Pomoc osobie bezdomnej - kto odpowiedzialny??? - Pomoc społeczna (forum ogólne)

[MałaMi08]

Na terenie naszej wiejskiej gminy znajduje się schronisko dla bezdomnych mężczyzn. Sąsiadujące z nami miasto posiada swoją noclegownię i przyjmuje osoby tylko ze swojego terenu. Natomiast my mamy ogromny problem z gminą miejską oddaloną o 30 km od nas. Wszystkich swoich bezdomnych kierują do nas, w tym przewlekle chorych i niepełnosprawnych (mimo, że schronisko nie prowadzi usług opiekuńczych). To, że musimy przeprowadzać wywiady, bo schronisko jest na terenie naszej gminy to ok, nie mamy uwag. Problem jest taki, że kierowane tam osoby bezdomne przebywają latami. Nie jest to zatem krótkotrwałe schronienie, tylko kilkuletni pobyt. I w tym momencie rodzą się problemy: żądają od nas ustalania stopnia niepełnosprawności bezdomnego (bo np. po 2 latach kończy się orzeczenie), co wiąże się z wizytami lekarskimi i kosztami dojazdu oraz kompletowania dokumentów do umieszczenia w DPS (wywiad, opinia o sprawności psychofizycznej, wszelkie oświadczenia i zgody po naszej stronie - to jest zrozumiałe, ale zaświadczenie lekarskie, zaświadczenie od lekarza psychiatry i aktualne podstawowe badania lekarskie - dlaczego my mamy być za to odpowiedzialni??? - przecież to wiąże się z nakładami finansowymi). Nadmieniam, że schronisko posiada swojego pracownika socjalnego.
Bardzo proszę o pomoc i wskazanie podstawy prawnej. Sprawa, niestety, pilna.

Pozdrawiam

[pomocnik]

O przyjęciu do schroniska decyduje jego kierownik. W przypadku schronisk, które w swoim zakresie nie prowadzą usług opiekuńczych, ocenia on przede wszystkim, czy kandydat na mieszkańca jest osobą samodzielną, czy jest w stanie funkcjonować bez pomocy innych osób. Tak jest, bowiem schronisko tego typu nie ma kadry, która mogłaby zająć się udzielaniem pomocy w czynnościach dnia codziennego - tak jak ma to miejsce w przypadku schronisk z usługami opiekuńczymi. Zatem jeśli jest to osoba niepełnosprawna, czy przewlekle chora, ale samodzielna mimo to, to ma prawo w takiej placówce przebywać. W takim przypadku z osobami bezdomnymi winny być bezwzględnie zawarte kontrakty socjalne. Postanowienia w nim zawarte obligują osobę do podejmowania działań w celu zmiany niekorzystnej sytuacji życiowej. Działaniem takim na pewno powinno być złożenie wniosku o przyznanie lokalu z zasobu mieszkaniowego gminy, ale niestety, zwykle oczekiwanie na własne lokum może trwać wiele lat.
Zgodnie z art. 101 ust. 2 u.p.s., w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały, co oznacza, że to ta gmina jest właściwa do przyznania takiej osobie schronienia. Konsekwencją tej normy jest to, że to pracownik socjalny, który jest zatrudniony w OPS gminy ostatniego miejsca zameldowania bezdomnego na pobyt stały, winien zawrzeć z nią kontrakt. Istotne jest to, że w kontrakcie niezbędne jest wskazanie jego realizatora, a także te podmioty, które będą współpracowały odnośnie zawartych w nim postanowień. Nie oznacza to jednak, że pracownik podmiotu współpracującego zobowiązany jest do realizacji wszystkich koniecznych działań leżących po stronie bezdomnego. Jest to jego rolą - ubieganie się o orzeczenie, gromadzenie dokumentacji do DPS, rejestracja w PUP i zachowanie ciągłości tej rejestracji, poszukiwanie zatrudnienia, uzyskanie renty czy emerytury - co także powinno być zawarte w kontrakcie. Osoby bezdomne przebywające w schroniskach (nie z usługami opiekuńczymi) funkcjonują i muszą funkcjonować przecież tak jak pozostałe - nie ma przecież żadnych przeciwskazań. Dysfunkcja bezdomności połączona z zamieszkiwaniem w schronisku nie zwalnia od „życia“. Oczywiście pewne wsparcie powinno być ze strony pracownika podmiotu współpracującego, ale wyręczanie we wszystkim jest całkowicie sprzeczne z u.p.s. Ponadto osoby bezdomne zapewne otrzymują zasiłki, zatem mają środki na dojazdy do lekarzy, PUP, na komisje orzekające itp.
Reasumując: pracownik socjalny z gminy kierującej jest głównym realizatorem kontaktu - kontraktu, który bezwzględnie winien być zawarty.

[MałaMi08]

Dziękuję za pomoc.