SKO uchyla nasza decyzję w sprawie świadczenia pielęgnacyjnego - Świadczenia rodzinne

[jagoda2]

Wydaliśmy decyzję odmawiająca przyznania SP dla żony nad mężem. Po pierwsze moment powstania niepełnosprawności, po drugie Pani ma emeryturę. SKO uchyliło naszą decyzję do ponownego rozpatrzenia i kazało poinformować Panią, że ma prawo wyboru korzystniejszego świadczenia (Emerytura lub ŚP), Pani ma złożyć stosowne oświadczenie co wybiera i że ewentualnie zawiesi emeryturę i mamy wydać dopiero nową decyzje w sprawie.
Moje pytanie na jakiej podstawie mam Pani kazać napisać takie oświadczenie i na jakiej podstawie mam jej przyznać ŚP?
Już nie czaje niczego mamy stosować przepisy naszej (niezmienionej) ustawy czy kierować się orzecznictwem sądów??? Czy wyrok sądu lub trybunału nas obowiązje jeśli zapis naszej ustawy się nie zmienił???

[noteev]

Słusznie się obawiasz. Ja też nie widzę podstawy prawnej do przyznania świadczenia, gdyż nasza ustawa mówi o ustalonym prawie do emerytury, a zawieszenie wypłaty nie spowoduje, że nastąpi "cofnięcie" ustalenia. A po drugie, gdzie w naszej ustawie jest mowa o wyborze korzystniejszego świadczenia w przypadku zbiegu prawa do emerytury i ŚP...?
Oczywiście na wyroki należy się powoływać lecz po pierwsze linia orzecznicza w tym względzie nie jest utrwalona, a po drugie jak dotychczas orzeczenia sądów nie są źródłem obowiązującego prawa. Ja dałbym ponownie odmowę, a jak SKO jest takie pewne, niech samo przyznaje.

[jagoda2]

No właśnie też myślę żeby tak zrobić. A upewnij mnie jeszcze, zapis o momencie powstania niepełnosprawności tez nas dale obowiązuje, a czy osobom które maja rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy mamy przyznawać czy też nie? Ciągle mi wpływają nowe wnioski z kancelarii....

[noteev]

Prawnie to różnicy nie ma, ale jest pewien wyraźny rozdźwięk, w wyroku TK z 21 października 2014 r. (wyrok zakresowy) odnośnie momentu powstania niepełnosprawności, trybunał orzeka tylko o niezgodności z art. 32 ust. 1 Konstytucji, natomiast w wyroku TK z 26 czerwca 2019 r. odnośnie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, trybunał orzeka o niezgodności z art. 32 ust. 1 Konstytucji i stwierdza, że przepis traci moc obowiązującą.
Dlatego przyznawanie ŚP ludziom z rentą z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie budzi żadnych wątpliwości...

[Krzysztof]

Prawnie to różnicy nie ma, ale jest pewien wyraźny rozdźwięk, w wyroku TK z 21 października 2014 r. (wyrok zakresowy) odnośnie momentu powstania niepełnosprawności, trybunał orzeka tylko o niezgodności z art. 32 ust. 1 Konstytucji, natomiast w wyroku TK z 26 czerwca 2019 r. odnośnie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, trybunał orzeka o niezgodności z art. 32 ust. 1 Konstytucji i stwierdza, że przepis traci moc obowiązującą.
Dlatego przyznawanie ŚP ludziom z rentą z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie budzi żadnych wątpliwości...

Czyli przypis nr.6 przy art. 17 ust. 1b w ustawie o świadczeniach rodzinnych znalazł się tam przypadkowo i nic dla organów orzekających nie oznacza, czy jednak o czymś ważnym informuje i wskazuje jak organ winien podchodzić do wykładni ww przepisu w sprawach w których tenże artykuł stanowi podstawę wydania decyzji ?
i druga kwestia
Skoro "przyznawanie ŚP ludziom z rentą z tytułu częściowej niezdolności do pracy nie budzi żadnych wątpliwości..." to czy przyznajecie to prawo do świadczenia w pełnej wysokości i opiekun będzie pobierał rentę i jednocześnie świadczenie ?

[noteev]

@Krzysztofie, kolejny raz nagabujesz, jednak zastanawiam się jaki jest cel tego nagabywania. Dostałeś już pewnie setki odpowiedzi, dlaczego organy postępują, tak jak postępują i że poprzez tryb odwoławczy ŚP się zazwyczaj uzyskuje. Czy kogokolwiek chcesz przekonać, żeby postąpił - przyznaję - być może nawet w myśl przepisu, ale ryzykując kilkadziesiąt tysięcy złotych lub stanowisko? Zapewniam Cię, że gdybyś Ty siedział za biurkiem na naszych miejscach, tak samo byłbyś ostrożny i pełen "wątpliwości". Miej pretensje do ustawodawcy, że te wątpliwości odnośnie art. 17 ust. 1b cały czas są rozniecane i brak jest zdecydowanych i konsekwentnych kroków. Nie zamierzam już więcej dyskutować na temat tego przepisu.

Odnośnie drugiego pytania, tak, jak najbardziej należy przyznawać ŚP w całości, bez potrąceń, a osoba sprawująca opiekę może w tym samym czasie pobierać rentę.
Z czego wynika różnica w podejściu do wyroków TK, napisałem powyżej.

[Krzysztof]

@noteev
Dziękuję, że zechciałeś odpowiedzieć, jednakże nie dowiedziałem się, czy zamieszczony przez ustawodawcę przypis nr.6 w ustawie o świadczeniach rodzinnych (na podstawie której orzekacie), znajdujący się przy art. 17 ust. 1b jest Wam do czegoś w ogóle potrzebny ?
Staram się zrozumieć po jakie licho i dla czyjej wiedzy on tam w ustawie został wprowadzony, co ma powodować, jaka powinna być prawidłowa reakcja organów orzekających w sytuacji w której organy doskonale wiedzą, że ww przepis art. 17 ust. 1b utracił moc w określonym zakresie, a jednak organy pomocowe wypisują brednie w uzasadnieniach wydawanych decyzji jakby nic się nigdy nie wydarzyło.
Podpowiedz mi proszę do kogo , do jakiej instytucji, do jakiego ministerstwa mam napisać, aby ktoś kompetentny zechciał wyjaśnić - komu i czemu służyć ma zamieszczanie w ustawach przypisów i co one wnoszą ?
W żadnej z dotychczas przeczytanych przeze mnie decyzji organów pomocowych, organ ani słowem nie wskazał, że przepis art. 17 ust. 1b utracił swą moc, a jedynie wskazujecie, że Trybunał wydał wyrok, w którym stwierdza się niezgodność ww przepisu w określonym zakresie z ustawa zasadniczą i który to wyrok dla organu nie ma żadnego znaczenia bo ustawodawca do dnia dzisiejszego nie dokonał zmian w ustawie po ogłoszeniu wyroku.
Przypominam, że przypis jest częścią ustawy, nie został wprowadzony jakimś dodatkowym zewnętrznym np. rozporządzeniem itp. tylko wprowadzono go * w treść artykułu 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych.

[noteev]

Odpowiem krótko na Twoje utyskiwania:
Po pierwsze, TK w sentencji wyroku z 21 października 2014 r. nie stwierdza, że przepis traci moc obowiązującą.
Po drugie, w uzasadnieniu tego wyroku Trybunał stwierdza m.in.:

Skutkiem wejścia w życie niniejszego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie „prawa” do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Trybunał Konstytucyjny orzekł ostatecznie o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy, który – biorąc pod uwagę skutki społeczne rozstrzygnięć podejmowanych w badanej materii – powinien tego dokonać bez zbędnej zwłoki

I tym się kieruje ustawodawca oraz nasze Ministerstwo, dlaczego jeszcze nic z tym nie zrobili, to inny temat. Tak więc, zmień obiekt natarcia i pozwól nam wydawać decyzje, które uważamy za najbardziej roztropne w sytuacji tego "paraliżu prawnego".