Amen.Organy administracyjne obu instancji powołując się w swym stanowisku na podstawę prawną art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a nie zauważyły, że ten fragment art. 17 nie może w sposób oczywisty dotyczyć małżonka starającego się o prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nad niepełnosprawnym małżonkiem, a jedynie może dotyczyć wszystkich innych osób (w tym ojca i matki) starających się o takie świadczenie nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, a nawet przepis ten podkreśla wyprzedzający inne osoby (w tym ojca i matkę) obowiązek alimentacyjny małżonka, chyba że ten ostatni nie jest w stanie wypełnić tego obowiązku sam legitymując się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
(...)
Literalna wykładnia art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a, z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2011 r., Nr 205, poz. 1212) w związku z art. 17 ust. 1 tej ustawy nie czyni zadość wywodom zawartym w cytowanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Brzmienie art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a musi zatem być odczytywane – zdaniem Sądu – przez pryzmat przepisu art. 17 ust. 1. Jeżeli bowiem prawo ubiegania się o świadczenie pielęgnacyjne wywodzi się z istnienia obowiązku alimentacyjnego, to literalne odczytywanie normy art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy niweczyłoby skutki wyroku Trybunału w stosunku do osób pozostających w związku małżeńskim. Takie stanowisko prezentuje Naczelny Sąd Administracyjny opowiadając się za koniecznością wykładania tych przepisów zgodnie z Konstytucją: "Świadczenie pielęgnacyjne będzie mogło być przyznawane na rzecz współmałżonka, jeśli zostaną spełnione pozostałe przesłanki, warunkujące - co do zasady - możliwość ubiegania się o ten rodzaj świadczenia" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2010 r., sygn. akt I OSK 115/10 – opubl. LEX nr 594927).