z Lexa
Przepisy ustawy z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.) – dalej u.ś.r., dotyczące warunków nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego regulują także sytuacje, w których świadczenie to nie przysługuje. Wprawdzie przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych wprowadza negatywną przesłankę, w myśl której świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, świadczenia pielęgnacyjnego lub zasiłku dla opiekuna, o którym mowa w ustawie z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz.U. z 2020 r. poz. 1297), jednakże jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 12 grudnia 2019 r., III SA/Gd 782/19, art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b u.ś.r. winien być wykładany w ten sposób, że wprawdzie wyklucza on możliwość pobierania obu świadczeń jednocześnie, jednakże nie uniemożliwia wyboru przez uprawnionego świadczenia także wówczas, gdy jedno z nich jest już przyznane wcześniejszą decyzją.
W rozpatrywanym przypadku, skoro samorządowe kolegium odwoławcze, (które podzieliło powyższy pogląd) przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia zaleciło przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego stronie, po dokonaniu przez nią wyboru świadczenia (strona wyboru dokonała, a organ uchylił decyzję o przyznaniu specjalnego zasiłku opiekuńczego), ponadto wskazało, że argumentu do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie stanowi wiek powstania niepełnosprawności u osoby wymagającej opieki - fakt ten obliguje organ do uznania, że w tej konkretnej sprawie nie występują negatywne przesłanki uniemożliwiające przyznanie świadczenia.
Zauważyć należy, że skoro organ odwoławczy uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, to zgodnie z dyspozycją art. 138 § 2a ustawy z 14.06.1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735) - dalej k.p.a., w myśl którego, jeżeli organ pierwszej instancji dokonał w zaskarżonej decyzji błędnej wykładni przepisów prawa, które mogą znaleźć zastosowanie w sprawie, w decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a., organ odwoławczy określa także wytyczne w zakresie wykładni tych przepisów - organ jest związany stanowiskiem samorządowego kolegium odwoławczego w tej sprawie. Wprawdzie organ odwoławczy, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji, nie może narzucać mu treści rozstrzygnięcia. To jednak organ, ponownie rozpatrując sprawę, powinien wziąć pod uwagę zalecenia i uwagi, co do wykładni przepisów prawa mających zastosowanie w sprawie, tym samym organ I instancji jest w tym zakresie związany stanowiskiem Kolegium wyrażonym w konkretnej sprawie, a podjęcie nowej decyzji w oparciu o te same przesłanki, które Kolegium odrzuciło, jest nieuprawnione, co oznacza, że organ nie może ponownie odmowę przyznania świadczenia opierać na tych samych przesłankach. Tym samym w tym konkretnym przypadku, organ winien przyznać stronie prawo do wnioskowanego świadczenia
wiem już co najmniej o 2 wójtach, na których nałożono grzywny bo kumaty klient doniósł do prokuratury na niewykonanie zaleceń sko w ponownym postępowaniu