Witam, mam takie pytanie Pan u nas ma przyznane usługi opiekuńcze na siebie. Żona Pana złożyła u nas podanie o umorzenie odpłatności za usługi opiekuńcze, podanie jest na Panią. Już nie wiem co z tym zrobić na kogo wydać decyzję w sprawie odmowy umorzenia (Państwo mają dochód i sami mogą opłacać usługi)? Poradźcie proszę, wiadomo, że decyzję wydajemy na osobę, która składa podanie, ale co w przypadku takim jak wyżej?
Adresatem świadczeń i zarazem osobą zobowiązaną do odpłatności za usługi jest pan i to na niego należy wydać decyzję rozstrzygającą kwestię umorzenia. Więc wniosek żony w tej sprawie jest pewnym utrudnieniem. I co z tym zrobić
- Potraktować jako złożony przez inną osobę w interesie świadczeniobiorcy (art. 102 ust. 1 ustawy) i w toku postępowania po prostu uzyskać jego zgodę na prowadzenie takiego postępowania. Wprawdzie nie jest to wniosek w sprawie przyznania świadczenia z pomocy społecznej, ale w orzecznictwie widywało się już wyroki, które rozszerzały złożenie wniosku przez inną osobę (za jej zgodą), również na odwołania czy inne postępowania.
- Potraktować ten wniosek jako „zasygnalizowanie” przez żonę potrzeb świadczeniobiorcy. Ustawa o pomocy społecznej nie wskazuje wyraźnie pisemnej formy wniosku. Można więc spróbować skontaktować się z adresatem świadczeń i nawet ustnie przyjąć od niego (potwierdzając protokołem) taki wniosek o umorzenie i dalej prowadzić postępowania w stosunku do strony właściwej w sprawie.
- Można też wyjaśnić żonie problem proceduralny, żeby wycofała swoje podanie (należy wtedy po prostu umorzyć postępowanie na jej wniosek) i następnie przyjąć taki sam wniosek (już właściwy i zasadny) od samego świadczeniobiorcy.
co zrobić, jak małżonek osoby, na którą były usługi nie chce zapłacić za wykonane usługi ? Chciałbym to najlepiej umorzyć; trudny typ i mała kwota 122 zł. Jaka podstawa prawna umorzenia
Art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U.2024.1283 z późn. zm.): "W przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty".