decyzja odmowna na szo - Świadczenia rodzinne

[bone3]

Ika a mógłbyś uzasadnienie wrzucić do takiej decyzji? Meritum samo?

[bone3]

Iks:) a mógłbyś uzasadnienie wrzucić do takiej decyzji? Meritum samo?

[Iks]

Zgodnie z art. 129 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi.
Obowiązek ten, polega na dostarczaniu środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania i ciąży na krewnych w linii prostej oraz rodzeństwie. Zgodnie z art. 617 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, krewnymi w linii prostej są osoby, z których jedna pochodzi od drugiej, zaś stopień pokrewieństwa określa się według liczby urodzeń, wskutek których powstało pokrewieństwo (§ 2). Wśród krewnych w linii prostej rozróżnia się linię wstępną (rodzice, dziadkowie, pradziadkowie, itd.) oraz linię zstępną (dzieci, wnuki, prawnuki, itd.). Jak stanowi art. 132 k.r.o obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności, powstaje dopiero, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności, albo gdy ta osoba nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi, lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.Artykuł 132 k.r.o. wymienia, że obowiązek alimentacyjny osoby w dalszej kolejności powstaje, gdy nie ma osób zobowiązanych w bliższej kolejności (albo w ogóle ich nie było, albo były, ale zmarły), osoby zobowiązane w bliższej kolejności do alimentacji istnieją i posiadają możliwość zadośćuczynienia obowiązkowi alimentacyjnemu, lecz uzyskanie od nich środków utrzymania jest niemożliwe, ponieważ są np. nieznane z miejsca pobytu, uzyskanie alimentów jest związane z nadmiernymi trudnościami (np. zamieszkują za granicą) lub też zapewnienie uprawnionemu środków utrzymania wiąże się z trudnościami wymagającymi znacznego upływu czasu. Ponadto obowiązek alimentacyjny osoby w dalszej kolejności zobowiązanej powstaje, gdy osoba w bliższej kolejności zobowiązana nie jest w stanie uczynić zadość obowiązkowi alimentacyjnemu bądź dlatego, że sama nie posiada odpowiednich środków utrzymania, bądź dlatego, że dysponuje środkami tak niewielkimi, iż wykonanie przez nią wiążącego obowiązku alimentacyjnego byłoby połączone z niemożliwością zaspokojenia własnych najskromniejszych potrzeb, natomiast możliwości zarobkowe i majątkowe osób zobowiązanych w dalszej kolejności są o wiele większe, tak że mogą one dostarczyć środków utrzymania uprawnionemu. W takiej sytuacji osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny w pierwszej kolejności, jest od niego zwolniona, a obowiązek dostarczenia środków utrzymania uprawnionemu spada wówczas w całości na osoby zobowiązane w dalszej kolejności (z uzasadnienia do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 2 września 1983 r., sygn. akt III CZP 39/83, OSNCP 1984/2-3/31). Jak wynika z orzecznictwa obowiązek alimentacyjny w dalszej kolejności nie powstaje, dopóki istnieje obowiązek alimentacyjny w bliższej kolejności. Zaakcentować należy, że obowiązek ten powstaje z mocy prawa a nie z wyboru dokonanego w danej rodzinie przez jej członków. Obowiązek alimentacyjny osoby zobowiązanej w dalszej kolejności powstaje dopiero przy spełnieniu się określonych przesłanek i jest to wówczas jej własny obowiązek (a nie cudzy przez nią wypełniany).

W tej sytuacji, pozostawanie w zatrudnieniu nie jest okolicznością powodującą niemożność sprawowania opieki nad matką lub ojcem. Fakt pozostawania w pracy nie pozbawia w tym przypadku córki czy syna prawnej i moralnej zdolności do sprawowania opieki i nie zwalnia z obowiązku alimentacyjnego. Rozumienie przepisu w ten sposób, że gdy dzieci pracują, świadczenie pielęgnacyjne czy specjalny zasiłek opiekuńczy będzie pobierał inny krewny, spowoduje wypaczenie pojęcia obowiązku alimentacyjnego oraz instytucji wsparcia rodzin rzeczywiście najbardziej potrzebujących. Pozostawanie w zatrudnieniu osób zobowiązanych do alimentacji w pierwszej kolejności jest bowiem wynikiem dokonanego w sposób świadomy wyboru przez określoną osobę i nie zwalnia przy tym tej osoby z obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego. W takim przypadku obowiązek ten nie przybierze wprawdzie świadczenia pomocy w formie starań osobistych a może polegać na np. opłaceniu osoby trzeciej, która tę opiekę zapewni. Może nią być również inny członek rodziny, który nie jest zobowiązany w danym momencie do alimentacji, choć mieści się w kręgu osób zobowiązanych do niej w dalszej kolejności. Tak samo należy interpretować przepisy dotyczące specjalnego zasiłku opiekuńczego czy świadczenia pielęgnacyjnego. Uprawnienie do jego otrzymania, dalsza osoba - w stosunku bliskości do potrzebującego pomocy - uzyska dopiero w sytuacji, gdy brak będzie osoby zobowiązanej w pierwszej kolejności do alimentacji, to jest, gdy takiej osoby nie będzie albo gdy osoba taka nie będzie w stanie uczynić zadość swojemu obowiązkowi alimentacyjnemu (art. 16a ustawy o świadczeniach w związku z art. 132 kr.i.o).Specjalny zasiłek opiekuńczy nie jest bowiem skierowany do kogokolwiek z rodziny, krewnych czy osób zaprzyjaźnionych z osobą potrzebującą opieki, w zależności od tego, kto tej opieki się podejmie. Jest to świadczenie przeznaczone wyłącznie dla określonej wyżej kategorii osób. O ile przy tym (z uwagi na konstytucyjne zasady równości czy sprawiedliwości społecznej) może okazać się celowym - w danym stanie faktycznym - przyjęcie, że uprawnionym do otrzymania omawianego świadczenia jest jeszcze inna - niż wymienione w ustawie kategorie członków szeroko rozumianej rodziny (vide: wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2008 r., sygn. akt P 27/07), o tyle nie ma takiego uzasadnienia w stosunku do zmiany porządku kolejności nabywania obowiązku alimentacyjnego przez krewnych osoby uprawnionej do pomocy. To nie rodzina bowiem decyduje, komu spośród jej członków winny być przyznany zasiłek opiekuńczy a decyduje o tym przepis prawa.