Ustalenie odpłątności za DPS - art. 61 ust.2e

[obserwator]

To pozornie brzmi logicznie - ale jednak nieuchronnie prowadzi do sytuacji, w której wystarczy odmówić wywiadu, aby wszystko zostało zapłacone przez innych. Jeszcze raz możemy rozważyć przykład: Kwota np. 3000 do płacenia, osoby zobowiązane A,B,C, wszystkie dobrze sytuowane. Osoby A,B udzielają wywiadu - i im się wylicza po 1500 (bo są zamożne). Osoba C (też zamożna) nie udziela wywiadu. Jej się przypisuje to, co zostało do płacenia. Tylko że to jest 0 (zero).
Oczywiście, można powiedzieć, że to nic nie szkodzi, bo w budżecie jest 3000, nieważne od kogo. Ale to urąga elementarnej sprawiedliwości.
Jeśli osoby A,B,C są w takiej samej sytuacji, to powinny płacić po 1000. Fakt, że się nie udzieliło wywiadu nie ma być przecież sankcją karną za obrazę majestatu urzędu. Ale też byłoby idiotyzmem, aby było to dobre narzędzie do przerzucania swoich opłat na pozostałe osoby, które współpracują.

[Ten z Łopieki]

Nie, nie, nie – tak to nie działa, a przynajmniej nie powinno w takiej szczególnej sytuacji, chyba że te osoby same - dobrowolnie się na to zgodziły, zawierając umowę z OPS. Rzekłbym - zależy kto prowadzi postępowanie ale byłby to smutny żart, bo jestem w stanie sobie wyobrazić, że ktoś poszedłby na łatwiznę i tak właśnie postąpił. Bo skoro należność została w pełni zaspokojona przez dwie osoby, to nie ma sensu oglądać się na trzecią osobę. Tylko że w takiej sytuacji nie wolno tak zrobić, ponieważ zgodnie z orzecznictwem postępowanie należy prowadzić w stosunku do wszystkich ustalonych zobowiązanych i skoro wiemy (ustaliliśmy to), że są dobrze sytuowani, to zgodnie z zasadą solidarności społecznej należy naliczyć wszystkim trzem równo po 1000 zł, bez względu na to czy zgodzą się na wywiad, czy też nie. Brak zgody na wywiad nie powoduje bowiem automatycznego zaniechania dalszych działań i wystawienia decyzji. Zgodnie z art. 7 i 77 Kpa – potwierdzone przez bogate orzecznictwo - w toku postępowania administracyjnego organ stoi na straży praworządności i z urzędu ma obowiązek podjąć wszelkie czynności niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny oraz obywateli, a także w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Istnieje więc wtedy konieczność zasięgania informacji z innych źródeł, np. weryfikacji w ZUS (od kogo i od jakiej kwoty płacone są składki), skarbówki (od kogo i od jakich kwot płacone są podatki), bezpośrednio od pracodawców, itd. Wszelkie zaniechania w dokładnym zbadaniu wszystkich osób zobowiązanych i nakładaniu nadmiernych obciążeń tylko na nielicznych - bez sprawdzenia pozostałych, są niedopuszczalnym naruszeniem zasad oraz norm prawa formalnego. Skutkuje to przeważnie uwaleniem takich decyzji (choć nie każdy się odwołuje do SKO, a potem skarży do WSA) i zwróceniem sprawy do ponownego rozpatrywania, już z konkretnymi wskazówkami i zaleceniami.

[elba]

Zatem ustalając odpłatność zstępnych (5 osób) za pobyt babci w DPS kwotę dzielimy na wszystkich zobowiązanych (2 dzieci,3 wnuki). Max. opłata dla każdej z nich (solidarna społecznie) wychodzi taka sama, np. po 520 zł. Teraz ustalamy ich faktyczną wyskokość opłaty, uzależnioną od ich faktycznych dochodów. Jeden nic nie zapłaci, bo ma niskie dochody, inny 100 zł , inny 300 zł. Mało prawdopodobne, że któryś z nich zapłaci więcej niż musi tj. 520 zł. Resztę dopłaci gmina.
A co, jeśli wszyscy zobowiązani (dzieci i wnuki) mają wyższe dochody i mogą płacić więcej niż 520 zł. I np. dwoje dzieci jednak zechce zapłacić więcej, np. po 1000 zł, jak wówczas wyliczamy odpłatność dla pozostałych zobowiązanych, szczególnie dla wnuków ?

[elba]

Przepraszam, że jestem w tym zakresie namolna, ale mam aktualnie taką sytuację i nie chciałabym popełnić błędu przy naliczeniu.

[Ten z Łopieki]

Obowiązek spoczywa w pierwszej kolejności na zstępnych I stopnia i jeżeli oni pokryją całą należność, to wnuków już nie ruszamy. Zstępnych II stopnia uruchamiamy dopiero wtedy, gdy dzieci nie są w stanie uczynić zadość swoim obowiązkom. Natomiast sama idea umowy służy właśnie temu, żeby ktoś mógł dobrowolnie zadeklarować wyższą opłatę i tym samym odciążyć pozostałych albo zstępni (i/lub też inne osoby) sami dogadują się kto ile chce i może płacić, podpisując stosowne umowy z OPS. Ale taka sytuacja to chyba tylko w bajkach…

[pawel.w]

Miałem wnukowi, który odmówił wywiadu ustalić odpłatność wzorując się na wyroku:
II SA/Ke 486/19 - Wyrok WSA w Kielcach
Data orzeczenia 2019-10-09
ale do opłacania miałby 1.300 zł
i wybrałem inny wyrok WSA:
I SA/WA 1685/18 z 30.01.2019 r.
gdzie do opłacania wyszło mu:
4000(DPS) - 1600(babcia) - 100(córka) = 2300 : 3(wnuki)= 766,66 zł
i tak się odwoła od decyzji to zobaczymy który sposób będzie ok.

[Absurdalna]

Z ciekawości mam pytanie:

Jeśli jest sytuacja, że brakuje 2100zł do opłacenia pobytu w DPS i zobowiązanymi są 1 dziecko i 4 wnuków i dziecku wychodzi parę groszy do płacenia, ale deklaruje w umowie płatność 100zł to pozostała kwota 2000zł powinna być podzielona na 4 wnuków?

I tym sposobem maksymalne obciążenie płatnością na jednego wnuka to 500zł i dopiero wówczas ustalane jest czy konkretnego wnuka stać czy nie na odpłatność i jeśli z kryterium dochodowego nie wychodzi trzem z wnuków to ten czwarty i tak może być obciążony maksymalnie tylko 500zł? A brakujące 1500zł wnosi wtedy MOPS?

Czy dobrze rozumiem? Jest to przykład, gdzie wszyscy zgodzili się na wywiad.

[mopsiara]

Nie rozumiem tych wyliczeń, dlaczego obciąża się osoby, których dochód jest poniżej 300% kryterium.

[Ten z Łopieki]

Absurdalna – tak to teoretycznie powinno wyglądać, w praktyce bywa różnie (sama widzisz na swoim przykładzie ).
Mopsiara – nie obciąża się osób, które nie spełniają 300% kryterium, tylko wylicza się jaka część odpłatności przypada na każdą osobę zobowiązaną. Jeżeli ktoś ma dochód niższy niż 300% kryterium, to jest zwolniony z odpłatności, natomiast nie powinno się tej jego części odpłatności przerzucać na innych zobowiązanych (płaci gmina). W praktyce – co Sąd to obyczaj, w wyrokach WSA z różnych województw można znaleźć takie kwiatki, że człowiek głupieje.

[Absurdalna]

To MOPS zajmujący się moją sprawą kompletnie nie posłużył się takim schematem wyliczenia.
Od samego początku uważałam, że brakująca kwota powinna być podzielona proporcjonalnie na wszystkich i dopiero wówczas MOPS na podstawienie osiąganych dochodów i wyliczeń "ocenia" czy ktoś kwalifikuje się do płatności wyliczonej proporcjonalnie kwoty czy też nie. Jeśli nie to sprawa wiadoma, ale jeśli tak przy kilku osobach zobowiązanych wychodzi tej osobie, która jest jak tutaj podajecie zamożna i tak płatność rzędu 300-400-500zł, a nie ponad 1000zł.

Ja się trzymam swojego wyroku WSA, jest on dla mnie korzystny. Skoro nie wyniesiono skargi kasacyjnej i nie zarzucono błędnego myślenia WSA to ja uważam ich wyliczenia za ostateczne.