W ustawie o świadczeniach rodzinnych przy artykule 17 ust. 1b widnieje od 2014 roku pewien bardzo jednoznaczny w treści przypis nr.7
7) Utracił moc w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, z dniem 23 października 2014 r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 (Dz. U. poz. 1443).
Ww przepis art. 17 ust. 1b utracił moc, gdyż wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego została orzeczona jego niezgodność z zapisami ustawy zasadniczej, więc nawet jeśli Wasze oczęta widzą artykuł 17 ust. 1b w niezmienionej od 2014 roku formie, to w związku z uznaniem tego przepisu za niezgodny z Konstytucją RP w określonym jego zakresie, Wam jako pracownikom samorządowym NIE WOLNO wydać decyzji na podstawie ww przepisu.
Artykuł widnieje nadal w ustawie o świadczeniach rodzinnych w niezmienionej formie, gdyż Trybunał nakazał ustawodawcy dokonać zmian eliminujących wykazaną w sentencji ww wyroku TK niezgodność z ustawą zasadniczą, ale ustawodawca od kilku lat tej czynności nie wykonał, więc przepis nadal w ustawie figuruje, ale wraz z jednoznacznie brzmiącym przypisem nr.7, który wszystko wyjaśnia.
Organ administracji publicznej może wydawać decyzje wyłącznie na podstawie przepisów obowiązujących, czytaj - i zgodnych z ustawą zasadniczą (Konstytucją RP)
Każdy przepis każdej ustawy na której pracujecie (nawet jeśli komukolwiek wydawałoby się inaczej i potrafił by to w racjonalny sposób wyjaśnić) posiada tzw. domniemanie konstytucyjności do momentu stwierdzenia w wyroku TK, że dany przepis jest niezgodny z Konstytucją.
Trybunał Konstytucyjny definiuje domniemanie konstytucyjności norm prawnych w wyroku TK z dnia 9 marca 2016 r., sygn. K 47/15, jako założenie, „że są one zgodne z Konstytucją, dopóki w postępowaniu przed Trybunałem nie zostanie udowodnione, że jest inaczej”.
Art. 17 ust. 1b figuruje w ustawie w niezmienionej formie, ale dla Was, abyście mieli użyć go w wydawanych decyzjach, ten przepis nie istnieje.
NIE MACIE PRAWA korzystać z przepisu uznanego przez TK za niezgodny z Konstytucją, gdyż jako organ administracji publicznej działacie z upoważnienia i w imieniu pracownika samorządowego tj. Prezydenta, Burmistrza, Wójta którego bezwzględnym obowiązkiem, zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o pracownikach samorządowych, jest przestrzeganie Konstytucji RP i innych przepisów prawa . . .
a przestrzeganie Konstytucji to także bezwzględnie przestrzeganie i stosowanie się do wyroków TK.
W wyrokach TK najważniejsza jest dla wszystkich odbiorców m.in. dla Was (jako organów administracji) jednoznaczna sentencja, a nie treść uzasadnienia, ponieważ treść uzasadnienia jest kierowana wyłącznie do ustawodawcy, żeby wiedział co i jak zrobić, aby naprawić niekonstytucyjność wynikającą z sentencji wyroku.
Podobnie jest w wyrokach WSA i NSA, gdzie ich sentencje są jednoznaczne (dla każdego odbiorcy m.in. dla skarżącego) tj. oddalające skargę lub uchylające zaskarżone decyzje organów (lub uchylające wyroki) i tak samo podobnie jak ważne są uzasadnienia wyroków TK dla ustawodawcy) tak w tych przypadkach dla Was ważne są uzasadnienia wyroków WSA lub NSA, bo to Wy będziecie ponownie rozstrzygać sprawę, a sądy w uzasadnieniach zalecają co i jak macie zrobić i jaka jest prawidłowa wykładnia danego przepisu.