Tom. pisze: ↑20 lut 2024, 8:35
ten termin (jak i inne dotyczące składania wniosku z uosr) nie podlega przywróceniu bo jest terminem materialnym a nie procesowym więc go ten covidowy przepis nie dotyczył. W ustawie o SR przywróceniu podlegają tylko terminy z art. 24a
Trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 24 ust. 2a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych ma charakter terminu prawa materialnego. Oznacza to, że uprawnienie do otrzymania (wstecznie) zasiłku pielęgnacyjnego może zostać ukształtowane wyłącznie pod warunkiem dopełnienia w tym czasie czynności, dla której ów termin został przewidziany. Jego niezachowanie skutkuje zaś brakiem możliwości ubiegania się o przyznanie świadczenia z mocą wsteczną. Materialny charakter terminu z art. 24 ust. 2a ustawy oznacza również, że nie podlega on przywróceniu, a okoliczności i przyczyny niezłożenia wniosku przed jego upływem, za które osoba uprawniona może nawet nie ponosić winy, nie mają znaczenia dla ustalenia początkowej daty przyznania zasiłku pielęgnacyjnego. Ustawowy termin 3 miesięcy liczony od daty uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego jest czasem wystarczającym dla zorientowania się przez stronę co do swoich praw i obowiązków pozwalającym na terminowe złożenie wniosku i skorzystanie z dobrodziejstwa przepisu art. 24 ust. 2a ustawy.
II SA/Bk 743/22
Tom w opisywanej przeze mnie sprawie wniosek został złożony kilka dni po upływie 3-miesięcznego terminu od wydania prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego, i wtedy organ po przeprowadzeniu postępowania wydał jedną decyzję orzekając o prawie do świadczenia na przyszłość, ale jednocześnie stwierdzając uchybienie terminu nie przyznał świadczenia wstecz za cały okres odwoławczy dotyczący Orzeczenia o niepełnosprawności.
Kancelaria zaskarżyła obie decyzje organu i SKO do sądu skupiając się na tłumaczeniu, że opiekun przed ww złożeniem wniosku był dwukrotnie w organie już wcześniej celem złożenia takiego wniosku, jednakże pracownik organu nie chciał przyjąć wniosku bo za pierwszym razem opiekun zaniósł ksero info o prawomocnym wyroku przesłanym z Sądu do WZON, a za drugim razem zaniósł ksero elektronicznego odpisu wyroku przesłanego z Sądu do Kancelarii poprzez ePUAP (lub poprzez Sądowy Portal Informacyjny). Niestety konfrontacja wyjaśnień opiekuna z wyjaśnieniami pracownika zakończyła się niekorzystnie dla opiekuna.
Wina ewidentnie po stronie Kancelarii bo po odpis wyroku z klauzula prawomocności wystapili po bez mała trzech miesiącach, co spowodowało uchybienie terminu o kilka dni i następnie drążenie w skale, że opiekun chciał złożyć wniosek, a organ nie chciał wniosku przyjąć. Poza tym Kancelaria wskazywała w odwołaniach i skardze na inny przepis ustawy covidowej (z serii 15 coś tam), który też mówi o przywróceniu terminu, jednakże dotyczy zupełnie innych okoliczności niż te w opisywanej przeze mnie sprawie i to był kolejny błąd Kancelarii.
Nie bez winy jest także organ, który po ustaleniu uchybienia terminu nie zawiadomił strony i nie wyznaczył terminu 30 dni na złożenie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o świadczenie (a obowiązek ten wynikał wprost z przepisu ww art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19)
Dlatego m.in. pytałem, czy w zw. z art. 15zzzzzn² ustawy COVID-19 niezawiadomienie strony o fakcie uchybienia terminu i nie wyznaczenie nowego terminu na złożenie wniosku o przywrócenie terminu na złożenie wniosku o świadczenie, można traktować jak bezczynność organu.
Czy bezczynnością organu jest także nie wykonanie czynności, którą organ był zobowiązany wykonać co wprost wynika z art.15zzzzzn² ustawy COVID-19 ?