Przepis art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych jest dyżurną negatywną przesłanką stanowiącą o odmowie przyznania, opiekunom dorosłych osób niepełnosprawnych, prawa do wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.
W związku z wydanym przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem sygn. akt K38/13 z dnia 21-10-2014r. i zaistniałą po wyroku zmianą stanu prawnego, ustawodawca praktycznie natychmiast wywiązał się z obowiązku i uzupełnił ww ustawę o dodatkową treść - tzn. ustawodawca wprowadził do literalnej treści ww art. 17 ust. 1b odnośnik nr.7 , więc rezultacie ww przepis przyjął następujące brzmienie i formę:
art. 17 ust. 1b.7) Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:
1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do
ukończenia 25. roku życia.
7) Utracił moc w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, z dniem 23 października 2014 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 (Dz. U. poz. 1443).
- odnośniki informujące o wyrokach zakresowych (jak wyżej np. odnośnik nr.7 przy art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych) są, określonym w "Zasadach techniki prawodawczej", elementem obligatoryjnym tekstu ustawy pozwalającym ustalić treść obowiązujących w danym momencie norm prawnych (treść źródła prawa),
- wyrok TK sygn. akt K38/13 spowodował utratę mocy art. 17 ust. 1b w zakresie, jaki wynika z treści sentencji wyroku i obowiązkiem organów, jeszcze przed zmianą przez ustawodawcę ww przepisu zgodnie ze wskazówkami Trybunału zawartymi w uzasadnieniu ww wyroku TK, jest stosować ustawę o świadczeniach rodzinnych z uwzględnieniem orzeczonej przez Trybunał utraty mocy przez art. 17 ust. 1b w określonym zakresie, jak wynika z sentencji wyroku.