ponowny wniosek o pomoc w formie posiłku

[pomspoł]

Szanowni Państwo, uprzejmie proszę o konsultację w nast. sprawie. Została (jakiś czas temu) wydana decyzja przyznająca pomoc w formie posiłku (w ramach programu "posiłek w szkole i w domu"). Decyzja została wysłana do pani X, która złożyła wniosek. W decyzji przyznano pomoc w formie posiłku dla dziecka pani X i wnuczka tej pani. Obecnie został złożony wniosek przez matkę o przyznanie tej samej pomocy. Matka wyprowadziła się ze swoim synem (czyli wnuczkiem pani X) i teraz składa swój wniosek. Co należy zrobić w takiej sytuacji dziecko ma już uprzednio przyznane świadczenie, więc teraz należy wydać decyzję i odmówić przyznania świadczenia , wskazując że dziecko już je posiada ? czy może zastosować inne rozwiązanie? z góry dziękuję za konsultację !

[Ojciec76]

Skoro się wyprowadziła i nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego to:
1. wszczynasz postępowanie u babci w celu zmiany decyzji- uchylić dożywianie dla wnuczka, pozostałe elementy decyzji bez zmian.
2.matce dziecka wydajesz decyzję przyznającą posiłki.

[pomspoł]

Skoro się wyprowadziła i nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego to:
1. wszczynasz postępowanie u babci w celu zmiany decyzji- uchylić dożywianie dla wnuczka, pozostałe elementy decyzji bez zmian.
2.matce dziecka wydajesz decyzję przyznającą posiłki.

Bardzo dziękuję za odpowiedź. Początkowo też miałam taką koncepcję, jednak nabrałam wątpliwości ponieważ podmiotem, który otrzymał świadczenie jest przecież dziecko (a nie babka), dziecko posiada już prawo do tego świadczenia... A zatem czy ta pierwotna decyzja nie powinna pozostać bez zmian, zaś jeżeli chodzi o wniosek matki, to odmówić wszczęcia postępowania na podstawie art. 61 a kpa, albo umorzyć na podstawie art. 105 ? Dziękuję serdecznie za wszelkie podpowiedzi!

[Ojciec76]

Jak dla mnie to pierwotna decyzja była źle zrobiona.
Jeśli matka jest opiekunem prawnym dziecka, to ona powinna być PODMIOTEM decyzji, a dziecko ŚWIADCZENIOBIORCĄ i problemu by nie było.
Zrobiłbym tak, jak zaproponowałem.

[pomspoł]

"Jeśli matka jest opiekunem prawnym dziecka, to ona powinna być PODMIOTEM decyzji, a dziecko ŚWIADCZENIOBIORCĄ"-> faktycznie coś w tym jest! Tylko jeżeli matka nie złożyła wniosku, a babka to nadal ona powinna być podmiotem decyzji?

[pomspoł]

Zgodnie z art. 102 ustawy o pomocy społecznej
Świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego albo innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.

Stosownie to tego przepisu, ta pierwotna decyzja nie była wadliwa (zakładając że była zgoda matki)?

[Ojciec76]

Nie, ponieważ dziecko faktycznie i fizycznie z nią nie przebywa.

[pomspoł]

ok, dziękuję za poświęcony czas, rozumiem ten tok myślenia mam jeszcze pytanie czy jest jakaś podstawa prawna dla takiego rozwiązania?

[Ten z Łopieki]

Pominę już fakt, że podmiotem decyzji powinien być przedstawiciel ustawowy, chyba że babcia jest faktycznym opiekunem dziecka… Nie widzę podstaw do odmowy wszczęcia postępowania na złożony wniosek. W pomocy społecznej podanie może złożyć każdy, ustawa nie określa kto jest stroną, a kto nie. Podobnie jest z umorzeniem postępowania z art. 105 § 1 Kpa – należy odróżnić bezprzedmiotowość postępowania od braku przesłanek do uwzględnienia żądania strony. Najprostsze wyjście – wezwać panią, wyjaśnić sprawę i przekonać do wycofania wniosku, a następnie umorzyć postępowanie – ale na wniosek strony – na podstawie art. 105 § 2 Kpa. Natomiast jeżeli matka się uprze, to sugeruje zrobić tak, jak pisze Ojciec76.

[pomspoł]

Pominę już fakt, że podmiotem decyzji powinien być przedstawiciel ustawowy, chyba że babcia jest faktycznym opiekunem dziecka… Nie widzę podstaw do odmowy wszczęcia postępowania na złożony wniosek. W pomocy społecznej podanie może złożyć każdy, ustawa nie określa kto jest stroną, a kto nie. Podobnie jest z umorzeniem postępowania z art. 105 § 1 Kpa – należy odróżnić bezprzedmiotowość postępowania od braku przesłanek do uwzględnienia żądania strony. Najprostsze wyjście – wezwać panią, wyjaśnić sprawę i przekonać do wycofania wniosku, a następnie umorzyć postępowanie – ale na wniosek strony – na podstawie art. 105 § 2 Kpa. Natomiast jeżeli matka się uprze, to sugeruje zrobić tak, jak pisze Ojciec76.

"należy odróżnić bezprzedmiotowość postępowania od braku przesłanek do uwzględnienia żądania strony" - no właśnie w tym przypadku nie rozważamy przesłanek do uwzględnienia żądania strony, bo ona ma już przyznane świadczenie, a co za tym idzie postępowanie w sprawie (już uprzednio rozstrzygniętej) jest bezprzedmiotowe - > czy taka koncepcja nie da się obronić