ale w przepisach jest mowa że alimenty wyższe niż niższe niż zasądzone trzeba wykazywać bądź zaświadczeniem od komornika lub w formie przekazów. Więc jeżeli nie zasadzone to za bardzo nie możemy przyjmować dowolne wysokości.
W ustawie jest mowa o zaświadczeniach lub oświadczeniach oraz dowodach niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń. To, o czym pisze ANNA, wynika z rozporządzenia. Ustawa mówi o odliczeniu alimentów. Zatem, jeśli nie można ich udokumentować dokumentami wynikającymi z rozporządzenia, to trzeba je udokumentować oświadczeniem, jak na to wskazuje ustawa, albo za pomocą innych dowodów.
Co prawda dot. to pomocy społecznej, ale warto się zastanowić: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 1 lipca 2008 r. (I OSK 1402/07) stwierdził, że wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie musi być następstwem dochodzenia świadczeń alimentacyjnych przed sądem. Może ono także przybrać postać świadczeń dobrowolnych. Uprawniony i zobowiązany do alimentacji mogą w szczególności ustalić rodzaj i zakres świadczenia w umowie zawartej na zasadach ogólnych lub w ugodzie zawartej przed sądem. Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że przepis art. 8 ust. 3 pkt 3 ustawy o pomocy społecznej również nie określa (nawet dla celów dowodowych), w jakiej formie mają być ustalone alimenty, które odlicza się od dochodu. Dlatego też błędne jest stanowisko, iż przez umowę o alimenty należy rozumieć jedynie umowę zawartą przez strony i zatwierdzoną przez właściwy sąd rodzinny. o prawda dotyczy to pomocy społecznej, ale wart rozważyć.