Usługi opiekuńcze u roszczeniowej petentki - Pomoc społeczna (forum ogólne)

[KarolinaKarolina05]

Witajcie.
Podpowiedzcie co zrobić. Przyznaliśmy usługi osobie, która ewidentni ich nie potrzebuje. Wcześniej była po udarze ale wróciła do sprawności itp. Gdy opiekunka przychodzi ona potrafi sobie wyjść, mimo iż opiekunka jest w domu, opiekunka nie ma tam co robić, ponieważ osoba robi wszystko sama. Jej obowiązki na obecną chwilę to odkurzanie ponieważ klientka sama robi zakupy, sama załatwia sprawy urzędowe, prowadzi auto, Nie potrzebuje pomocy w utrzymaniu higieny etc etc Klientka nie chce nie wiadomo czemu zrezygnować, dziś powiedziała opiekunce, że ma kłamać kierownikowi że ma u niej co robić itp ( opiekunka zgłaszała nam że nie jest tam niepotrzebna). Klientka jest roszczeniowa awanturnicą, krzyczy, obraża. Jak ma zły dzień wyładowuje się na opiekunce. Powiedzcie jak to ugryźć, jak uchylić uo? Nasz radca powiedział że nie ma żadnych podstaw, skoro lekarz wystawił zaświadczenie że wymaga usług to wymaga. Może mieliście podobny przypadek?

Dziękuję.

[Ten z Łopieki]

Przedstawiona sytuacja może nosić znamiona marnotrawienia świadczeń i wprawdzie jest możliwość uchylenia usług z takiego powodu, jednak należy taką decyzję bardzo wnikliwie rozważyć i mieć solidne dowody. Sama roszczeniowość lub względna samodzielność nie wystarczy, trzeba mieć wzgląd na specyficzne cechy czy niedostatki świadczeniobiorców.

„Zgodnie zaś z orzecznictwem marnotrawienie przyznanego świadczenia stanowi podstawę do uchylenia decyzji je przyznającej (por.m.in. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 5 marca 2018 r., IV SA/Gl 1233/17, Lex nr 2464201). Zauważyć przy tym należy, że marnotrawienie świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.s. może dotyczyć świadczeń usługowych, np. w postaci świadomego łamania regulaminu domu pomocy społecznej, czy niewykorzystywania przyznanych usług opiekuńczych (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 8 grudnia 2016 r., II SA/Bk 731/16, Lex nr 2188362)”. (Tak: Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 18.02.2021 r., sygn. akt: II SA/Bk 761/20, publ. CBOSA).

Wasz Radca słusznie wskazuje na obligatoryjność świadczenia usług. Jednak już ich zakres, okres czy wymiar, możecie już przecież kształtować uznaniowo. Zmniejszenie godzin? Skoro samo odkurzanie wystarcza, to po więcej niż godzina usług? A może świadczeniobiorca potrzebuje właściwie tylko samej obecności drugiej osoby do normalnego funkcjonowania i wystarczy jak opiekunka wpadnie na kawę?

"Usługi opiekuńcze, o których mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, mają charakter obligatoryjny. Oznacza to, że wypadku spełnienia ustawowych przesłanek organ zobowiązany jest przyznać te usługi, niemniej jednak decyzje w sprawie tych usług mają charakter uznaniowy w części odnoszącej się do ich zakresu, okresu i miejsca świadczenia." (Tak: Wyrok WSA w Szczecinie, z dnia 18.04.2018 r., sygn. akt: II SA/Sz 154/18, publ. CBOSA, por. Wyrok WSA w Gorzowie, z dnia 07.12.2016 r., sygn. akt: II SA/Go 857/16, publ. CBOSA).

"Osoba uprawniona do uzyskania pomocy w postaci usług opiekuńczych na podstawie art. 50 ust. 1 i 3 u.p.s. nie może oczekiwać, że ta forma pomocy zaspokoi jej wszelkie oczekiwania, jednakże pomoc ta musi realizować ustalone przez ustawodawcę cele społeczne". (Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22.11.2017 r., sygn. akt II SA/Rz 1129/17, publ. CBOSA).

Jest jeszcze jedna kwestia dotycząca obligatoryjności i fakultatywności usług, a mianowicie posiadanie rodziny. Jeżeli dana osoba ma bliskich i mogą pomóc lub przejąć opiekę, to jest dodatkowy argument za ograniczeniem lub uchyleniem.

„Konieczność wydania decyzji w przedmiocie przyznania tych usług, a możliwość jej wydania, a więc zastosowania uznania administracyjnego, w zasadzie różnicuje jedynie status rodzinny wnioskodawcy. (...) W przypadku, gdy o usługi opiekuńcze ubiega się osoba, która faktycznie wymaga pomocy innych osób i jest osobą samotną w rozumieniu art. 6 pkt 9 ustawy organ administracji publicznej nie ma wyboru decyzyjnego w tym przedmiocie. Natomiast organ administracji publicznej może przyznać takie usługi osobie, która wymaga pomocy innych osób w przypadku, gdy rodzina - a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni - nie mogą jej takiej pomocy zapewnić”. (Tak: Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10.08.2017 r., sygn. akt: II SA/Łd 512, publ. CBOSA; por. Wyrok WSA w Gorzowie, z dnia 07.12.2016 r., sygn. akt: II SA/Go 857/16, publ. CBOSA.)