obscenicznie

[Gość]

Stary, umierający Żyd leży na łożu śmierci, przy nim czuwa żona. Słabnącym głosem mówi do niej:
Kiedy wiele lat temu płynęliśmy w podróż poślubną i leżałem w kajucie złożony chorobą morską - byłaś przy mnie. Kiedy parę lat później złamałem nogę i leżałem w szpitalu - też byłaś przy mnie. Gdy zbankrutowała moja firma - byłaś przy mnie. A teraz kiedy umieram - znów jesteś przy mnie. I ja się tak zastanawiam: czy ty mi nie przynosisz pecha?!

[Anioł]

Dlaczego stary umierający Żyd ?

[de Charette]

a dlaczego nie?

bo to stary szmocnes jest

[Anioł]

aaaa...Ja to nie łapię kawałów, ale już wiem.
To tak jak mówić o Polakach złodziejach i kombinatorach.

[de Charette]

yyyyyy cóż za kompromitacja...co za niewiedza..... ty wiesz co to są szmocnesy? To po prostu humor żydowski.

https://cosiedziwisz.blog.pl/2011/02/16/ ... -szmonces/
Nazwa szmonces ludziom współczesnym niewiele mówi. Był to termin aktywnie używany w przedwojennych kabaretach. Wyraz pochodził z języka jidysz, a oznaczał: żart, dowcip. Był specyficznym i niepowtarzalnym rodzajem kabaretowego „numeru”. Powstał w latach dwudziestych w teatrach wiedeńskich z łatwością zaszczepiając się na grunt ogólnoeuropejski w krajach, gdzie kultura żydowska współistniała i wrastała w kulturę społeczeństwa autochtonicznego. W Polsce gatunek ten przyjął się znakomicie i tu właśnie przeżył swój rozkwit.
Ten rodzaj humoru wymagał od swoich twórców, także i wykonawców, wielkiego taktu i wyważenia. Rzecz bowiem nie polegała na ośmieszaniu kultury, jedynie na pokazywaniu kolorytu i mentalności grup społecznych.

Szmonces (z jid. שמאָנצעס szmonces „bzdury, androny, głupstwa, błahostki”[1]) – dowcip lub większa forma kabaretowa oparta na humorze żydowskim. Tworzone zwykle w tym środowisku. Skecze w tym nurcie pisał jednak m.in. Julian Tuwim, poeta, który przez całe życie uważał się za Polaka. Szmoncesy obracają się zwykle wokół spraw biznesowo-religijnych, wyśmiewając arcypraktyczne podejście do życia. Bywają też szmoncesy oparte na grze słów.

Kawały o Polakach złodziejach są antypolskie, szmocnesy nie są antysemickie (tak samo jak ten kawał nim nie jet). Użycie słowa żyd nie jest antysemityzmem. To są po prostu kawały, żarty tworzone często przez żydów, grane w żydowskich teatrach. Takie śmianie się z samego siebie (Litwini się z siebie nie śmieją?). Odpowiednikiem szmocnesów nie są kawały Polak-złodziej, ale Polak-potrafi.

Przykłady szmocnesów:
https://www.cha.pl/component/option,com_ ... ,szmonces/

[Anioł]

ale ja o tym wiem.Czyli nie są obsceniczne.Jak Pan sądzi?

[de Charette]

Jak porównujesz szmocnesy do kawałach o Polakach złodziejach tzn., że nie wiedziałaś

[Anioł]

Ojejj...dobrze już dobrze, wyluzuj bo zejdziesz...a szkoda by było. Takie fajne i mądre chłopczysko.
OK. Jestem człowiekiem współczesnym, któremu nazwa szmonces ( nawet nie wypowiem) niewiele mówi. Czytałam kilka przykładów, które zaproponowałeś. Nie wiem kiedy się śmiać, a pewno wypada bo to humor. Gatunek, który zupełnie mi nie odpowiada.
Jest ok ?

[de Charette]

ja tam lubię humor żydowski.
No, ale ja nie jestem antysemitą

[Anioł]

Absolutnie nie potrafisz być dyskretny.
Rozpowiedział...