prosba do Elmera - Fundusz alimentacyjny, Zaliczka alimentacyjna

[magda159]

Dłuznik zmarł 12.01.2016, fundusz wypłacony 15.01.2016, dzis wierzycielka zgłosiła o zgonie. Za jaki okres zwrot?

[magda159]

czy ktos pomoze?

[de Charette]

a wiedziała o zgodnie?

[magda159]

nie wiedziała

[de Charette]

nie ma zwrotu

[magda159]

Nawet jesli wypłata była po zgonie? jak to uzasadnić?

[de Charette]

brak świadomości Strony

[RR]

W konsekwencji, śmierć P D, będącego osobą zobowiązaną do łożenia na utrzymanie dziecka skarżącej spowodowała, że uprawnienie tego dziecka do alimentów od w/w wygasło począwszy od dnia następującego po dacie śmierci to jest 1 września 2013 r. Nie budzi zatem wątpliwości stwierdzenie, że skarżąca utraciła równocześnie uzależniony od uprawnienia dziecka do alimentów status osoby, której przysługuje prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego. Skoro zależność uprawnienia do świadczenia z funduszu alimentacyjnego jest ściśle i obiektywnie powiązana z osobą dłużnika alimentacyjnego (od tego, czy żyje) to zarazem obiektywny jest brak podstawy prawnej do świadczenia alimentacyjnego w sytuacji śmierci dłużnika alimentacyjnego. Inaczej rzecz ujmując, w tym stanie faktycznym, okoliczności powodujące ustanie świadczenia alimentacyjnego są obiektywne. Nie ma wobec tego znaczenia, że skarżąca nie miała wiedzy o śmierci męża do grudnia 2013 r. Obowiązek alimentacyjny wygasa niezależnie od wiedzy osoby pobierającej świadczenie o śmierci dłużnika alimentacyjnego (zob. wyrok WSA w Białymstoku z 02.02.2012 r. sygn. akt II SA/Bk 815/11).

https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/0A0F7D643A
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/7A2E9A7F54

Rozstrzygnięcie tego typu spraw może być różne.

[eMGie]

do zwrotu, nie ma czegoś takiego jak brak świadomości strony

[de Charette]

tak eMGie, tego wyroku tez nie ma:
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E7493ED010
a już na pewno nie ma w nim takiego uzasadnienia:
"Natomiast "świadczenie nienależnie pobrane" to świadczenie pobrane przez osobę, której można przypisać określone cechy dotyczące stanu świadomości (woli) lub określone działania (zaniechania).
Przyjmuje się ponadto, że obowiązek obciąża tylko tego, kto przyjął świadczenie w złej wierze, wiedząc, że mu się ono nie należy, co dotyczy zarówno osoby, która została pouczona o okolicznościach, w jakich nie powinna pobierać świadczeń, jak też tej osoby, która uzyskała świadczenie na podstawie nieprawdziwych zeznań, dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd instytucji zobowiązanej do wypłaty świadczenia (wyroki NSA: z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. akt I OSK 826/09, Lex nr 558234 oraz z dnia 27 października 2010 r. sygn. akt I OSK 981/10, dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Innymi słowy rzecz ujmując świadczenie nienależnie pobrane, o którym mowa
w art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych jest pojęciem szerszym od świadczenia nienależnego, gdyż obejmuje nie tylko zaistnienie okoliczności powodującej ustanie prawa do świadczenia, ale także ustalenie, czy osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania oraz, czy w dacie pobierania świadczenia miała wiedzę, że wystąpiła sytuacja powodująca utratę tego prawa. Stąd norma art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga indywidualnego ustalenia stanu wiedzy i świadomości świadczeniobiorcy
w chwili pobierania świadczeń. Przy czym chodzi tu o realną wiedzę o zaistnieniu przesłanek wykluczających prawo do świadczeń i możliwość jej zdobycia przez świadczeniobiorcę w konkretnej sytuacji (wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 1037/10, lex 755684). Z tych też względów brak świadomości, że świadczenie od określonego momentu nie przysługuje, wyłącza możliwość uznania wypłaconego świadczenia za nienależnie pobrane.