SZKOLENIA

[Ewela77]

Mam taką trudną sprawę a mianowicie w grudniu 2021r. zmarł dłużnik, ja dowiedziałam się o tym fakcie w lipcu 2023r. (sprawdziłam w systemie Sygnity w bazie pesel), wszczęłam postępowanie i zrobiłam decyzję o uznaniu świadczenia pobieranego od stycznia 2022r. września 2022r. oraz od października 2023r do lipca 2023r. jako nienależnie pobrane świadczenie z fa. Wierzycielka odwołała się od decyzji i SKO utrzymała ją w mocy, następnie sprawa trafiła do WSA. Otrzymałam decyzję WSA, w której uchylono zaskarżona decyzję. W uzasadnieniu zawarto wskazania co do dalszego postępowania, z których wynika, iż powinnam udowodnić wierzycielce, iż wiedziała o śmierci dłuznika a mimo to pobierała świadczenia z fa. Tylko w takim przypadku można orzec o zwrocie świadczeń wypłaconych z fa. Wezwałam wierzycielkę, która złożyła oświadczenie, że nie wiedziała o śmierci dłużnika notabene dłużnik zamieszkiwał poza granicami kraju, wierzycielka nie miała z nim kontaktu ani z żadnym z członków z jego rodziny. Nie mam za bardzo jak udowodnić, że mogłaby się dowiedzieć szybciej o śmierci dłuznika (tym bardziej, że przedstawiała zaświadczenia od Prezesa Sądu Okręgowego z których wynikało, że zagraniczny organ egzekucyjny informuje dłużnika o konieczności dokonywania zwrotu). Co zatem mam teraz zrobić z tym postępowaniem jaką wydać decyzję?

[ol@bog@]

Ciekawa sytuacja.
Tak intuicyjnie wydałabym ponownie taką samą decyzję z nadzieją, że SKO uchyli ją i umorzy postępowanie dot. nienależnie pobranych świadczeń

[Szarak]

No niestety wyrok WSA wiąże więc wypada umorzyć postępowanie. Natomiast trzeba się zastanowić czy dobrze było przeprowadzone postępowanie za okres od października 2023r do lipca 2023r. Tu powinno być wznowienie postępowania a później wydanie decyzji w trybie art.2 pkt7 lit c


https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/1B2EFAF517

Trafnie też zauważa, że o prawidłowości dokonanej przez organ wykładni art. 2 pkt 7 lit. c ustawy świadczy również to, że od kwot nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 7 lit. c ustawy nie nalicza się odsetek ustawowych za opóźnienie(art. 23 ust. 1 a ustawy). Osoba, która pobrała świadczenia z funduszu alimentacyjnego w warunkach określonych w art. 2 pkt 7 lit. c ustawy, obowiązana jest do ich zwrotu, gdyż obiektywnie prawo do nich nie mogło być jej przyznane. Każde zatem świadczenie z funduszu alimentacyjnego wypłacone na podstawie decyzji, którą następnie uchylono w wyniku wznowienia postępowania i odmówiono prawa do świadczenia jest świadczeniem nienależnie pobranym, zaś decyzja zapadła w oparciu o art. 2 pkt 7 lit. c ustawy ma charakter związany (zob. w tym kontekście np. wyroki NSA: z 4 lipca 2018 r., I OSK 309/18, 4 października 2018 r., I OSK 1879/18, 25 września 2019 r., I OSK 1437/19).

Kwestia braku wiedzy osoby pobierającej świadczenia z funduszu alimentacyjnego o śmierci dłużnika alimentacyjnego może być natomiast przedmiotem analizy i ewentualnie odnieść skutek w postaci umorzenia, odroczenia terminu płatności albo rozłożenia na raty nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego, ale dopiero po zainicjowaniu - na wniosek - odrębnego postępowania administracyjnego stosownie do art. 23 ust. 8 ustawy

Sąd kasacyjny wskazuje, że analogiczne stanowisko wyrażane było również przez NSA również w wyrokach z NSA z 6 sierpnia 2024 r. I OSK 1734/23, 7 lipca 2022 r. I OSK 936/21, 25 listopada 2021 r. I OSK 621/21, 4 lipca 2018 r., I OSK 309/18, 18 kwietnia 2013 r. I OSK 1773/12.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że Kolegium dokonało właściwej subsumpcji przepisów prawa materialnego, co było poprzedzone wyjaśnieniem stanu faktycznego i prawnego sprawy (ustaleniem wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia załatwienia sprawy), a następnie wnikliwym rozpatrzeniem zebranego materiału dowodowego i dokonaniem jego prawidłowej oceny. W tej sytuacji za usprawiedliwiony uznać należało nie tylko podniesiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 2 pkt 7 lit. c ustawy przez błędną jego wykładnię, ale także podniesione w niej zarzuty procesowe to jest zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. w zw. z art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. W świetle bowiem prawidłowej wykładni art. 2 pkt 7 lit. c ustawy bez znaczenia pozostawała okoliczność, kiedy Skarżąca dowiedziała się o śmierci dłużnika alimentacyjnego. To, czy wystąpiła okoliczność uzasadniająca stwierdzenie, że nie przysługuje córce Skarżącej prawo do świadczenia z funduszu alimentacyjnego w okresie od dnia [...] 2021 r. do [...] 2022 r., a także kiedy to nastąpiło, zostało ostatecznie rozstrzygnięte w postępowaniu wznowieniowym zakończonym decyzją Kolegium z 22 lipca 2022 r. i nie może być przedmiotem postępowania zakończonego w drugiej instancji decyzją Kolegium z 29 listopada 2022 r.