Zważyć jednak wypadnie, że podkreślana w zaskarżonej decyzji bezprzedmiotowość postępowania nie jest wystarczającą przesłanką stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w oparciu o art. 162 § 1 pkt 1 kpa. Dopuszcza on takie rozstrzygnięcie, gdy nakazuje go przepis prawa, albo gdy leży to w interesie społecznym lub interesie strony. W rozpoznawanym przypadku nie ma przepisu rodzącego taki obowiązek, a interes strony odpada. Pozostaje więc jedynie wzgląd na interes społeczny. W sytuacji, gdy prawo do zasiłku było ściśle związane z osobą zmarłej, to po jej śmierci nie ma już żadnej strony, do której mogłaby zostać adresowana decyzjastwierdzająca wygaśnięcie pierwotnej decyzji. Trudno w takiej sytuacji dopatrywać się interesu społecznego w tym, by podejmowana była decyzja bez adresata, a sporządzona jedynie do akt sprawy w celach porządkowych