SZKOLENIA

[agnieszka-pr]

Witam mam standardowe pytanie Pani od urodzenia mieszkała w miejscowości X tam miała stały meldunek . Teraz po 70 roku życia gdy zachorowała syn zabrał matke do swojego domu do innej gminy. Rodzina złożyła wniosek o umieszczenie starszej Pani w DPS do gminy gdzie ma stały meldunek niestety gmina ta odesłała wniosek do gminy w której teraz pani mieszka. Dalego moje pytanie która gmina powinna skierować i płacić za Dps ? czy gmina gdzie pani całe życie mieszkała oraz płaciła podatki czy gmina gdzie teraz czasowo przebywa.

[hek]

Prawidłowo odesłali.

Ustawa o pomocy społecznej stanowiąc w art. 101 ust. 1 u.p.s., że
właściwość miejscową gmin w sprawach z zakresu pomocy społecznej ustala się według
miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, nie zawiera legalnej definicji
"miejsca zamieszkania". Z tego powodu zastosowanie w tym zakresie znajdują przepisy
Kodeksu cywilnego.
I tak zgodnie z art. 25 ustawy z 23.04.1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U.
z 2020 r. poz. 1740) przez miejsce zamieszkania osoby fizycznej rozumie się miejscowość, w
której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. W orzecznictwie utrwalony jest pogląd,
że o uznaniu konkretnej miejscowości za miejsce zamieszkania danej osoby decyduje takie
przebywanie na jej terenie, które posiada cechy założenia tam aktualnego ośrodka swoich
osobistych i majątkowych interesów. Zatem o miejscu zamieszkania decydują dwa czynniki:
zewnętrzny (fakt przebywania) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu). Przesłanki te muszą
wystąpić łącznie. O ile ustalenie pierwszej przesłanki na ogół nie nastręcza trudności, o tyle
przy ustaleniu zamiaru stałego pobytu mogą decydować różnorakie okoliczności. W
judykaturze przyjmuje się, że o zamiarze stałego pobytu można mówić wówczas, gdy
występują okoliczności pozwalające przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosku,
że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności dorosłej osoby fizycznej i
tam też ześrodkowana jest jej aktywność życiowa. Należy jednocześnie zauważyć, że samo
zameldowanie, będące kategorią prawa administracyjnego, nie przesądza o miejscu
zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego (vide postanowienie NSA z 14 stycznia 2010
r., I OW 154/09). Wyrażenie zamiaru stałego pobytu nie jest czynnością prawną, a zatem nie
wymaga złożenia stosownego oświadczenia woli. Wystarczy, że zamiar taki wynika z
zachowania danej osoby polegającego na ześrodkowaniu jej aktywności życiowej w
określonej miejscowości. Przy ustalaniu miejsca zamieszkania decydującego znaczenia nie
może mieć samo zameldowanie. Zameldowanie nie dowodzi jeszcze zamieszkiwania w danej
miejscowości, a tym samym adres zameldowania nie przesądza jeszcze o miejscu
zamieszkania osoby fizycznej. Miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której
koncentrują się czynności życiowe danej osoby, bez względu na adres jej zameldowania.

Wyjątek o osoba bezdomna. Wtedy wedle ostatniego meldunku.