Witam, samotna matka z jednym dzieckiem (rocznym) w kwietniu br. pobrała ostatnie świadczenie rodzicielskie. W maju złożyła wniosek o z.okresowy. Góra każe wliczać w dochód kwietniowe prawie 1000 zł. Czy to nie jest właśnie dochód utracony? Nie wiem jak tego dowieść, że to utracony... nie wystarczy raczej wzmianka w naszej ustawie tj. art. 8 ust. 3. Może znacie jakiś wyrok sądu, który o tym mówi? Z góry dziękuje za pomoc!
To jest akurat klasyczny przykład utraty dochodu. Ale przywykłem już do tego, że „tym na górze” nieraz trzeba pewne rzeczy tłumaczyć jak dziecku, a najlepiej to rozrysować kredkami Kilka przykładów z doktryny i orzecznictwa w tej sprawie:
Zgodnie z interpretacją zawartą w komentarzu do ustawy prof. Iwony Sierpowskiej (wyd. LEX, W-wa 2014 r., uwagi do art. 8, str. 99-100): "za dochód utracony należałoby uznać taki, który istniał w miesiącu poprzedzającym złożenie podania, a nie istnieje w miesiącu, w którym wnioskuje się o pomoc."
„Wprawdzie w samej ustawie o pomocy społecznej nie zawarto definicji utraty dochodu, co jest odmiennym rozwiązaniem niż to, które obowiązuje w ustawie o świadczeniach rodzinnych, niemniej nie budzi wątpliwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, że przez "utratę dochodu", o której mowa w ww. przepisie, należy rozumieć sytuację w której dana osoba czy rodzina w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o przyznanie świadczenia uzyskiwała jakiś dochód, natomiast w miesiącu jego złożenia już go nie uzyskuje. Tak też interpretowane jest to pojęcie w judykaturze (por. wyroki: WSA w Gliwicach z 28 kwietnia sygn. akt IV SA/Gl 1390/13, Lex nr 1535124; WSA w Rzeszowie z 8 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 110/14 Lex nr 1471320)” (Tak: Wyrok NSA z dnia 14.02.2020 r., sygn. akt: I OSK 567/19, publ. CBOSA).
„W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2018r. I OSK 1708/17 Lex nr. 2471110 przyjęto, że za dochód utracony należałoby uznać taki dochód, który istniał w miesiącu poprzedzającym złożenie podania, a nie istnieje w miesiącu w którym wnioskuje się o pomoc” (Tak: Wyrok NSA z dnia 14.02.2020 r., sygn. akt: I OSK 567/19, publ. CBOSA).