W art. 17 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych ustawodawca określił okoliczności uniemożliwiające ustalenie świadczenia pielęgnacyjnego nawet, gdy wnioskujący spełnia wymogi określone w art. 17 ust. 1 omawianej ustawy. W świetle wskazanych regulacji, aby uzyskać świadczenie pielęgnacyjne strona powinna spełniać przesłanki z art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a równocześnie nie mogą zachodzić okoliczności wyłączające przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, wymienione enumeratywnie w art. 17 ust. 5 tej ustawy. W punkcie 2 lit. b art. 17 ust. 5 tej ustawy wskazano negatywną przesłankę nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, gdy osoba wymagająca opieki została umieszczona w placówce zapewniającej całodobową opiekę i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu.(...). Ustawodawca wprowadził to kryterium, aby bez względu na inne okoliczności, w sytuacji gdy okres pobytu osoby wymagającej opieki w placówce przekracza 5 dni w tygodniu, uznawać, że osoby opiekujące się niepełnosprawnymi mogą podjąć zatrudnienie. Natomiast w sytuacji, gdy okres pobytu osoby wymagającej opieki w placówce nie przekracza 5 dni w tygodniu, należy zbadać czy okoliczności pozwalają opiekunowi osoby niepełnosprawnej na kontynuowanie lub podjęcie zatrudnienia". Powyższą ocenę Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w całości podziela.
Skarżąca podniosła, że w jej ocenie prawo do świadczenia pielęgnacyjnego powinno jej być przyznane, ponieważ opiekuje się synem w dni wolne od nauki i podczas jego choroby. Wskazać zatem należy, że tego typu obowiązki są normalnymi obowiązkami rodziców, w tym rodziców samotnie wychowujących dzieci, którzy tak jak skarżąca borykają się z problemami związanym z pogodzeniem zatrudnienia z koniecznością zapewnienia opieki swoim małoletnim dzieciom. Rodzice wykorzystują urlopy, dni wolne związane z opieką nad dziećmi i zwolnienia lekarskie związane z chorobą dzieci, czy też korzystają z pomocy członków rodziny czy osób trzecich (tak NSA w powołanym wyżej wyroku z dnia 4 grudnia 2018 r.).
Syn skarżącej przebywa w ośrodku od poniedziałku rano do piątku po południu i jest do tego ośrodka dowożony i z niego odwożony do domu (jak to określiła skarżąca w oświadczeniu: "busem"), co oznacza, że nie jest ona zaangażowana w transport syna do placówki. W ocenie Sądu, umieszczenie syna w ośrodku zapewniającym całodobową opiekę od poniedziałku do piątku znacznie polepszyło sytuację skarżącej w zakresie możliwości podjęcia zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, choćby w częściowym wymiarze czasu pracy. Nie wyklucza tej możliwości konieczność opieki nad synem w okresach wolnych od nauki i w czasie choroby dziecka.
II SA/Ol 265/19