Mam taką sytuację: dłużnik przebywa z zakładzie karnym i wystąpił z pismem o umorzenie zobowiązań, ma stopień niepełnosprawności. Jako ośrodek musimy napisać decyzję do tego wniosku i w rozpatrzeniu nie zgadzamy się na umorzenie. Na jakie art. się powołać? Co byście dali w uzasadnieniu?
Ja daje art. 30 naszej ustawy, a w uzasadnieniu zacytuj art. 30 ust. 1 , ja daje tak:
Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007r. o pomocy osobom uprawnionym
do alimentów (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 859 z późn. zm.), organ właściwy dłużnika może umorzyć należności, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy, w łącznej wysokości:
1) 30%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 3 lat
w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów;
2) 50%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 5 lat
w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów;
100%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 7 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów.
Przewidziane art. 30 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów umorzenie należności ma charakter wyjątkowy. Z treści tego przepisu wynika jedynie możliwość, a nie obowiązek umorzenia zaległości dłużnika.
Proszę może Ci się przyda, wszystko jest wyraźnie opisane kiedy można umorzyć wg ustawy.