Zwróć też uwagę na:
„Ocena przesłanek do przyznania zasiłku na podstawie art. 41 ustawy o pomocy społecznej musi być dokonywana przy uwzględnieniu szczególnego charakteru tego świadczenia, które może być przyznane w sytuacjach zupełnie wyjątkowych i powinno być przeznaczone na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych osoby korzystającej z tej formy pomocy społecznej.(...) Szczególnie uzasadniony przypadek to taka sytuacja życiowa osoby lub rodziny, która ponad wszelką wątpliwość, bez konieczności wnikliwych zabiegów interpretacyjnych istniejącego stanu rzeczy, pozwala stwierdzić, że aż tak drastyczne, tak dotkliwe w skutkach i tak daleko ingerujące w plany życiowe zdarzenia nie należą do zdarzeń codziennych, ani nawet do zdarzeń nadzwyczajnych. Są to zdarzenia występujące zupełnie okazjonalnie, wymagające wielu niefortunnych zbiegów wydarzeń, wykraczające poza możliwości ludzkiej zapobiegliwości.
Braku środków pieniężnych na wykup leków czy braku dostatecznych środków na bieżące wydatki codziennego utrzymania nie można traktować jako nagłe, nieprzewidywalne zdarzenie uzasadniające przyznanie specjalnego zasiłku celowego w rozumieniu art. 41 pkt 1 ustawy ( por. wyroki NSA z dnia 15 lipca 2011r. I OSK 582/11 Lex 1082785, z dnia 15 listopada 2011r. I OSK 1082/11 Lex 1069575, z dnia 16 stycznia 2012r. I OSK 1623/11 Lex 1113249 )”.
źródło: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dn. 27.11.2012 roku I OSK 972/12
Uzasadnienie NSA jest wygodne dla naszych rządzących, ponieważ ustalone kryteria umożliwiające korzystanie z pomocy na obecnych poziomach powoduje postępującą degradację społeczeństwa. Wielu samotnych emerytów czy rencistów bez naszych specjalnych zasiłków celowych nie miałoby opału i zamarzło. Szkoda dalszego pisania.