Jak najbardziej, nie tylko ze względów finansowych ale i pod kątem ewentualnej opieki
art. 87 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (Dz.U.z 2017 poz 682) , rodzice i dzieci obowiązani są do wzajemnego wspierania. Przez wzajemne wsparcie , o którym mowa w art 87 K. r. i o. należy rozumieć pomoc materialną, psychiczne wsparcie w chorobie cierpieniu i kalectwie, pomoc intelektualną przy podejmowaniu ważnych decyzji lub załatwianiu spraw życiowych oraz pomoc fizyczną przy wykonywaniu różnych czynności. Art. 128 w/w ustawy nakłada obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania na krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz 930 z późn. zm.) pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych przysługuje osobie samotnej, która z powodu wieku choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest ich pozbawiona. Ponadto art. 50 ust. 2 w/w ustawy stanowi, że usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni i zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.