MF: od kiedy JPK dla jednostek nie mających statusu przedsiębiorcy
Do jednostek, które nie posiadają statusu przedsiębiorcy, należy odpowiednio zastosować okres przejściowy, jaki został przewidziany dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców. Tak wynika z interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego, wydanej 20 czerwca 2016 r. przez ministra finansów.
W interpretacji wskazano na zasadność stosowania kryteriów zatrudnienia średniorocznego oraz rocznego obrotu netto, o których mowa w art. 104 – 106 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, także do podmiotów, które nie mają statusu przedsiębiorcy.
Przepisy dotyczące obowiązku przekazywania danych w formacie JPK wejdą w życie z dniem 1 lipca 2016 r. Ustawodawca zdecydował się jednak na stopniowe wdrażanie tych obowiązków. Na skutek przepisów ustaw nowelizujących, od 1 lipca 2016 r. obowiązek przekazywania JPK (zarówno obowiązek przekazywania danych na żądanie, jak i comiesięczny obowiązek przekazywania danych wynikających z ewidencji VAT) mają tylko te jednostki, w których średnioroczne zatrudnienie oraz roczny obrót netto odpowiada kryteriom przyjętym dla tzw. dużych przedsiębiorców.
Przepisy te zostały sformułowane w sposób zawiły – poprzez odniesienie się do definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, zawartych w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Powstały w związku z tym wątpliwości co do terminu, od którego obowiązek comiesięcznego przesyłania tych informacji mają jednostki, które są podatnikami VAT, ale nie posiadają statusu przedsiębiorcy.
Wątpliwości te rozwiewa interpretacja ogólna Ministra Finansów z 20 czerwca 2016 r. (nr PK4.8012.55.2016), w której minister poleca izbom i urzędom skarbowym interpretować nowe przepisy w ten sposób, że nie ma tu znaczenia samo posiadanie statusu przedsiębiorcy, natomiast o tym, od kiedy jednostka ma obowiązek przekazywania danych w formacie JPK (zarówno co miesiąc, jak i na żądanie) decydują wskazane w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej kryteria definiujące poszczególne kategorie przedsiębiorców.
W zakresie wprowadzania obowiązku, o którym mowa w art. 82 § 1b Ordynacji podatkowej, istotny jest nie formalny status przedsiębiorcy, ale wielkość i rozmiar działalności podatnika VAT. Ponieważ obowiązek, o którym mowa w art. 82 § Ib Ordynacji podatkowej, nie ogranicza się tylko do podmiotów mających status przedsiębiorcy, to przepis przejściowy wdrażający ten obowiązek także nie powinien być odnoszony tylko do podmiotów mających status przedsiębiorcy. Nawiązanie w treści art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z 13 maja 2016 r. do definicji mikro-, małego i średniego przedsiębiorcy ma tu jedynie pomocnicze znaczenie (...)
Reasumując, do podatników VAT obowiązanych do prowadzenia ewidencji VAT, nie mających statusu przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, należy odpowiednio zastosować okresy przejściowe, jakie przewidziane są w art. 6 ust. 2 ustawy nowelizującej z 13 maja 2016 r. dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorców.
Interpretacja Ministra Finansów z 20 czerwca 2016 r.; nr PK4.8012.55.2016