kontrola PFRON

[~kate]

ula a z jakiego wojewodztwa jesteś?

[~janek]

Uwaga po wyroku SN sprawdzają czy wydajemy w sprawie dofinansowań decyzje ADMINISTRACYJNE czy tylko pisma- zachodniopomorskie

[~pcpr]

a maja byc decyzje?

[~Dana]

a czy do dofinansowań mają być decyzje administracyjne co mówi ten wyrok SN i z kiedy on jest !

[~Bondi]

Czy możesz podać sygnaturę i datę wydania orzeczenia bo się nie doszukałem. I czy to orzeczenie SN czy NSA.

[~Hari]

co z tymi decyzjami?

[~ŁG]

to było orzeczenie sądu z Gliwic.

[~ŁG]

IV SA/Gl 547/12 - Wyrok WSA w Gliwicach


Data orzeczenia

2013-06-21 orzeczenie nieprawomocne


Data wpływu
2012-06-25

Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach

Sędziowie
Andrzej Matan /sprawozdawca/
Edyta Żarkiewicz
Szczepan Prax /przewodniczący/

Symbol z opisem
6330 Status bezrobotnego

Hasła tematyczne
Zatrudnienie

Skarżony organ
Wojewoda

Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję

Powołane przepisy
Dz.U. 2008 nr 69 poz 415 art. 33 ust. 4 w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 2
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - tekst jednolity

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant St. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi B. R. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję i określa, że nie może być ona wykonana.


Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta C., działając na podstawie art. 33 ust. 4 pkt w zw. z art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( t.j. z 2008 r., Dz. U. Nr 69, poz. 415 z późn. zm., dalej: ustawa) oraz art. 151 § 1 pkt. 2 w zw. z art. 145 § 1 pkt. 5 k.p.a., uchylił swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...]r. nr [...] o utracie przez B.R. statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 września 2010 r. z powodu podjęcia pracy zarobkowej oraz orzekł o utracie przez nią statusu osoby bezrobotnej z dniem 15 września 2009r.

Jak podniesiono w uzasadnieniu decyzji, status osoby bezrobotnej strona utraciła z dniem 30 września 2010r. z powodu podjęcia pracy zarobkowej w ramach umowy zlecenia w A w C. Na podstawie informacji uzyskanych od ZUS Oddział w C. Wydział Ubezpieczeń i Składek zawartych w piśmie z dnia 8 listopada 2011r ustalono, iż strona została zgłoszona do ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego z tytułu wykonywania pracy zarobkowej w ramach umowy zleceni przez B w W., za okres od dnia 15 września 2009 r. do dnia 31października 2009 r. Okoliczność ta stanowiła podstawę do wznowienia postępowania w zw. z art. 145 § 1 pkt. 5 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczność faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organowi, który wydał decyzję. Tą nowa okolicznością być fakt podjęcia przez stronę pracy zarobkowej od dnia 15 września 2009r., o czym nie powiadomiła on urzędu pracy w terminie do 7 dni. W myśl art. 151 § 1 pkt 2 k.p.a., organ administracji publicznej, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 § 2, wydaje decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.

Wobec powyższego organ I instancji uchylił swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...]r. nr [...] o utracie przez stronę z dniem 30 września 2010 r. statusu osoby bezrobotnej z powodu podjęcia pracy zarobkowej oraz orzekł o utracie statusu osoby bezrobotnej dniem 15 września 2009 r., w związku z tym, że strona w tej dacie przestała spełniać wymogi uznania jej za bezrobotną. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy, bezrobotnym jest m. in. osoba niezatrudniona i nie wykonująca innej pracy zarobkowej. Na podstawie natomiast art. 33 ust. 4 pkt 1 ustawy, pozbawia się statusu bezrobotnego, bezrobotnego który nie spełnia warunków, o jakich mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2.

W odwołaniu od tej decyzji z dnia [...]r. pełnomocnik strony zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 7,8 i 9 k.p.a. poprzez przyjęcie tezy, iż strona zdawała sobie sprawę z treści pouczenia o prawach osoby bezrobotnej, podczas gdy była ona przekonana, że działa zgodnie z prawem. W uzasadnieniu podkreślił, że pozostając osobą bezrobotną B.R. nie zgłosiła faktu zawarcia umów zlecenia, bowiem sądziła, iż jej oświadczenie zawarte w tekście tych umów o zarejestrowaniu się w urzędzie pracy jest wystarczające i to zleceniodawca zgłoszenia takiego powinien dokonać. Jak zauważa pełnomocnik strony, umowy te w odróżnieniu od wcześniejszych, zawierała klauzule dotyczącą zarejestrowania w urzędzie pracy. Pierwszą z tych umów, zawartą od 15 września 2012 r., podpisała dopiero 30 września 2012 r. Cały jednak czas wypełniała obowiązki osoby bezrobotnej, zgłaszając się w wyznaczonych terminach w PUP. Strona wiedziała o tym, że na jej konto wpływają pieniądze od firmy B. Pozostawała jednak w przekonaniu, że jest to zwrot poniesionych przez nią kosztów przejazdu.

Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Wojewoda [...], utrzymał w całości w mocy decyzję organu I instancji. W części pierwszej uzasadnienia przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania, zaś w kolejnej motywy swojego rozstrzygnięcia. Wskazał w szczególności na przepis art.2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z którego wynika, że bezrobotnym jest osoba niezatrudniona i niewykonująca innej pracy zarobkowej, zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej. Wykonywanie innej pracy zarobkowej, jak stanowi art.2 ust.1 pkt. 11 cytowanej ustawy, oznacza wykonywanie pracy lub świadczenie usług m.in. na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy zlecenia. Osoba bezrobotna winna spełniać wskazane wyżej warunki nie tylko w dniu rejestracji, ale także w okresie pozostawania w ewidencji osób bezrobotnych. W przypadku kiedy przestaje je spełniać traci status osoby bezrobotnej stosownie do postanowień art. 33 ust. 4 pkt.1 ustawy.

Jak podkreślono w uzasadnieniu, w przedmiotowej sprawie pozostaje bezspornym to, że B.R. w okresie od 15 września 2009 r. do 31października 2009 r. podjęła zatrudnienie w ramach umowy zlecenia, a fakt ten został bezsprzecznie potwierdzony pismem ZUS z dnia 8 listopada 2010 r. znak: S[...]. Organ rentowy, w wyniku weryfikacji konta osoby ubezpieczonej stwierdził, iż strona będąc zgłoszona do ubezpieczeń przez PUP jednocześnie była zgłoszona do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu wykonywania umowy agencyjnej- zlecenia przez płatnika B z siedzibą w W. Fakt podjęcia zatrudnienia przez stronę we wskazanym okresie potwierdził również jej pełnomocnik w treści odwołania skierowanego do Wojewody [...] . Jak wynika z akt sprawy, o wykonywaniu innej pracy zarobkowej w ramach umów zleceń B.R. nie powiadomiła organu zatrudnienia.

Ustalenie to, zdaniem organu, przesądziło o utracie statusu osoby bezrobotnej przez stronę. Wykonywanie bowiem innej pracy zarobkowej, która oznacza m.in. świadczenie usług na podstawie umowy zlecenia, wyklucza możliwość posiadania statusu osoby bezrobotnej. Chodzi tu nie tyle o rzeczywiste wykonywania pracy, ale pozostawanie w stosunku prawnym, z którego wynika osiąganie dochodów niezależnie czy rzeczywiście były one uzyskiwane wdanym okresie. Decydujące bowiem jest to, aby osoba bezrobotna była gotowa do podjęcia zatrudnienia. Gotowość ta natomiast jest wykluczona, gdy pozostaje ona w stosunku pracy, jak też gdy z innego powodu nie może wykonywać pracy. Zdaniem organu odwoławcze ł obowiązek powiadomienia organu zatrudnienia o zawartej umowie zlecenia ciążył na stronie. B.R. obowiązku tego nie dopełniła. Nie uczyniła tego mimo tego iż, jak wynika z akt sprawy, zapoznała się z treścią obowiązujących przepisów. W dokumentach dotyczących rejestracji złożyła oświadczenie, składając własnoręczny podpis, że została zapoznana z uprawnieniami i obowiązkami osoby bezrobotnej, w tym z obowiązkiem niezwłocznego powiadomienia Powiatowego Urzędu Pracy o podjęciu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej (tzn. pracy wykonywanej na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo świadczenia usług z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej. spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych) lub pozarolniczej działalności gospodarczej w terminie 7 dni od daty podjęcia pracy lub rozpoczęcia działalności oraz o zaistnieniu innych okoliczności powodujących utratę statusu osoby bezrobotnej. Została także zapoznana z \"Informacją dla osób rejestrujących się w PUP\", zobowiązując się do przestrzegania zapisów w niej zawartych pod rygorem ujemnych skutków prawnych. Potwierdziła jej odbiór w dniu 14 września 2009 r. Z pkt II tej informacji wynika, iż status bezrobotnego może nabyć osoba, która nie wykonuje innej pracy zarobkowej, natomiast w pkt. III wskazano, iż zarejestrowana osoba traci status I osoby bezrobotnej, gdy nie spełnia warunków określonych wart.2 ust 1 pkt. 2 ustawy.

Wobec tego zasadnie organ I instancji przyjął, iż podjęcie przez stronę zatrudnienia w formie umowy zlecenia przesądziło o utracie przez nią statusu osoby bezrobotnej. Podjęcie bowiem innej pracy zarobkowej, a zatem m.in. w wykonywania lub świadczenia usług na podstawie umowy zlecenia zobowiązuje organ do pozbawienia statusu bezrobotnego na podstawie art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powołany przepis reguluje tą kwestię w sposób kategoryczny i nie pozostawia organowi, w razie stwierdzenia i takich okoliczności, swobody w decydowaniu o pozbawieniu statusu bezrobotnego.

W skardze z dnia 21 maja 2012 r. pełnomocnik B.R. podniósł zarzut

naruszenie przepisów postępowania, które to uchybienie mogło mieć wpływ wynik sprawy, a mianowicie:

- art. 7 k.p.a. poprzez nie podjęcie wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli ,

- art. 8 k.p.a. poprzez prowadzenie postępowania w sposób sprzeczny z zasadą zaufania

Pełnomocnik wniósł o:

1/ uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania;

2/ zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi, pełnomocnik podniósł, iż godnie z treścią art. 8 k.p.a., organy administracji publicznej powinny prowadzić postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. Art. 7 k.p.a. stanowi zaś, że w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności, z urzędu lub na wniosek stron podejmują wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli.

Wskazane zasady nie zostały dochowane w prowadzonym postępowaniu, bowiem decyzje administracyjne, wydawane z upoważnienia Prezydenta Miasta C., były trzykrotnie uchylane przez organ odwoławczy. W tym kontekście, skoro organy się mylą, zastanawiającym dla pełnomocnika jest fakt, iż zdaniem organu tak I li II instancji , jego mocodawczyni nie mogła nie zrozumieć pouczenia dotyczącego obowiązku zawiadomienia urzędu pracy o podjęciu zatrudnienia zawartego w dokumentach rejestracyjnych. Ponadto pełnomocnik podnosi, że przed upływem terminu do wniesienia skargi, organ I instancji wszczął postępowanie o zwrot nienależnie pobranego stypendium.

Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wojewódzki Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) Sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji, obejmującą badanie zaskarżonych aktów pod względem ich zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270) – zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., stanowiący, że Sąd orzeka w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W odniesieniu do decyzji, bo tego rodzaju rozstrzygnięcie jest przedmiotem skargi w niniejszej sprawie, Sąd może ją uchylić lub stwierdzić jej nieważność wyłącznie w przypadkach określonych w art. 145 § 1 p.p.s.a. – tj. gdy stwierdzi naruszenie prawa materialnego mające wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania, inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono wpływ na wynik sprawy lub gdy wystąpią przyczyny nieważności wskazane w art. 156 k.p.a. lub w innych przepisach.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r. nr [...], uchylającą wcześniejszą decyzję tego organu w sprawie pozbawienia B.R. statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 września 2010 r. z powodu podjęcia pracy zarobkowej oraz orzekająca o utracie przez nią statusu osoby bezrobotnej z dniem 15 września 2009r.

Zaskarżona decyzja została podjęta w wyniku wznowienia postępowania, ze względu na przesłankę określoną w art. 145 §1 pkt. 5 k.p.a., na podstawie art. 151 § 1 pkt. 2 k.p.a. w związku z art. 33 ust. 4 pkt w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ( t.j. z 2008 r., Dz. U. Nr 69, poz. 415 z późn. zm., dalej: ustawa).

W myśl art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy, starosta pozbawia statusu bezrobotnego, który nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 tego aktu. Przepis art. 2 ust. 1 pkt. 2 ustawy określa definicje bezrobotnego przyjmując, iż oznacza to osobę, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 2 lit. a-g lub lit. i, j, l, lub cudzoziemca - członka rodziny obywatela polskiego, niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub służbie albo innej pracy zarobkowej, albo jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy, nieuczącą się w szkole, z wyjątkiem uczącej się w szkole dla dorosłych lub przystępującej do egzaminu eksternistycznego z zakresu tej szkoły lub w szkole wyższej gdzie studiuje w formie studiów niestacjonarnych, zarejestrowaną we właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiatowym urzędzie pracy oraz poszukującą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, o ile spełnia wymogi wskazane w punktach a – l ( m.in. kończyła 18 lat; nie osiągnęła wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.); nie nabyła prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty socjalnej, renty rodzinnej w wysokości przekraczającej połowę minimalnego wynagrodzenia za pracę albo po ustaniu zatrudnienia, innej pracy zarobkowej, zaprzestaniu prowadzenia pozarolniczej działalności, nie pobiera nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku chorobowego, zasiłku macierzyńskiego lub zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego).

Pod pojęciem innej pracy zarobkowej ustawodawca rozumie wykonywanie pracy lub świadczenie usług na podstawie umów cywilnoprawnych, w tym umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych (art. 2 ust. 1 pkt. 11 ustawy).

Zgodnie z art. 145 §1 pkt. 5 k.p.a., w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję.

Stan faktyczny rozpoznawanej sprawy, najkrócej rzecz ujmując, sprowadza się do tego, że skarżąca po zarejestrowaniu się w dniu 14 września 2009 r. jako bezrobotna, zawarła w dniu 15 września 2009 r. umowę zlecenia z firmą B, przy czym umowa ta została podpisana dopiero w dniu 30 września 2009 r. O tym fakcie, wbrew obowiązkom wynikającym z ustawy, nie poinformowała urzędu pracy. Informacja taka, pochodząca od ZUS, dotarła do tego organu dopiero 12 listopada 2012 r. W międzyczasie, ze względu na podjęcie przez skarżącą pracy, decyzją z dnia [...]r. Prezydent Miasta C. (organ zatrudnienia) orzekł o utracie przez nią statusu osoby bezrobotnej z dniem 30 września 2010 r. (z dniem podjęcia pracy). Informacja ZUS spowodowała wznowienie postępowania zakończonego wskazaną decyzją , jej uchylenie i pozbawienie statusu osoby bezrobotnej wstecz - z dniem 15 września 2009 r. ( od daty zawarcia umowy zlecenia).

W zasadzie tak ustalony stan faktyczny sprawy, który nie budzi większych wątpliwości, mógłby stanowić wystarczająca podstawę do zastosowania normy określonej w art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy. Zatem Prezydent Miasta C., działając na tej podstawie prawnej, był uprawniony do pozbawienia B.R. statusu osoby bezrobotnej .

W ocenie Sądu jednak sprawa ta nie ma jednoznacznego charakteru z następujących względów.

Po pierwsze – trzeba zauważyć, że decyzja organu I instancji, utrzymana w mocy przez organ odwoławczy, została podjęta w wyniku zastosowania nadzwyczajnego trybu postępowania określonego w art. 145 k.p.a. Postępowanie wznowieniowe kończy się jedną z decyzji wskazanych w art. 151 § 1 i 2 k.p.a. W przedmiotowej sprawie procesową podstawą rozstrzygnięcia był przepis art. 151 § 1 pkt. 2, zgodnie z którym właściwy organ uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1, art. 145a lub art. 145b, i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.

W ocenie Sądu decyzja uchylająca, jak i nowa decyzja rozstrzygająca o istocie sprawy mają charakter aktów konstytutywnych, działających na przyszłość. Mogą zatem kształtować sytuację prawną adresatów, jednakowoż nie z mocą wsteczną, jak uczyniono to w rozpatrywanej sprawie, ale tylko od daty ich podjęcia (doręczenia). \"Wsteczne\" działanie decyzji konstytutywnej jest możliwe wyjątkowo, w tych przypadkach kiedy przepisy prawa materialnego stanowiące podstawę rozstrzygnięcia wyraźnie nakazują wiązać skutki prawne decyzji z określonymi zdarzeniem, zaistniałym przed jej wydaniem. Norma zawarta w art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy, stanowiąca podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji, nie zawiera w swoje treści wyraźnego nakazu wiązania skutku w postaci pozbawienia statusu osoby bezrobotnej, ze zdarzeniem przesądzającym o tym że bezrobotny nie spełnia warunków, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przyjdzie zauważyć, iż w innych przypadkach pozbawienia statusu bezrobotnego ustawodawca, jeśli jego zamiarem było wsteczne pozbawienie tego statusu wyraźnie to reguluje ( art. 33 ust. 4 pkt. 2, 2a, 2b,3,4,7,8,9; np. jeśli bezrobotny otrzymał pożyczkę z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub instytucji z udziałem środków publicznych na podjęcie działalności pozarolniczej lub rolniczej albo otrzymał jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2, pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od następnego dnia po dniu otrzymania środków na podjęcie działalności; jesli otrzymał jednorazowo środki z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub z instytucji z udziałem środków publicznych na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej lub na wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od następnego dnia po dniu otrzymania środków na podjęcie działalności lub na wniesienie wkładu; jeśli rozpoczął realizację indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego lub podpisał kontrakt socjalny, o których mowa w art. 50 ust. 2 pkt 2; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od następnego dnia po dniu rozpoczęcia realizacji indywidualnego programu zatrudnienia socjalnego lub podpisania kontraktu socjalnego; w przypadku kiedy odmówił bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy lub innej formy pomocy określonej w ustawie lub poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, mającym na celu ustalenie zdolności do pracy lub udziału w innej formie pomocy określonej w ustawie; pozbawienie statusu bezrobotnego następuje od dnia odmowy).

Wobec tego, skoro co do zasady decyzje wydawane wyniku postępowania wznowieniowego mają charakter konstytutywny i brak jest podstaw do przyjęcia, iż norma prawa materialnego zastosowana w danej sprawie dopuszcza możliwość wstecznego działania takiej decyzji, to przyjąć trzeba, iż działa ona jedynie na przyszłość. Co za tym idzie wsteczne pozbawienie zaskarżoną decyzją statusu osoby bezrobotnej B.R. uznać trzeba za dokonane z naruszeniem tak rozumianych przepisów prawa procesowego ( art. 151 § 1 pkt. 2 k.p.a.) oraz prawa materialnego (art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy).

Tryb wznowieniowy, co należy podkreślić, pozwala na wzruszanie decyzji ostatecznych, obarczonych istotnymi wadami procesowymi. Decyzje ostateczne objęte są zasadą trwałości, której istotą jest stabilizacja sytuacji prawnej jednostki, (zwłaszcza jej praw dobrze nabytych), kształtowanej przez organy administracji publicznej w drodze decyzji. Wzruszenie decyzji ostatecznej jest dopuszczalne tylko i wyłącznie wtedy, kiedy odbywa się to w trybie przewidzianym przepisami ustawy (k.p.a. bądź ustawami szczególnymi) i po spełnieniu przesłanek określonych przez ustawodawcę. Zasady stosowania tego trybu wymagają ścisłej interpretacji i jakakolwiek wątpliwość w tym zakresie wyklucza możliwość jego wykorzystania. Wobec tego, jeśliby nawet zachodziłaby wątpliwość co do możliwości nadania wstecznego działania decyzji podjętej w wyniku wznowienia, to należałoby rozstrzygnąć ją na rzecz działania na przyszłość, co jest zasadą prawa publicznego.

Na marginesie przyjdzie także zauważyć, że postępowanie zostało wznowione ze względu na przesłankę określoną w art. 145 §1 pkt. 5 k.p.a., a więc w związku z wyjściem na jaw istotnych dla sprawy nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nieznanych organowi, który wydał decyzję. Chodzi zatem o nowe okoliczności bądź nowe dowody dotyczące faktów prawotwórczych, które powodowałyby podjęcie decyzji o innej treści, aniżeli został podjęta, w sytuacji, gdyby organ o nich widział w dacie jej wydawania . Nie jest do końca jasne, czy organy orzekające w sprawie potraktowały informację zawartą w piśmie ZUS z dnia 8 listopada 2012 r. informującym o zgłoszeniu B.R. do ubezpieczenia społecznego w związku z zawarciem wspomnianych wyżej umów zlecenia potraktowały jako \"nową okoliczność\" czy też pismo to stanowi dla nich \"nowy dowód\". Kwestia ta jest o tyle istotna, że jeśli byłby to nowy dowód to w dacie wydania decyzji podlegającej wzruszeniu ([...]r. ) taki nie istniał. Co za tym idzie, przesłanka wznowie nowa nie byłaby aktualna, w ślad za tym i uchylenie decyzji nie znajdowałoby by podstaw.

Podjęcie zaskarżonej decyzji, w ocenie Sądu, pozostaje w kolizji z zasadą proporcjonalności (art. 31 ust.3 Konstytucji RP). Sankcja zastosowana przez organ zatrudnienia wobec skarżącej, zwłaszcza w kontekście, będącego następstwem pozbawienia statusu osoby bezrobotnej, utraty przez nią prawa do stypendium przyznanego na okres odbywania stażu (decyzja z dnia [...]r. nr [...]) i obowiązku zwrotu kwoty stanowiącej jego równowartość (decyzja z dnia [...]r. nr [...], nakładająca obowiązek zwrotu w kwocie 5.259,80 zł) jest nieadekwatna do celu, jaki powinien zostać osiągnięty w wyniku podjęcia decyzji na podstawie art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy. Jak wykazuje analiza art. 2 ust. 1 pkt. 2 intencją ustawodawcy było uznanie za bezrobotną osoby, która jest niezatrudniona i nie wykonuje innej pracy zarobkowej oraz jest zdolna i gotowa do podjęcia zatrudnienia. Jedynie zatem oczywisty stan \"zatrudnienia\" może spowodować to, że osoba bezrobotna przestała spełniać warunki do posiadania takiego statusu. Nie budzi wątpliwości, że o takiej oczywistości można mówić tylko i wyłącznie wtedy, gdy bezrobotny uzyskał stałe zatrudnienie ( a nie zatrudnienie \"incydentalne\"). W istocie rzeczy umowy zlecenia, stanowiące podstawę orzeczenia o utracie przez B.R. statusu osoby bezrobotnej, zawarte zostały na okres od 15 września 2009 r. do 31 października 2009 r. i ewentualnie można uznać, iż w tym okresie czasu, ze względu na podjęcie \"innej pracy zarobkowej\" skarżąca nie spełniała warunków osoby bezrobotnej. Natomiast po tym okresie, co nie budzi wątpliwości, warunki te spełniała, zwłaszcza w okresie pobierania stypendium. Jak się wydaje, w takiej sytuacji właściwym byłoby pobawienie statusu osoby bezrobotnej na określony czas, natomiast w świetle przepisów ustawy nie jest to możliwe. Przepis art. 33 ust.4 pkt. 1 przewiduje jedynie pozbawienie takiego statusu na stałe.

Nie bez znaczenia pozostaje także i to, że podjęcie decyzji pozbawiającej statusu osoby bezrobotnej z mocą wsteczną uniemożliwiło skarżącej ponowne ubieganie się o uzyskanie takiego statusu.

Przepis art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy nie uzależnia decyzji o pozbawieniu statusu osoby bezrobotnej od winy (zachowania) tej osoby, jednakowoż nie pozostaje ono bez znaczenia w rozpatrywanej sprawie. Skarżąca, jak wynika z umów zlecenia znajdujących się w aktach sprawy (k. 76 i 77), podała w nich informację o zarejestrowaniu w Urzędzie Pracy, wskazując nawet jego adres. Jak wyjaśnia, pozostawała w przekonaniu, iż to zleceniodawca powinien przekazać informacje o zawarciu tych umów do organu zatrudnienia. Obowiązek taki, co nie budzi wątpliwości, obciąża jednak bezrobotnego. Natomiast to, że faktu bycia osoba bezrobotną, zarejestrowaną w urzędzie pracy, nie starała się ukryć, a wręcz go eksponowała może stanowić pewne usprawiedliwienie dla jej zachowania. Jak wynika z jej wyjaśnień, nie miała ona zamiaru wprowadzania w błąd organów zatrudnienia (k. 105). Istotne również jest i to, że cały czas wypełniała obowiązki osoby bezrobotnej, zgłaszając się w wyznaczonych terminach w PUP.

Zważywszy wszystkie przedstawione wyżej okoliczności Sąd uznał, że zaskarżone rozstrzygnięcie ze względu na wsteczne pozbawienie zaskarżoną decyzją statusu osoby bezrobotnej B.R. uznać trzeba za dokonane z naruszeniem tak przepisów prawa procesowego - art. 151 § 1 pkt. 2 k.p.a. oraz prawa materialnego - art. 33 ust. 4 pkt. 1 ustawy w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy , jak i z naruszeniem konstytucyjnej zasady proporcjonalności.

Ocena prawna jak i wskazania co do dalszego postępowania wynikają z rozważań zawartych w uzasadnieniu wyroku.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach i działając na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. \"a\" i \"c\" , orzekł jak w sentencji wyroku