Napisano: 30 lip 2020, 13:49
Z podręcznika dla samorządowców 300+ na stronie: MRPIPS.
Prawo do świadczenia dobry start a:
– wymóg zamieszkiwania w Polsce dotyczący wnioskodawcy będącego obywatelem Polski,
– nauka dziecka w szkole za granicą.
Zgodnie ze zdaniem wstępnym w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji rządowego programu „Dobry start”, świadczenie dobry start przysługuje
m.in. obywatelom Polski, zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast regulacje
dotyczące miejsca zamieszkania określa kodeks cywilny. Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego, miejscem
zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Istotne jest, że powyższy zapis nie oznacza obowiązku permanentnego przebywania w miejscu zamieszkania, czy też generalnie na terytorium Polski – należy odróżnić fakt niezamieszkiwania w Polsce (skutkujący
brakiem prawa do świadczenia dobry start) od czasowego pobytu za granicą, np. w celach turystycznych,
leczniczych, itp.
W związku z powyższym, w przypadku wątpliwości co do zamieszkiwania wnioskodawcy w Polsce, organ
właściwy powinien przeprowadzić postępowanie wyjaśniające w tej sprawie.
Świadczenie dobry start przysługuje na dziecko w związku z rozpoczęciem roku szkolnego w szkole, która
w rozumieniu § 3 pkt 6 ww. rozporządzenia, oznacza szkołę podstawową, szkołę ponadpodstawową, klasy
dotychczasowej szkoły ponadgimnazjalnej prowadzone w szkole ponadpodstawowej, szkołę artystyczną,
w której jest realizowany obowiązek szkolny lub nauki, a także młodzieżowy ośrodek socjoterapii, specjalny
ośrodek szkolno-wychowawczy, specjalny ośrodek wychowawczy, ośrodek rewalidacyjno-wychowawczy.
Żaden przepis ww. rozporządzenia nie zabrania przyznania świadczenia dobry start, na dziecko uczące się
w szkole odpowiadającej typom szkoły wymienionym w ww. § 3 pkt 6 rozporządzenia nawet jeśli siedziba
szkoły znajduje się poza granicami Polski, oczywiście o ile wnioskodawca (tj. najczęściej rodzic) spełnia
ww. warunek zamieszkiwania w Polsce, co w przypadku wątpliwości powinno być przedmiotem postępowania wyjaśniającego organu właściwego. Nie jest to nowe, ani niespotykane rozwiązanie – analogiczny
stan prawny od ponad 14 lat obowiązuje w odniesieniu do zasiłków rodzinnych.