Napisano: wczoraj, 13:08
Zdaniem organu w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki okreslone
w art. 30 ust. 2 ustawy.
W sprawach dotyczacych swiadczen rodzinnych (jak równiez swiadczen o podobnej funkcji socjalnej), aktualnie dominuje w
orzecznictwie sadów administracyjnych stanowisko wskazujace na koniecznosc rozrózniania pojec "nienaleznego swiadczenia"
oraz "swiadczenia nienaleznie pobranego". W tym nurcie orzecznictwa wskazuje sie, ze "nienalezne swiadczenie" jest pojeciem
obiektywnym, wystepujacym wówczas, gdy swiadczenie zostaje wypłacone bez podstawy prawnej lub gdy podstawa taka
odpadła, zas "swiadczeniem nienaleznie pobranym" jest swiadczenie pobrane przez osobe, której mozna przypisac okreslone
cechy dotyczace stanu swiadomosci (woli) lub okreslone działania (zaniechania). Innymi słowy, dla uznania wypłaconego
swiadczenia za nienaleznie pobrane, decydujace znaczenia ma nie tylko przesłanka obiektywna powodujaca ustanie prawa do
swiadczenia, ale takze swiadomosc i zamiar osoby pobierajacej swiadczenie. Obowiazek obciaza tylko tego, kto przyjał
swiadczenie w złej wierze, wiedzac, ze mu sie ono nie nalezy, co dotyczy zarówno osoby, która została pouczona o
okolicznosciach, w jakich nie powinna pobierac swiadczen, jak tez tej osoby, która uzyskała swiadczenie na podstawie
nieprawdziwych zeznan, dokumentów albo w innych przypadkach swiadomego wprowadzenia w bład instytucji zobowiazanej do
wypłaty swiadczenia. Ocena swiadomosci osoby pobierajacej swiadczenia musi byc dokonywana z uwzglednieniem wszystkich
okolicznosci danej sprawy, w tym czy zachowanie strony było ukierunkowane na niezgodne z prawem korzystanie ze srodków
publicznych. Oczywiscie, obowiazkiem strony pobierajacej swiadczenia jest poinformowanie organu o zmianie sytuacji
dochodowej, ale nie powinna ona ponosic zadnych negatywnych konsekwencji niezawinionych przez siebie działan organu (por.
przykładowo w najnowszym orzecznictwie na tle art. 30 ust. 2 u.s.r.: wyrok NSA z 10 wrzesnia 2019 r., I OSK 1139/19; wyrok
WSA w Lublinie z 26 czerwca 2019 r., II SA/Lu 145/19; wyrok WSA w Krakowie z 14 listopada 2019 r., III SA/Kr 152/19;
wyrok WSA w Poznaniu z 29 stycznia 2020 r.. II SA/Po 599/19; wyrok WSA w Łodzi z 20 lutego 2020 r., II SA/Łd 787/19;
Wyrok WSA w Gliwicach z 26 czerwca 2020 r. II SA/Gl 150/20).
W zwiazku z powyzszym nalezało umorzyc postepowanie wszczete w dniu 22 roku w sprawie nienaleznie pobranego
dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego za okres od
01.11.2021 do 30.11.2021 roku.
POUCZENIE
Od niniejszej decyzji słuzy prawo wniesienia odwołania do Samorzadowego Kolegium xxxxxxxxxxxxx za
posrednictwem Dyrektora MOPS w xxxxxxxxxx w terminie 14 dni od daty jej doreczenia.