Bella41, możesz to wykorzystać, po zmianie aktualnych DZ,U oraz sprawdzeniu podstawy prawnej. Merytorycznie możesz wykorzystać.
SAMORZADOWE KOLEGIUM ODWOŁAWCZE
Na podstawie art. 126 w związku z art. 156 § 1 pkt 1 i 2 kpa wnoszę o wznowienie postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia z dnia 14 lipca 2008 roku SKO 4103/220/2008 dotyczącego wniosku Pana ZW, o skierowanie Go do domu pomocy społecznej.
Ośrodek Pomocy Społecznej Gminy K, przekazał do OPS w S dokumentację w celu skierowania do domu pomocy społecznej i ustalenia odpłatności za pobyt pana ZW, zameldowanego na pobyt stały Gmina K, obecnie przebywającego w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczy w S.
Ośrodek Pomocy Społecznej w S nie zgadza się z interpretacją zawartą w postanowieniu, że Gminą właściwą do rozpatrzenia w/w sprawy jest Gmina S.
U Z A S A D N I E N I E
Zgodnie z treścią art. 54 ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej ( Dz.U. z 2008 r., Nr 115 poz. 728). osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Art. 59 ust. 1 stanowi, że decyzje o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającej opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej. Właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, a w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały – art. 101 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej. Z akt sprawy wynika jednoznacznie, że Pan ZW nie jest obecnie osobą bezdomną, a miejscem zameldowania na pobyt stały jest Gmina K. Aktualnie przebywa on w Zakładzie Opiekuńczo – Leczniczym w S. Nie ulega jednak wątpliwości, że pobyt w szpitalu, w każdym przypadku jest okresowy, i nie może być traktowany jako „miejsce zamieszkania” i „miejsce z zamiarem stałego pobytu”. Zatem fakt ten nie zmienia miejsca zamieszkania osoby, które winno być rozpatrywane w oparciu o przepis art. 25 kc rozpatrywanego łącznie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Z cytowanego wyżej przepisu art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej wynika, że Gmina K pozostaje właściwa miejscowo w tej sprawie. W przekonaniu organu wniosek nie może zostać rozpoznany pozytywnie.
Wniosek przekazany został do tut. OPS przez Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w K, który wskazał na właściwość miejscową tut. Ośrodka. W przekonaniu organu interpretacja taka jest nieprawidłowa, bowiem w niniejszej sprawie zastosowanie ma w pierwszej kolejności art. 101 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym „ właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania , osoby ubiegającej się o świadczenie”.
Tylko w sprawach nieuregulowanych w w/w ustawie można posiłkowo stosować przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, zaś kodeks cywilny jest ustawą z zakresu prawa materialnego i nie można go zastosować skoro w wyczerpująco zarówno materialnie i formalnie sprawę rozstrzyga ustawa o pomocy społecznej.
Stwierdzić zatem należy, iż organ związany postanowieniem o przekazaniu sprawy a jednocześnie nie będący właściwym miejscowo nie może rozpoznać sprawy będącej przedmiotem wniosku.