do : Ten z opieki - Pomoc społeczna (forum ogólne)

[ewka78]

Wiem , że poniższy post nie dotyczy pomocy społecznej , ale opierając się Twojej dużej wiedzy popartej wyrokami sądowymi , proszę jeżeli jest to możliwe o ustosunkowanie się do poniższej sprawy :
Osoba pobierają zasiłek pielęgnacyjny do końca czerwca 2021 roku, zgodnie z orzeczeniem PCPR. Decyzja nie została przedłużona na podstawie ustawy COVID- , co można zrobić żeby teraz przyznać i wypłacić świadczenie z wyrównaniem od lipca. Bardzo prosze o pomoc.

[ewka78]

mogę liczyć na pomoc

[Ten z Łopieki]

Ups, trochę wdepnęliście. Chyba zafundowaliście sobie rażącą bezczynność.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ ten, pomimo istniejącego obowiązku nie załatwia w określonej prawem formie i w określonym prawem czasie sprawy, co do której obowiązujące regulacje czynią go właściwym. Bezczynność ma miejsce zarówno wówczas, gdy w określonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, jak i wtedy gdy prowadził postępowanie, ale mimo ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem stosownego aktu. Dla stwierdzenia bezczynności organu nie ma przy tym znaczenia fakt, z jakich powodów akt administracyjny nie został podjęty, a w szczególności, czy bezczynność została spowodowana okolicznościami zawinionymi przez organ (por. Wyrok NSA z dnia 12.07.2016 r., sygn. akt II GSK 400/15, publ. CBOSA).

Natomiast kwalifikacja naruszenia prawa jako rażącego oznacza stan, w którym wyraźnie, ewidentnie naruszono treść obowiązku wynikającego z przepisu prawa i naruszenie to posiada pewne dodatkowe cechy w stosunku do stanu określanego jako "zwykłe" naruszenie prawa. Dla uznania rażącego naruszenia prawa nie jest wystarczające samo przekroczenie przez organ ustawowych obowiązków, ale musi być ono znaczne i niezaprzeczalne oraz pozbawione jakiegokolwiek racjonalnego uzasadnienia. Rażące naruszenie prawa oznacza wadliwość o szczególnie dużym ciężarze gatunkowym i ma miejsce w razie oczywistego braku podejmowania jakichkolwiek czynności czy oczywistego lekceważenia przepisów (por. Wyrok NSA z dnia 29.11.2018 r., sygn. akt: II GSK 1619/18, publ. CBOSA).

Czyli Wasze zaniechanie wyczerpuje znamiona całkowitej bezczynności organu o charakterze rażącego naruszenia prawa. Ale o tym oczywiście może zdecydować tylko SA, gdyby ktoś Was zaskarżył, a później mógłby dochodzić odszkodowania. Otóż jest np. taki art. 417 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U.2020.1740 ze zm.), który stanowi, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność m.in. jednostka samorządu terytorialnego. Z kolei art. 417(1) § 3 k.c. mówi o tym, że jeżeli szkoda została wyrządzona przez niewydanie orzeczenia lub decyzji, gdy obowiązek ich wydania przewiduje przepis prawa, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu niezgodności z prawem niewydania orzeczenia lub decyzji.

„Przepis art. 417(1) § 3 k.c. określa odpowiedzialność publicznych osób prawnych za zaniechanie w dokonywaniu aktów indywidualnych (czynności konwencjonalnych) o charakterze władczym (…). Poprzez niewydanie decyzji należy rozumieć dwie sytuacje: decyzji nigdy nie wydano albo decyzję wydano, ale w niewłaściwym czasie”. (…) A „w takim wypadku istnieje prawna możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności pracownika organu. Wchodzi tutaj w rachubę zarówno odpowiedzialność dyscyplinarna i porządkowa, jak i inna odpowiedzialność przewidziana przepisami prawa, a więc także zapłata przez pracownika roszczenia regresowego organowi administracji publicznej, jeżeli poniesie on odpowiedzialność na podstawie art. 417(1) § 3 k.c.” (Tak: M. Siemaszkiewicz „Odpowiedzialność odszkodowawcza za niewydanie decyzji administracyjnej”, [w:] „Przegląd administracji publicznej”, nr 1/4 2013 r., wyd. UWr, s. 22-25).

„Odpowiedzialność odszkodowawcza za niewydanie decyzji dotyczy tylko przypadków, gdy obowiązujący przepis prawa nakazywał organowi administracyjnemu wydanie decyzji. Przesłanką przypisania obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przewlekłością postępowania jest więc skonkretyzowany w przepisie prawa obowiązek podjęcia przez organ administracyjny określonych działań władczych o charakterze indywidualnym, których zaniechanie spowodowało szkodę”. (Tak: A. Olejniczak, Komentarz do art. 417(1) k.c. [w:] Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania – część ogólna, red. A. Kidyba, W-wa 2010, s. 380).

[Ten z Łopieki]

c. d.

Czyli w skrócie: mamy wydać z urzędu decyzję przedłużającą prawo do zasiłku zależnego od orzeczenia o niepełnosprawności, bo tak nakazuje ustawa covidowa, która utrzymuje w mocy wygasłe orzeczenia, a tego nie zrobiliśmy od wielu miesięcy. Zainteresowany nie otrzymuje w związku z tym należnego mu zasiłku i doznaje realnej szkody finansowej. Gdy Sąd Administracyjny, któremu się poskarży, uzna tu niezgodność z prawem, wskutek rażącej bezczynności organu, polegającej na niewydaniu decyzji, do czego zobowiązywał go konkretny przepis i w związku z tym powstała szkoda, to naprawienia tej szkody zainteresowany może oczywiście dochodzić w postępowaniu cywilnym.
A teraz do rzeczy: sprawa wygląda poważnie i co z tym zrobić?
Proponuję po prostu wszcząć postępowanie, powiadamiając o tym stronę, jak również o swojej bezczynności i terminie załatwienia sprawy (oczywiście ma myć niezwłocznie), a następnie przyznać świadczenie od lipca i wypłacić je z wyrównaniem.

„Gdy dochodzi do uchybienia terminowi załatwienia sprawy, niezależnie od przyczyny na organie spoczywa: po pierwsze – obowiązek zawiadomienia strony o tym fakcie z podaniem przyczyny, po drugie zaś – obowiązek wyznaczenia nowego terminu załatwienia sprawy (Tak: M. Siemaszkiewicz „Odpowiedzialność odszkodowawcza za niewydanie decyzji administracyjnej”, [w:] „Przegląd administracji publicznej”, nr 1/04 2013 r., wyd. UWr, s. 27).

A potem liczyć na to, że świadczeniobiorca się nie zdenerwuje i on lub ktoś kto zechce go reprezentować, nie będzie Was skarżył i ciągał po Sądach, bo wydanie - w końcu - tej decyzji i wypłacenie zaległego świadczenia, może wcale nie zakończyć ewentualnej odpowiedzialności odszkodowawczej. No i że kontroli nie będzie lub nie zauważą...

„Zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej, o którym mowa w art. 417(1) §3 k.c., może przybrać postać zarówno bezczynności całkowitej, jak i przewlekłości postępowania. Nawet gdyby decyzja w końcu została wydana, choć po upływie wymaganego prawem terminu, po stronie organu i tak powstanie obowiązek naprawienia szkody za bezczynność w okresie od daty, kiedy decyzja nadająca uprawnienie mogłaby być wydana, a datą, w której faktycznie ją wydano (Tak: Kremis J. „Odpowiedzialność odszkodowawcza za niewydanie decyzji administracyjnej”, [w:] „Odpowiedzialność w prawie cywilnym”, red. P. Machnikowski, Prawo CCC, wyd. UWr, Wrocław 2006 r, str. 191).

[kaczka111]

Wiem że masz dużą wiedze więc pytam jak załatwić sprawę z wnioskiem od mieszkańca dps o pomoc w opłacaniu pobytu tzn. wnoszenie opłaty zastępczej przez gminę. rozumie, że gmina powinna tak postąpić tylko nie wiem w jakiej formie to zrobić czy wystawić decyzje czy podpisać cos w formie porozumienia z mieszkańcem. Proszę o pomoc i ewentualne wzory.