Czy zrobić nienależnie pobrane ??? - Świadczenia rodzinne

[leol]

Wnioskodawczyni miała przedłużony do 31-03-2025 r. zasiłek pielęgnacyjny na podstawie art. 6bb ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

PZds.OoN wydał w dniu 05.12.2024 r. kolejne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (uprawniające do zasiłku pielęgnacyjnego), które stało się ostateczne w miesiącu grudniu 2024 roku, o czym nasz organ nie został poinformowany.

W dniu 04.03.2025 roku ww. osoba złożyła w tutejszym organie wniosek o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, tj. w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (data orzeczenia: 05.12.2024 r., data złożenia wniosku: 04.03.2025 r.).

Czy należy ustalić świadczenia nienależnie pobrane za okres od 2025-01-01 do 2025-02-28, gdyż było wydane kolejne ostateczne orzeczenie i przyznać zasiłek pielęgnacyjny od miesiąca stycznia 2025 r.?

Czy z uwagi na fakt, iż stronie i tak przysługiwałby za ten okres zasiłek pielęgnacyjny nie ustalać nienależnie pobranych świadczeń i przyznać zasiłek pielęgnacyjny od miesiąca marca 2025 r.?

[Tom.]

Przyznać od stycznia (musisz bo tamta decyzja wygasła z końcem grudnia) tylko dopisz gdzieś, że na poczet świadczeń przyznanych zaliczacie świadczenia już zrealizowane
Robienie NP i ponowna wypłata to absurd...

[leol]

Wydaje się mało logiczne robienie NP - ale tak naprawdę decyzja wygasła, wypłata poszła, gdyby zrobić NP to wiadomo, że z odsetkami. W sytuacji zaliczenia świadczeń zrealizowanych na rzecz przyznanych giną odsetki. Czy to na pewno będzie dobrze?

[Tom.]

dziesiątki, jak nie setki, podobnych spraw i takich decyzji od covidu i nikt się nigdy nie czepiał
o jakich nienależnych chcesz mówić skoro świadczenia się za ten okres należały?

G. F. legitymował się orzeczeniem właściwego organu o znacznym stopniu niepełnosprawności w czasie określonym w zaskarżonej decyzji Burmistrza od dnia 1 sierpnia 2020 r. do 31 lipca 2021 r. jako okresie pobierania zasiłku w sposób nienależny. Kluczowe orzeczenie Zespołu z dnia (...) czerwca 2020 r. z uwagi na zaliczenie G. F. do osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym, nie spowodowało powstania okoliczności powodujących ustanie czy zawieszenie prawa do świadczeń rodzinnych lub zmniejszenie wysokości przysługujących świadczeń rodzinnych albo wstrzymanie wypłaty świadczeń rodzinnych w całości lub w części. Niedostarczenie tego orzeczenia Organowi I instancji nie wypełnia również desygnatów wprowadzenia organu w błąd przez osobę pobierającą to świadczenie. Mocą tego orzeczenia Zespół nie zmienił bowiem kwalifikacji zdrowotnej osoby niepełnosprawnej, która to zmiana mogłaby spowodować ustanie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego. Na marginesie należało dodać, iż zarówno Burmistrz jak i SKO nie sprecyzowały w sposób prawem wymaganym na podstawie, którego z punktów art. 30 ust. 2 ŚwRodzU uznały Skarżącego za osobę nienależnie pobierającą świadczenie rodzinne.

Reasumując, G. F. w granicach czasu uznanego przez Organy za okres nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego, był z powodu swej niepełnosprawności uprawniony do przyznanego mu zasiłku pielęgnacyjnego i z tego powodu niemożliwe staje się kwalifikowanie pobierania tego zasiłku za odpowiadające treści art. 30 ust. 2 ŚwRodzU. Ocenę tą dodatkowo pogłębia fakt niewskazanie w decyzjach konkretnej jednostki redakcyjnej art. 30 ust. 2 ŚwRodzU, która w okolicznościach faktycznych spraw miałaby zaistnieć i ewentualnie uzasadniać wydanie wobec osoby niepełnosprawnej od urodzenia decyzji administracyjnej o poważnych skutkach finansowych dla uprawnionego, jak również jego rodziców. Ta wada decyzji skutkuje też naruszeniem zasady pogłębiania zaufania do organów władzy publicznej, wyrażonej w art. 8 § 1 KPA

W tych okolicznościach zobowiązywanie Skarżącego do zwrotu pobranych świadczeń nie mogło mieć miejsca, a wszczęte wobec niego postępowanie było bezprzedmiotowe, co winno skutkować jego umorzeniem na podstawie art. 105 § 1 KPA W myśl art. 145 § 3 PostAdmU, w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1 i 2, sąd stwierdzając podstawę do umorzenia postępowania administracyjnego, umarza jednocześnie to postępowanie. Ponieważ wszczęte i prowadzone postępowanie wobec Strony nie miało swego przedmiotu w postaci okoliczności mogących wypełniać przesłanki z art. 30 ust. 1 i 2 ŚwRodzU, to tym samym wydawanie decyzji na podstawie art. 30 ust. 1 i 2 ww. ustawy, zobowiązującej skarżącego do zwrotu pobranego zasiłku pielęgnacyjnego stanowiło naruszenie art. 105 § 1 KPA Postępowanie administracyjne od samego początku było postępowaniem bezprzedmiotowym, a to pozwala Sądowi nie tylko skasować decyzje organów obu instancji, ale także umorzyć wszczęte postępowanie administracyjne na podstawie art. 145 § 3 PostAdmU w zw. z art. 105 § 1 KPA

II SA/Rz 231/22, kopa jest takich orzeczeń

[leol]

ok, dotarło już do mnie, dzięki