Organ administracji publicznej jest obowiązany stwierdzić wygaśnięcie decyzji, jeżeli decyzja została wydana z zastrzeżeniem dopełnienia przez stronę określonego warunku, a strona nie dopełniła tego warunku. Warunek jest tu ujmowany jako element decyzji i chodzi w przepisie art. 162 § 1 pkt 2 tylko o warunek, który ma dopełnić strona. Należy przyjąć, że warunek, o którym mowa w tym przepisie, to warunek w rozumieniu przepisów prawa cywilnego jako zawarte w decyzji zastrzeżenie, które uzależnia powstanie lub ustanie skutku prawnego od zdarzenia przyszłego i niepewnego (art. 89 k.c.). W piśmiennictwie zwraca się uwagę na to, że "nie należy więc nazwy tej używać ani na oznaczenie zdarzenia przyszłego i niepewnego, ani na oznaczenie innego rodzaju postanowień czynności prawnej, ani również na określenie ustawowych przesłanek (tzw. conditiones iuris), od których zależy ważność lub skuteczność czynności prawnej" (Z. Radwański, Prawo cywilne..., s. 240). Jeżeli strona dopełni warunku, wówczas decyzja administracyjna wywołuje skutki prawne od daty ziszczenia się warunku, chyba że co innego postanowiono w decyzji. Podejmowanie przez organy administracji publicznej decyzji z zastrzeżeniem warunku przewidują przepisy szczególne. Na przykład zgodnie z przepisem art. 52 ust. 2 p.w.p. udzielenie patentu następuje pod warunkiem uiszczenia opłaty za pierwszy okres ochrony. W razie nieuiszczenia opłaty w wyznaczonym terminie Urząd Patentowy stwierdza wygaśnięcie decyzji o udzieleniu patentu. Zatem zastrzeżenie, o którym mowa w art. 162 § 2, nie może dotyczyć czynności-obowiązków wynikających bezpośrednio z przepisów ustawy, jak trafnie przyjął NSA w wyroku z dnia 28 stycznia 2009 r., II GSK 688/08, LEX nr 516027