Napisano: 12 kwie 2023, 8:21
To nie tak, nie na tym polega rygor - to nie jest powód do jego nadania. Brak dochodu jest jedną z przesłanek do przyznania świadczenia z pomocy społecznej, czyli merytorycznego rozstrzygnięcia decyzji. Natomiast rygor nie odnosi się do istoty sprawy - do okoliczności na podstawie których została wydana decyzja, ale wyłącznie do tego, czy wynikające z niej prawa i obowiązki należy wdrożyć w życie natychmiast. Dopiero mając już gotowe rozstrzygnięcie należy rozważyć, czy konieczna jest wypłata zasiłku na żywność czy leki albo udzielenie usług w dniu wydania decyzji, bo zwłoka w tym zakresie zagraża życiu lub zdrowiu świadczeniobiorcy, czy można z tym poczekać i zwyczajowo wypłacić świadczenie w normalnym trybie, np. na koniec miesiąca lub zacząć udzielać usługi od nowego miesiąca. Powody do nadania rygoru są ściśle określone w art. 108 Kpa i nie można ich dowolnie rozszerzać.
„Organ administracji publicznej nie może nadać swojej decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności, jeżeli nie uzasadni dodatkowo takiego rozstrzygnięcia jedną z okoliczności wskazanych w komentowanym przepisie (m.in. wyrok WSA z dnia 13 maja 2011 r., I SA/Wa 136/11,LEX nr 991502)”
„Wymienione w art. 108 przesłanki tworzą katalog zamknięty przypadków, w których decyzja może być zaopatrzona w rygor natychmiastowej wykonalności. Przesłanki przemawiające za nadaniem decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności powinny być poddawane ścisłej wykładni (wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2006 r., I OSK 116/06, LEX nr 266225; wyrok WSA z dnia 17 września 2015 r., IV SA/Po 304/15, LEX nr 1977366). Okoliczności uzasadniające nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności nie mogą być też interpretowane rozszerzająco, lecz ścieśniająco (m.in. wyrok NSA z dnia 24 maja 1983 r., II SA 20/83, ONSA 1983, nr 1, poz. 36)”. (Tak: „Kodeks postępowania administracyjnego Tom II. Komentarz do art. 61-126”. Redakcja naukowa: Mirosław Karpiuk, Przemysław Krzykowski, Agnieszka Skóra, wyd.: Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2020 r., str. 306 - 307).
Quidquid latine scriptum sit, sapienter videtur