Świadczenie pielęgnacyjne po wyroku TK - Świadczenia rodzinne

[gość123]

Czy któryś ośrodek w Polsce (oprócz MOPS Sopot) przyznaje świadczenie pielęgnacyjne osobom opiekującym się dorosłymi niepełnosprawnymi w związku z wyrokiem TK oraz adnotacją w nowym tekście jednolitym ustawy o śr, że art. 17 ust. 1b utracił moc?
Proszę o wypowiedź.

[~Ewa]

Jestem po szkoleniu z Panią Maziarz i mówiła, że nie ma przepisów, na podstawie których moglibyśmy przyznawać. Do czasu zmiany ustawy bezpiecznie jest odmówić i niech się odwołują.

[gość123]

dzięki a inni jak? jakie opinie radców?

[Zjem Ci Chleb]

TK nie stanowi prawa dopóki nie zrobi tego ustawodawca i uwzględni w nim wyrok TK robimy po staremu.... ale zawsze istnieje SKO którego inwencja twórcza nie ma granic

[m&m]

A tos przywalił. Jakby wyrok TK nie stanowił prawa, to zapisy art. 190 Konstytuacji nie miałyby żadnego sensu.

[Nowa 25]

Dałam odmowe i dzisiaj wróciło z SKO utrzymało w mocy moją decyzję

[m&m]

Naprawde jest to dla ciebie taki powód do radosci?
A przy okazji mozna wiedziec co SKO napisało w uzasadnieniu?

[Zjem Ci Chleb]

m&m ustawodawca zmienia prawo na podst. wyroku TK , a TK nie tworzy precedensów (prawa) tylko orzeka o zgodności z Konstytucją...
Nowa 25 jak mam wątpliwość zawsze ślę do SKO tylko czasem szkoda że nie po myśli klientów ....

[lenka1]

też dałabym odmowę a niech się odwołuje

[m&m]

Odpowiedź na pytanie, czym jest rozstrzygnięcie TK w kategoriach prawnych - czy aktem prawotwórczym, negatywnym aktem ustawodawczym czy bliższe jest ono typowemu orzeczeniu sądowemu, powinna poprzedzać analizę dalszych problemów szczegółowych. Jest bowiem oczywiste, że jej kierunek w istotnym stopniu zależy od kwalifikacji orzeczeń TK w tej właśnie płaszczyźnie.

Kwestia nie może być rozstrzygnięta w płaszczyźnie czysto formalnego odwołania się do konstytucyjnych źródeł prawa określonych w art. 87 i n. Konstytucji. Orzeczenia TK nie są z natury rzeczy wskazywane jako samodzielne źródło prawa obowiązującego, mają zawsze charakter wtórny (nie samodzielny), stanowią pochodną w stosunku do badanych regulacji - a więc wpływają na stan prawny w takim obszarze, jaki wyznacza swym zakresem obowiązywania kontrolowana norma prawna. Nie są jednak zarazem typowymi rozstrzygnięciami sądowymi.

W ramach niniejszego opracowania będzie prezentowany pogląd, że w wypadku rozstrzygnięć TK mamy do czynienia z decyzjami prawotwórczymi.

Od orzeczeń sądowych odróżnia je powszechnie obowiązujący charakter, rozstrzygają one nie tylko o indywidualnych relacjach prawnych pomiędzy stronami procesu, albo o ukształtowaniu sytuacji konkretnego podmiotu, którego praw i obowiązków dotyczy konkretne orzeczenie sądowe, ale zawierają treść adresowaną abstrakcyjnie do nieokreślonego kręgu adresatów - tak więc jak w przypadku każdej normy prawnej.Ta cecha dodajmy dotyczy zarówno abstrakcyjnej, jak i konkretnej kontroli konstytucyjności prawa (a więc dokonywanej w przypadku pytań prawnych i w związku ze skargą konstytucyjną).

Orzeczenia TK powszechnie obowiązujące, abstrakcyjnie adresowane i zawierające normatywną treść (chociaż w sensie negatywnym) zbliżają się wyraźnie do regulacji normatywnej - w tych wszystkich wypadkach, kiedy rozstrzygnięcie jest nakierowane na eliminację niekonstytucyjnej normy w pełnym lub częściowym zakresie. Takie cechy należy przypisać orzeczeniom TK stwierdzającym wprost niekonstytucyjność przepisu prawa, ale także ustalającym zakres treściowy przepisu, w jakim popada on w kolizję z Konstytucją (dotyczy to więc również tzw. wyroków interpretacyjnych pozytywnych i negatywnych, ponieważ ich celem jest eliminacja niekonstytucyjnych treści znaczeniowych, które mogły być przypisane badanej regulacji w drodze przyjętych reguł wykładni prawa)

Nie można jednak postawić znaku równości pomiędzy typowym przepisem prawa (przepisem uchylającym dotychczas obowiązującą regulację) a rozstrzygnięciem zawartym w wyroku TK stwierdzającym niekonstytucyjność przepisu. Utrata mocy obowiązującej wynikająca z rozstrzygnięcia TK nie jest bowiem tożsama z uchyleniem przepisu w wyniku aktu prawotwórczego kompetentnego organu, w pewnym sensie idzie dalej, jest mocniejsza w skutkach, co występuje zwłaszcza wtedy, kiedy przypisujemy jej konsekwencje ex tunc

Stwierdzenie niekonstytucyjności jest więc zawsze czymś więcej niż ustaleniem stanu już istniejącego, nie może być eksplikowane w kategoriach wyroku deklaratywnego, tworzy nowy stan prawny od chwili wejścia wyroku w życie. Stan niekonstytucyjności, rozumiany tu jako stan powodujący utratę mocy obowiązującej i eliminację przepisu z systemu, nie istnieje więc wcześniej przed wydaniem wyroku. Do tego momentu niekonstytucyjność może być jedynie traktowana jako przesłanka materialnoprawna orzeczenia sądu konstytucyjnego. Taka koncepcja jest konsekwentnie związana z określeniem w samej Konstytucji zakresu i skutków kontroli hierarchicznej przepisów prawa  jako leżącej wyłącznie w gestii Trybunału Konstytucyjnego (co najmniej w zakresie kontroli aktów o randze ustawowej), co oznacza że przed wydaniem tego orzeczenia nie mogą nastąpić wskazane wyżej skutki niekonstytucyjności przepisu.

Stanowisko w kwestii prawotwórczego charakteru orzeczeń TK stwierdzających niekonstytucyjność przepisów prawa determinuje więc kierunek dalszych analiz, a przede wszystkim tezę, że ocena wszelkich konsekwencji prawnych rozstrzygnięcia TK musi uwzględniać kształtujący efekt tego rozstrzygnięcia (następujący od momentu wejścia w życie) i dopiero z tej perspektywy sensowne jest badanie jego oddziaływania na skutki prawne stanów wcześniej (a więc przed wejściem w życie orzeczenia)zaistniałych.
https://trybunal.gov.pl/wiadomosci-trybu ... -safjan-2/