[~emilka !!]

w moim nie ma! nie widzę!

[~GRASZKA]

Też bym chciała tego nie widziec

[~emilka !!]

spoko! ja nic nie widzę , ciemność wszędzie widzę!

[~az]

ŚDs to nie jest własne podwórko na którym ustawia się to co chce a wyrzuca to co nam się nie podoba! Pracuję w śds-ach od początku ich istnienia i tylko na początku jak powstawały (tak może do 1998 roku) nie było mowy za bardzo w wytycznych o upośledzeniu głębokim, ale od końca lat 90-tych już było jasne że śds-y są przeznaczone dla głębokich upośledzeń . A już rozporządzenie to określa wyraziście i jasno jakby ktoś jeszcze miał wątpliwości. Dlatego nie rozumiem Waszego oburzenia i opowiadania głupot o \"wpływowych \" rodzinach. Przyjmowanie osób z głębokim upośledzeniem jest Waszym obowiązkiem, dlatego rodzice maja prawo się tego domagać. Odmówić przyjęcia takiej osoby -jest niezgodne z prawem!

Inna rzecz- i tu się z Wami zgadzam, że nie jesteśmy przygotowani do pracy z takimi osobami tj. nie mamy odpowiedniego wyposażenia, ale też często także odpowiedniej do tego celu kadry: terapeuci, instruktorzy- nie są w żaden sposób zawodowo ( w większości) przygotowani do pracy z najcięższymi upośledzeniami; a z kolei wyliczając w rozporządzeniu kogo się w śds zatrudnia prawodawcy jakoś nie pomyśleli, że takie osoby wymagają szczególnego rodzaju specjalistów i że 1 terapeuta nie da rady pracować z 5 osobami głęboko upośledzonymi.
Dlatego często jest tak jak mówicie: osoby te są \"przechowywane\" zamiast rehabilitowane. A wbrew pozorom
z nimi też można pracować i mieć efekty ( co prawda mało spektakularne). Tylko zastanówcie się dziewczyny- pisząc tak : \"takie osoby w śds nie robią nic\"- bo to źle świadczy o Waszej pracy, umiejętnościach i wiedzy- bo to przecież nie one mają \"coś robić w śds\" tylko to Wy macie z nimi pracować!( taka specyfika pracy!). Poza tym to co dla Was jest \"niczym\"- dla nich bywa czymś dużym, ważnym i potrzebnym: choćby obecnością wśród ludzi, mniej obciążoną rodziną, która dzięki temu ma szansę wytrwać w nieszczęściu( czy to nie poprawia jakości życia osoby chorej?)


Fakt-nasz system ma potężne luki i nikt nie chce pomóc rodzinom, które nie oddają swoich tak bardzo niepełnosprawnych dzieci do dps-ów, tylko decydują się same nimi opiekować.Taka kara za posiadanie serca. Wy też się do tego karania chcecie przyłączyć?Wy- profesjonaliści???

Pewnie- brak nam choćby sprzętu a ci \"u góry\" strasznie pilnują żebyśmy się \"zbyt rozpustnie nie doposażali\" i nie bardzo nam dają szansę na rozwój w tym kierunku.
Ale tego czarodziejką różdżką nie naprawimy. Jedyne co możemy zrobić ( oprócz narzekania na upośledzonych i ich rodziny) to po prostu wykazać trochę zrozumienia dla nich i pomóc na tyle na ile możemy. Pomyślcie-dla Was (profesjonalistów) problemem jest mieć taką osobę przez kilka godzin dziennie- a zastanowiłyście się kiedyś nad sytuacją ich rodziców, rodzin? 24 godziny na dobę- pomocy znikąd bo \"nikt ich nie chce\".
Przemyślcie to.

[~GRASZKA]

Faktycznie ŚDS to nie własne podwórko, ale też nie jest naszą winą ,ze istnieją takie luki w systemie. Rozumiemy ból rodziców ,ich złośc , zmęczenie.Jednak uważam, że dla osób z głębokim upośledzeniem powinny istniec specjalistyczne ośrodki , które zabezpieczałyby spscyficzne potrzeby tych osób. Słyszałam , że do niektórych ŚDS-ów zgłaszaja sie rodzice osób leżących, które wymagają całkowitej opieki.A co w sytuacji gdy zgłoszą się kolejne osoby? Przecież gdy przyjmie się dwie to dlaczego nie przyjąc kolejnych pięciu? I wtedy mamy zupełnie inny profil ośrodka.

Niektóre ŚDSy mają w regulaminach zapis ,że osoba może byc skreslona z listy uczestników, gdy nie będzie przejawiała aktywności, nie będzie brała czynnego udziału w zajeciach.

[~GRASZKA]

Faktycznie ŚDS to nie własne podwórko, ale też nie jest naszą winą ,ze istnieją takie luki w systemie. Rozumiemy ból rodziców ,ich złośc , zmęczenie.Jednak uważam, że dla osób z głębokim upośledzeniem powinny istniec specjalistyczne ośrodki , które zabezpieczałyby spscyficzne potrzeby tych osób. Słyszałam , że do niektórych ŚDS-ów zgłaszaja sie rodzice osób leżących, które wymagają całkowitej opieki.A co w sytuacji gdy zgłoszą się kolejne osoby? Przecież gdy przyjmie się dwie to dlaczego nie przyjąc kolejnych pięciu? I wtedy mamy zupełnie inny profil ośrodka.

Niektóre ŚDSy mają w regulaminach zapis ,że osoba może byc skreslona z listy uczestników, gdy nie będzie przejawiała aktywności, nie będzie brała czynnego udziału w zajeciach.