Witam. Strona obecnie przebywa w zakładzie karnym opuszcza do w drugiej połowie stycznia. Dzisiaj wpłynął wniosek o pomoc finansowa i rzeczową. Proszę o podpowiedź co zrobić z tym wnioskiem w chwili obecnej? zawieszenie nie jest możliwe ponieważ nie ma ku temu przesłanek
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej - osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy społecznej. A więc obligatoryjnie odmowa przyznania świadczeń. Nie ma tu żadnej uznaniowości - przepisy art. 13 mają charakter bezwględnie obowiązujący. Uzasadnienieniem pozbawienia prawa do pomocy społecznej osób odbywających karę pozbawienia wolności, jest fakt pozostawania osadzonych na utrzymaniu państwa.
Całe postępowanie należy oczywiście przeprowadzić zgodnie z art. 7 i 77 Kpa. W miarę możliwości można zrobić wywiad z pozostałym w miejscu zamieszkania członkiem rodziny, spróbować poprosić o wywiad w miejscu pobytu, uzyskać potwierdzenie odbywania kary. Może osadzony wcześniej korzystał z jakiejś stałej formy pomocy w ośrodku, to nie trzeba za każdym razem przeprowadzać wywiadu - są na to wyroki, np.: IV SA/Po 887/13 Wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu 2014-03-26: "Sąd w tym zakresie podziela pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, że zakładając domniemanie racjonalności prawodawcy należy przyjąć, iż wolą ustawodawcy było - o czym świadczy treść zdania drugiego art. 107 ust. 4 u.p.s. - by wniosek złożony przez osobę będącą pod stałą opieką organu pomocy społecznej, nie wiązał się za każdym razem z obowiązkową, kolejną aktualizacją wywiadu. O niecelowości przeprowadzania wywiadu środowiskowego przy okazji każdego odrębnego wniosku w tym zakresie, jeżeli pochodzi on od tej samej osoby, przesądza rezultat wykładni funkcjonalnej (zobacz II SA/Lu 519/12 publ. https://orzeczenia.nsa.gov.pl)
Jeżeli natomiast faktycznie nie da się przeprowadzić wywiadu, można spróbować powołać się np. na wyrok: IV SA/Gl 833/16 WSA w Gliwicach, z dnia 07.03.2017 r.: "Wojewódzki Sąd Administracyjny absolutnie nie kwestionuje ugruntowanego w judykaturze poglądu co do tego, że rodzinny wywiad środowiskowy jest nieodzownym elementem postępowania prowadzącego do wydania decyzji. Brak możliwości jego przeprowadzenia uniemożliwia bowiem organowi pomocowemu dokonania aktualnej i rzeczywistej oceny sytuacji majątkowej, rodzinnej i bytowej osoby ubiegającej się o świadczenie, aczkolwiek, jak wynika ze stanowiska judykatury, wywiad nie jest jedynym możliwym dowodem w sprawach w przedmiocie udzielenia pomocy społecznej. W postępowaniu w sprawie świadczeń z pomocy społecznej należy dopuścić także inne dowody z odpowiednim zastosowaniem kodeksu postępowania administracyjnego, zwłaszcza gdy występują przeszkody w przeprowadzeniu wywiadu. Sytuacja taka może być spowodowana bierną lub negatywną postawą strony postępowania lub innymi przeszkodami (np. nieznane miejsce pobytu zainteresowanego). Wówczas, w miarę możliwości, należy przeprowadzić wywiad z rodziną osoby zainteresowanej, zebrać dane posiadane z urzędu oraz dopuścić inne możliwe dowody. Dowodem może być wszystko, co przyczyni się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, np. zeznania świadków. W orzecznictwie uznano, że prowadzenie dowodów wskazanych w ustawie o pomocy społecznej, które są obowiązkowe, nie wyklucza wcale możliwości posłużenia się innymi dowodami przewidzianymi prawem, skoro celem postępowania jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy. Tylko takie działanie, tj. polegające na posłużeniu się różnymi środkami dowodowymi, realizuje zasadę prawdy obiektywnej wyrażoną w art. 7 k.p.a. Dopiero po zgromadzeniu wszystkich dostępnych dowodów organ ocenia (art. 77 k.p.a.) czy zostały spełnione przesłanki udzielenia pomocy i na tej podstawie wydaje decyzję o przyznaniu lub odmowie przyznania pomocy (por. wyroki NSA z dnia z dnia 27 września 2011r., I OSK 692/11 czy z dnia 14 lipca 2016 r. sygn. akt I OSK 3060/14 publ. CBOSA)".