czy jeżeli osoba bezdomna zostaje umieszczona w DPS to w powodach przyznania pomocy wskazujecie cały czas bezdomność?
Pytam w kontekście Sprawozdania MRPiPS 03.
Czy osoba w DPS może być kwalifikowana jako osoba bezdomna?
W żadnym razie nie. U.p.s. wprawdzie kwalifikuje dps jako miejsce pobytu, a nie miejsce zamieszkania, jednak istotne jest to, że z chwilą umieszczenia w nim osoby staje się ono jej centrum życiowym. Tam znajduje się wyznaczona jej własną wolą przestrzeń życiowa, koncentrują się jej żywotne interesy, czynności codzienne itd. Tym samym dps staje się jej miejscem zamieszkania, choć nadal ustawa wskazuje, że stanowi ono miejsce pobytu.
Fakt, iż dps jest miejscem pobytu, a nie zamieszkania, nie ma tu nic do rzeczy. U.p.s. w definicji "osoby bezdomnej" opiera się na kwestii "niezamieszkiwania" osoby w lokalu mieszkalnym spełniającym kryteria zawarte w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. Dps jak najbardziej spełnia takie kryteria, dlatego osoba przebywająca w takiej placówce nie może być uznawana za bezdomną.
Przyjmijmy jeszcze taką sytuację, że osoba posiadająca mieszkanie zostaje umieszczona w dps, po czym zbywa lokal lub zostaje ono przejęte przez komornika lub rodzinę itp. Wynikałoby z tego, że skutkiem takiej sytuacji jest uzyskanie z "automatu" statusu osoby bezdomnej. Wszak większość mieszkańców dps-ów nie posiada swoich lokali mieszkalnych, co by znaczyło, że wszyscy oni spełniają kryterium "osoby bezdomnej".
Bezdomny, który trafił do DPS – przestał być bezdomnym.
W Postanowieniu NSA z dnia 24.10.2013 r. sygn..: I OW/157/13 czytamy, że:
„Wskazać w tym miejscu trzeba, że definicję osoby bezdomnej zawiera art. 6 pkt 8 w/w ustawy, który stanowi, iż za bezdomnego uważana jest osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i nie zameldowana na pobyt stały oraz osoba nie zamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Lokalem mieszkalnym - w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tj. Dz. U. z 2005 r., Nr 31, poz. 266 ze zm.) – jest zaś lokal służący do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a także lokal będący pracownią służącą twórcy do prowadzenia działalności w dziedzinie kultury i sztuki, a więc również lokal w domu pomocy społecznej, który obecnie P. N. zajmuje (por. postanowienie NSA z dnia 2 lutego 2012 r., sygn. akt I OW 188/11). Tego rodzaju lokal służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i opiekuńczych, a przebywanie w nim nie może być traktowane jedynie jako krótkotrwały pobyt osób - w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów. Spełnia on społecznie bowiem inną rolę niż internaty, bursy, pensjonaty czy hotele ( nie służy celom turystycznym lub wypoczynkowym). Nie jest on również miejscem publicznym, za które należy raczej uznać pomieszczenie lub teren przeznaczony dla publiczności, dla ogółu a zatem dostępny nieograniczonemu odbiorcy."