art.17 ust 1b - utrata mocy w zakresie - Świadczenia rodzinne

[Tom.]

Ale zauważyłeś, że z rozważań TK nie można nijak wyciągnąć wniosku, że opiekunowie dorosłych i dzieci powinni być traktowani jednakowo.

Oczywiście, TK podkreślił, jak zauważyłeś, że lepsze traktowanie dzieci jest OK. Ale to nijak się ma do różnicowania po dacie powstania niepełnosprawności. Zmiany ustawy, które sugeruje TK mogłyby polegać np na czymś takim, SP do 18 roku życia 1200, pow 18 roku 800zł. I to jest zgodne z ustawą zasadniczą, bo dzieci podlegają szczególnej ochronie i wsparciu.

[Iks]

Dokładnie tak było w projekcie, znaczy ponoć projekt zmartwychwstał. Tak czy inaczej TK stwierdził, że żadne prawo do świadczenia nie powstaje. Ja tam im wierzę.

[ciekawy]

Dokładnie tak było w projekcie, znaczy ponoć projekt zmartwychwstał. Tak czy inaczej TK stwierdził, że żadne prawo do świadczenia nie powstaje. Ja tam im wierzę.

Witam
przecież TK nie zbada i nie stwierdzi (w indywidualnych sprawach), czy ktoś może mieć przyznane prawo do ŚP, czy nie może, ponieważ zrobią to organy administracji państwowej na podstawie przepisów prawa, które stanowi także TK
TK stwierdza czy dany przepis jest zgodny, czy niezgodny z ustawą zasadniczą i ewentualnie w jakim zakresie

Z orzecznictwa TK wynika, że moc powszechnie obowiązująca orzeczeń TK oznacza, że orzeczenia te wiążą wszystkie podmioty prawa, w tym organy władzy publicznej
wykonywanie orzeczeń TK jest obowiązkiem zarówno prawodawcy, jak i organów stosujących prawo, w szczególności sądów.
Akt normatywny lub jego część (konkretnie oznaczone przepisy) uznane przez TK za niezgodne z Konstytucją zostają usunięte z systemu prawa, przestają być jego elementem. Skutek ten następuje niezależnie od działań innych organów państwa.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TK, utrata mocy obowiązującej przepisu w następstwie ogłoszenia orzeczenia TK o jego niekonstytucyjności we właściwym dzienniku urzędowym powoduje, że przepis ten nie może być stosowany do oceny jakichkolwiek stanów faktycznych.
źródło: Podstawowe problemy związane z wykonywaniem orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego przez prawodawcę – tezy wykładu - dr Witold Płowiec

z życia wzięte
do pracownika MOPS przychodzą dwie osoby na codzień zajmujące się opieką nad swoimi bliskimi 40 letnimi podopiecznymi
- pierwsza sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną u której niepełnosprawność powstała w dzieciństwie
- druga sprawuje opiekę nad osobą niepełnosprawną u której niepełnosprawność stwierdzono już po 25 roku życia
obie ww osoby sprawujące opiekę składają wnioski o przyznanie ŚP spełniając wszystkie pozostałe warunki potrzebne do przyznania im ŚP
Jakie decyzje wyda pracownik MOPS zakładając, że działa zgodnie z prawem i rozpoznaje sprawy na podstawie tych samych aktualnie obowiązujących przepisów ?

[kronos79]

ciekawy. Wygląda na to, że masz pełną wiedzę na temat aktualnego stanu prawnego i dlatego zakładam, że Twoje pytanie jest po prostu manipulacją i chwytem erystycznym.
Urzędnicy stoją dziś miedzy młotem a kowadłem. Z jednej strony znają przeważające orzecznictwo WSA, z drugiej zaś - stanowisko TK i MPiPS. MPiPS zaś, za pośrednictwem działalności kontrolnej wojewodów ma niebagatelny wpływ na naszą pracę.
Porozmawiajmy więc o faktach: TK wydał skandaliczny wyrok. Jeśli uznał, że przepis jest niekonstytucyjny (bo jest), to należało albo darować sobie wszelkie rozważania na temat skutków wyroku (de facto braku skutków), albo należało określić inny termin utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Co zrobił TK, wiemy wszyscy.
Dlatego dziś, z pełną świadomością, że nasze decyzje zapewne nie ostaną się przed WSA (z Kolegium może być różnie) w większości przypadków wydajemy decyzje odmowne. Ja mam tylko jedną sprawę w toku, w dodatku mam ją de facto nie ja, a SKO i cieszę się że nie muszę w większym wymiarze świecić oczami za błędy sędziów TK i bezczynność ustawodawcy.
Nie napawa mnie to dumą, ale dziś wydałbym sprzeczną z moją wiedzą, doświadczeniem i logiką decyzję odmowną, rekonstruując normę w oparciu o treść uzasadnienia TK, jednocześnie nakłaniając stronę do wniesienia odwołania. Dlaczego? Bo to jedyne w pełni bezpieczne rozwiązanie dla nas urzędników, nie pozbawiające jednocześnie ochrony stron postępowania.
W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że w przypadku kontroli wojewoda zarzuci nam niewłaściwe wykorzystanie dotacji poprzez wydanie błędnej decyzji, przyznającej świadczenie. W takiej sytuacji wyjaśnienia dotyczące wyroków w indywidualnych sprawach na nic się zdadzą, zwłaszcza że brak wyroków czy uchwały NSA, a sądy wojewódzkie miewają różne stanowiska. Pozostanie skierowanie sprawy do SKO o stwierdzenie nieważności decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa i modlenie się, by SKO odmówiło wszczęcia postępowania stwierdzając tym samym brak naruszeń. Tyle że sprawy do WSA jednak trafiają, a to oznacza, że część Kolegiów byłaby skłonna jednak stwierdzić nieważność naszej decyzji przyznającej świadczenie.

[Kati@]

ciekawy - Kronos ma niestety rację, my tu na dole - takie maleństwa w trybikach prawa nie za dużo możemy, możemy pomóc, doradzić jak to załatwić wyżej /sko, wsa/

[Tom.]

Pozostanie skierowanie sprawy do SKO o stwierdzenie nieważności decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa i modlenie się, by SKO odmówiło wszczęcia postępowania stwierdzając tym samym brak naruszeń. Tyle że sprawy do WSA jednak trafiają, a to oznacza, że część Kolegiów byłaby skłonna jednak stwierdzić nieważność naszej decyzji przyznającej świadczenie.

Popatrz w orzeczeniach SA jakich decyzji dotyczą wyroki - daty SKO na długo przed orzeczeniem TK, najczęściej 2013 i jakieś pojedyncze sztuki z 2014. W obecnych okolicznościach przyrody nie ma szans na stwierdzenie nieważności takiej decyzji - wystarczy jakieś jedno orzeczenie SA i już nie ma rażącego naruszenia prawa. A jak naruszenie nierażące to nieważności niet A orzeczeń już trochę jest

[ciekawy]

Dziękuję za komentarze i
przypomnę (i nie jest to chwyt erystyczny jak delikatnie podsumował moje intencje kronos79) wszystkim Państwu, ponieważ rozpatrujecie wnioski o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego dla osób sprawujących opiekę nad osobami dorosłymi, które swą niepełnosprawność nabyły po ukończeniu 18 lub 25 (jeśli jeszcze uczyły się) roku życia, że

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TK, utrata mocy obowiązującej przepisu w następstwie ogłoszenia orzeczenia TK o jego niekonstytucyjności we właściwym dzienniku urzędowym powoduje, że przepis ten nie może być stosowany do oceny jakichkolwiek stanów faktycznych.
źródło: Podstawowe problemy związane z wykonywaniem orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego przez prawodawcę – tezy wykładu - dr Witold Płowiec

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2003 nr 228 poz. 2255)
https://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU ... 255&type=3
akty zmieniające przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2003 nr 228 poz. 2255)
https://isap.sejm.gov.pl/RelatedServlet? ... isNew=true
tam znajduje się min. obowiązujący akt zmieniający przepis art. 17 ust. 1b (Dz.U. 2014 poz. 1443) tj.
wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sygn. K38/13 z dnia 21.10.2014r. który brzmi:
https://isap.sejm.gov.pl/Download?id=WDU ... 423&type=2

[Iks]

TK twierdzi inaczej, ja tam im wierzę.

Trybunał Konstytucyjny orzekł o częściowej niekonstytucyjności wprowadzenia do ustawy o świadczeniach rodzinnych kryterium wieku powstania niepełnosprawności, jako przesłanki uzależniającej uzyskanie świadczenia pielęgnacyjnego. Wyrok Trybunału nie oznacza zatem usunięcia tego kryterium z ustawy. Nie stanowi również podstawy do uchylenia decyzji, które już przyznały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. Nie kreuje także nowego prawa do żądania świadczenia przez opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność ich podopiecznych powstała już po okresie dzieciństwa.

źródło:

https://trybunal.gov.pl/rozprawy/komunik ... nacyjnego/

[ciekawy]

Twoja wiara do TK, nie oznacza wcale, że stosujesz się do jego orzeczeń

pomimo tego i tak Ciebie lubię

[Iks]

Nie miałem żadnego przypadku więc ani nie stosuję, ani stosuję, tak czy inaczej nie przyznałbym tego świadczenia.

Wyrok Trybunału nie oznacza zatem usunięcia tego kryterium z ustawy. Nie stanowi również podstawy do uchylenia decyzji, które już przyznały prawo do świadczenia pielęgnacyjnego. Nie kreuje także nowego prawa do żądania świadczenia przez opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność ich podopiecznych powstała już po okresie dzieciństwa.

Czy to można jaśniej napisać? Nie wydaje mi się. Za to mam wrażenie, że goście orzekający w TK mają jako-takie pojęcie o swojej pracy i napisali tak nie bez powodu.