1000 zł dla pracowników pomocy społecznej z pominięciem świadczeń?? - Świadczenia rodzinne

[D.C.]

Chyba wiadomo, na jakim spotkaniu była dzisiaj nasza Federacja...

https://www.gov.pl/web/rodzina/po-20-la ... rzy-mrpips

Jest tam kolejna lista osób, do której możemy zgłaszać nasze problemy...

[Asia09]

Czuję się bardzo skutecznie zdemotywowana.

W "ocenie zasobów pomocy społecznej" istniejemy, a przecież podstawą prawną do sporządzenia tego sprawozdania jest art.16 a ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
Są ujęte m.in. zadania z zakresu rehabilitacji społecznej osób niepełnosprawnych, finansowane ze środków PFRON, realizowane przez PCPR/MOPS/MOPR, świadczenia rodzinne, alimentacyjne i dodatki mieszkaniowe.

Jak jest robota do zrobienia, jak trzeba wykazać ileż to komplementarnych obszarów tę pomoc społeczną tworzy i jakiż to cudowny i spójny system jest, to jesteśmy elementem zasobu pomocy społecznej.

Ale jak już trzeba by w nas zainwestować (nie jakoś szczególnie, a jedynie tylko tak, jak w innych pracowników w tym samym miejscu pracy) to już nie jesteśmy częścią tego zasobu / systemu.

Odechciało mi się.

[D.C.]

Co powiecie na taką interpretację?


Zgodnie z „Programem dofinansowania wynagrodzeń pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej” oraz wytycznymi dotyczącymi jego realizacji:
Program obejmie pracowników zatrudnionych na umowę o pracę w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego (warunek 1.), realizujących zadania pomocy społecznej (warunek 2.) lub pracowników obsługi zapewniających należyte funkcjonowanie jednostek organizacyjnych pomocy społecznej (warunek 3.) – ale nie należy ujmować pracowników merytorycznych wykonujących wyłącznie zadania z ustaw innych, niż ustawa o pomocy społecznej (warunek 4.).

Analizując kolejno powyższe warunki:
1. Pracownicy działu świadczeń są zatrudnieni na umowę o pracę w jednostce organizacyjnej pomocy społecznej prowadzonej przez j.s.t.;

2. Zgodnie z pismami dotyczącymi realizacji m.in. dodatków osłonowych – jest to zadanie przypisane do podobszaru Pomoc Społeczna, a finansowanie tego zadania odbywa się w rozdziale klasyfikacji budżetowej 85295 – jest to dział 852 „Pomoc społeczna”. Zatem samodzielnie realizując dodatki osłonowe – pracownicy działu świadczeń realizują zadania pomocy społecznej.

3. Pracownicy działu świadczeń realizowali oraz nadal realizują wiele innych zadań z obszaru pomocy społecznej. Oprócz dodatków osłonowych (już dwukrotnie) – także: dodatki węglowe, dodatki dla gospodarstw domowych, dodatki elektryczne, refundacja podatku VAT odbiorcom paliw gazowych, weryfikacja wniosków o preferencyjny zakup węgla – wszystkie te zadania mają na celu wsparcie osób najbardziej potrzebujących pomocy w związku z wojną na Ukrainie, wysoką inflacją, brakiem opału w okresie zimowym.
Co więcej – zgodnie z warunkiem programu dofinansowania wynagrodzeń – pracownicy działu świadczeń realizując te powyższe zadania zapewniają należyte funkcjonowanie jednostek organizacyjnych pomocy społecznej. Dzięki temu, że wymienione zadania są realizowane przez pracowników działu świadczeń – pracownicy socjalni oraz pracownicy z obszaru pomocy społecznej mogą skupić się na realizacji swoich zadań, poświęcając na to swój cały czas pracy. Gdyby w jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej nie było pracowników działu świadczeń – dodatkowe zadania z administracji rządowej spadłyby na barki pracowników socjalnych, a to ograniczyłoby czas przeznaczony na pracę socjalną oraz inne ustawowe obowiązki. Dlatego realizacja dodatkowych zadań rządowych przez pracowników działu świadczeń zapewnia spokojne funkcjonowanie pracowników przypisanych do obszaru pomocy społecznej oraz należyte funkcjonowanie całej jednostki organizacyjnej.

[D.C.]

c.d.

4. W przypadku dodatków osłonowych oraz refundacji podatku VAT odbiorcom paliw gazowych zastosowano kryterium dochodowe. Dlatego celem tych form wsparcia jest zapewnienie ochrony dla najuboższych gospodarstw domowych znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej w związku z rosnącymi cenami żywności, gazu i energii, a także eliminacja zjawiska ubóstwa i wykluczenia energetycznego. Takie wsparcie rządowe wpisuje się w znaną w pomocy społecznej zasadę subsydiarności, tzn. polityka państwa ma w tym przypadku na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.
Również w przypadku najnowszego bonu energetycznego zastosowano kryterium dochodowe. Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy o bonie energetycznym:
Ma to być działanie osłonowe dla najbardziej potrzebujących gospodarstw domowych, zagrożonych zjawiskiem ubóstwa energetycznego i mających trudności w pokrywaniu rachunków za energię. Wśród beneficjentów można wymienić m.in.: mniej zamożnych emerytów czy też klientów pomocy społecznej. W zakresie, w jakim ubóstwo energetyczne pokrywa się z ubóstwem dochodowym, niskie dochody tych osób wpływają bezpośrednio na jakość ich życia i sprawiają, że ciężko im funkcjonować w społeczeństwie ze względu na sytuację finansowo-materialną. Bardzo często takie osoby mają również problem z zaspokojeniem innych podstawowych potrzeb życiowych, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania (żywność, ubrania, leki, itp.).
Dlatego wykonując te powyższe zadania pracownicy działu świadczeń pomagają najbardziej potrzebującym mieszkańcom przetrwać okres wysokiej inflacji i umożliwiają im bytowanie w warunkach odpowiadających godności człowieka oraz realizują art. 18 ust. 1 pkt 6 ustawy o pomocy społecznej, który brzmi: „Do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych przez gminę należy: realizacja zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej, mających na celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych.”

W związku z powyższym – pracownicy działu świadczeń są pracownikami merytorycznymi, którzy wykonują zadania nie tylko z innych ustaw, ale również z ustawy o pomocy społecznej.

Powyższa analiza pokazuje, iż możliwe jest uzasadnienie objęcia pracowników działu świadczeń programem dofinansowania wynagrodzeń.

[Honor@t@]

D.C. SZACUN ZA KREATYWNOŚĆ !!! Każdy Twój post to celny strzał w meritum sprawy.

[Honor@t@]

Przedstawiam mój wniosek skierowany dziś do RPO:

Szanowny Panie Rzeczniku,
jestem głęboko poruszona dyskryminacja, jaką wprowadzono podejmując uchwałę Rady Ministrów NR 62 z dnia 19-06-2024, w sprawie ustanowienia rządowego Programu "Dofinansowania wynagrodzeń pracowników jednostek pomocy społecznej w postaci dodatku motywacyjnego na lata 2024-2027".
Na podstawie ww. dokumentu dokonano podziału pracowników pomocy społecznej na tych "kluczowych" i tych nie mających wpływu na jakość świadczonych przez jednostkę usług.
Niestety nie jest dla mnie jasne, jakim kluczem twórcy Programu kierowali się przy ustalaniu adresatów dodatku motywacyjnego, zauważając i doceniając pracę jedynie tych osób zatrudnionych w ośrodkach pomocy, którzy realizują ustawę o pomocy społecznej plus UWAGA - pracowników zajmujących stanowiska związane z organizacją i funkcjonowaniem ośrodków. Nie budziłoby to żadnych sprzeciwów, gdyż praca każdego pracownika jest ważna i godna docenienia, jednakże tym samym dokumentem z systemu motywacyjnego wykluczono grupę pracowników ośrodka, realizujących ustawę o świadczeniach rodzinnych i funduszu alimentacyjnego. Jest to zupełnie nie zrozumiane i budzi ogromny żal i poczucie niesprawiedliwości tych pracowników, którzy każdego dnia swoją pracą służą osobom znajdującym się w potrzebie, rodzinom o niskich dochodach, osobom niepełnosprawnym i ich opiekunom, samotnym rodzicom znajdującym się w kryzysie ekonomicznym z uwagi na nieskuteczną egzekucję świadczeń alimentacyjnych, realizujących cały szereg programów pomocowych, które wprowadzano w ostatnich latach.
System pomocy społecznej nie ogranicza się jedynie do działań określonych w jednej ustawie - ustawie o pomocy społecznej. Mogę pokusić się o stwierdzenie, że nie każdy klient świadczeń rodzinnych korzysta z narzędzi przewidzianych w ustawie o pomocy społecznej, natomiast w zdecydowanej większości klienci "pomocy społecznej" są jednocześnie obiorcami świadczeń obsługiwanych przez działy świadczeń rodzinnych.
Zwracam się z ogromną nadzieją o podjęcie interwencji. W codziennej pracy, jako pracownicy działu świadczeń rodzinnych, mamy bezpośredni kontakt z osobami uprawnionymi do różnych form wsparcia, często jesteśmy też powiernikami ich problemów, wspólnie próbujemy znaleźć najdogodniejsze rozwiązania dla ich spraw.
Pominięcie nas w programach motywacyjnych, a do tego postawienie w hierarchii kluczowych pracowników jednostek pomocowych na samym dnie powoduje, że wielu z nas po raz kolejny ma poczucie bezsensu wykonywanej pracy -pomimo tego ze jednocześnie mamy świadomość i widzimy to w codziennej pracy - jest ona dla wielu odbiorców ogromne ważna.
W środowisku pracowników świadczeń rodzinnych istnieje przekonanie, że jesteśmy zauważani jedynie w sytuacji kiedy pojawia się nowe zadanie do realizacji, którego nikt nie chce przyjąć, natomiast w przypadku docenienia w postaci gratyfikacji finansowej jesteśmy niewidoczni.
Nie obejmuje nas podwyżka dla budżetówki, nie obejmuje podwyżka dla samorządów i nie obejmuje nas dodatek motywacyjny.

Być może celem takich działań jest chęć pozbycia się pracowników świadczeń rodzinnych, gdyż zniechęceni i zdesperowani niskimi dochodami sami odchodzą z pracy, pomimo posiadanej ogromnej wiedzy i specjalistycznych kwalifikacji. Jednocześnie przy niskich płacach oczekuje się od nas ogromnej wiedzy, kompetencji, umiejętności pracy w trudnych, stresowych warunkach pod ogromną presją czasu i naciskiem społecznym. Pracownik świadczeń jest zobligowany do ciągłego podnoszenia kwalifikacji poprzez wdrażanie nowych aktów prawnych. bieżące odnotowywanie aktualizacji dotychczasowych przepisów, no i oczywiście ciągłą gotowość do podejmowania nowych "wyzwań".

cdn

[Honor@t@]

cd.

Jak wiadomo, nie istnieje żaden obowiązek świadczenia pracy akurat w zakresie o którym pisze, jest to prywatna decyzja każdego z pracowników, w każdym przypadku podyktowana innymi, indywidualnymi przesłankami. Jednakże wprowadzony podział pracowników zatrudnionych w ośrodkach pomocy na tych godnych zmotywowania i tych mało istotnych, zasługujących jedynie np. na przedświąteczne podziękowania na stronach ministerstwa za pracę i wypłatę świadczeń przed świętami, budzi ogromne poczucie niesprawiedliwości!!

Być może mój wniosek jest pełen żalu, i choć nie to było moja intencją, to niestety jest to odzwierciedlenie stanu ducha większości pracowników zajmujących się pomocą w formie świadczeń rodzinnych, funduszu alimentacyjnego czy programami pomocowymi, wrzuconych na sam dół hierarchii pracowników zatrudnionych w jednostkach pomocy społecznej.

W załączeniu przesyłam również, do Pana wiadomości pismo skierowane przeze mnie do MRPiPS

[D.C.]

Jeśli ktoś nie ma natchnienia, to myślę, że można skorzystać i porozsyłać - bo bardzo spodobał mi się poniższy komentarz, warto przeczytać. Nie jestem autorem - ale spytałem o możliwość wykorzystania.
Autorem jest P. Kama Kas.

W nawiązaniu do podjętej w dniu 19-06-2024 uchwały Rady Ministrów nr 62 w sprawie ustanowienia rządowego Programu „Dofinansowania wynagrodzeń pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w postaci dodatku motywacyjnego na lata 2024-2027”, jako pracownik ośrodka pomocy społecznej pragnę wyrazić swoje rozczarowanie i poczucie dyskryminacji w związku z wykazem zawartym w wyżej powołanym dokumencie adresatów wprowadzonego świadczenia motywacyjnego, dedykowanego pracownikom jednostek pomocy społecznej.
Zgodnie z ustanowionym dokumentem, system motywacyjny dzieli pracowników jednostek pomocy społecznej na „kluczowych” i tych nieistotnych. Dziwi zarówno wprowadzenie takiego podziału jak i zastosowany klucz zaszeregowania grup pracowników do poszczególnych kategorii.
Z treści uchwały wynika bowiem, że wykwalifikowana, wykształcona kadra działów świadczeń rodzinnych zajmująca się świadczeniami rodzinnymi i funduszem alimentacyjnym, pracująca na co dzień w bezpośrednim kontakcie z Klientami pomocy społecznej, została wykluczona z dodatku motywacyjnego a jednocześnie pracownicy zajmujący się obsługą organizacyjną ośrodka, nie mający żadnego kontaktu ze Świadczeniobiorcami, w tym również osoby o niższych kwalifikacjach, są zaliczani do „kluczowej” kadry ośrodka.
Praca każdego pracownika jest ważna i stanowi niezbędny trybik w funkcjonowaniu jednostek, jednakże wprowadzenie takich podziałów: na pracowników wartych zmotywowania i tych nie istotnych w sprawnym funkcjonowaniu ośrodków budzi głębokie poczucie niesprawiedliwości.
Należy tu zauważyć, że nie każdy klient świadczeń rodzinnych jest klientem pomocy społecznej, natomiast w zdecydowanej większości przypadków - klient pomocy społecznej jest klientem świadczeń rodzinnych.
Nie ma mojej zgody na umniejszanie roli i znaczenia pracowników wydziałów świadczeń rodzinnych w systemie wsparcia osób najbardziej potrzebujących !!
O ważnej roli w tym systemie pracowników tzw. „świadczeń rodzinnych” może świadczyć skala udzielanego przez te wydziały form pomocy, ilość wydawanych rozstrzygnięć, różne ich formy a w końcu wymierne kwoty wypłaconych świadczeń wspierających mieszkańców poszczególnych gmin.
Zakres przedmiotowy zadań realizowanych przez pracowników świadczeń rodzinnych jest bardzo szeroki i jest ciągle powiększany o nowe zlecenia.
Realizujemy nie tylko zasiłki rodzinne, świadczenia na rzecz osób z małymi dziećmi, szereg skomplikowanych pod względem prawnym świadczeń na rzecz osób niepełnosprawnych i ich opiekunów, realizujemy również pomoc samotnym rodzicom znajdującym się w kryzysie ekonomicznym z uwagi na bezskuteczność egzekucji należnych dzieciom alimentów.

[D.C.]

c.d.

Dodatkowo, począwszy od stycznia 2022 wdrażamy i realizujemy liczne rządowe programy pomocowe takie jak dodatki osłonowe, dodatki węglowe, dodatki na inne źródła ciepła, dodatki elektryczne, zwrot Vat od dostarczanych paliw gazowych, a w najbliższych dniach zbliża się termin uruchomienia kolejnego programu pomocowego - bonu energetycznego.
Niejednokrotnie, z uwagi na skale programów, masowo wpływające wnioski, ich realizacja przewyższała fizyczne możliwości i wydolność działów świadczeń w normalnym wymiarze czasu pracy.
Realizacja zadań odbywała się w ogromnym tempie, z presją społeczną, wymagała zaangażowania i całkowitego poświęcenia realizowanym programom, często kosztem prywatnego czasu rodzinnego.
Niezrozumiałym jest tutaj również fakt nie zabezpieczenia odpowiednich kosztów na obsługę zadania, gdyż ustawowo wprowadzona forma finansowania zadania często nie pokrywała kosztów licencji na oprogramowanie niezbędne do realizacji zadania, co w efekcie często oznaczało, że pracownicy wykonywali tą pracę społecznie, a w tych przypadkach w których pracodawcy docenili swych podwładnych, było to oznaką ich dobrej woli i przeznaczania na ten cel środków własnych gminy.
W trakcie bezpośredniej obsługi Klientów, my pracownicy działów świadczeń rodzinnych niejednokrotnie stajemy się powiernikami ich problemów. Każdorazowo staramy się kompleksowo pomóc w rozwiązywaniu ich trudności w ramach dostępnych nam narzędzi. Często w udzielanym poradnictwie wykraczamy poza nasz zakres czynności, wyszukując i wskazując możliwości rozwiązania danych problemów.
Przez Klientów ośrodka jesteśmy postrzegani jako pracownicy jednostki pomocowej, bez rozróżniania na pracowników socjalnych czy „pracowników od świadczeń rodzinnych”.
Mając na uwadze powyższe, po zapoznaniu się z dokumentami określającymi adresatów dodatków motywacyjnych dedykowanych pracownikom jednostkom pomocy społecznej, pozostaje mi jedynie gorzka świadomość, że jedyną formą motywacji do dalszego zaangażowania w pracę, jest moja chęć pełnienia misji pomocy choćby jednej potrzebującej osobie.
Szczególnie boli poniżenie pracowników zajmujących się świadczeniami rodzinnymi i funduszem alimentacyjnym poprzez wykluczenie z grupy pracowników kluczowych jednostki. Potwierdza to odwieczne poczucie lekceważenia naszej roli i pomniejszania sensu wykonywanej przez nas pracy.
Świadomość, że dla Rządu moja praca nie stanowi żadnej wartości działa niezwykle demotywująco.

[sas*]

Moim zdaniem pisanie do RPO jest znacznie lepszym pomysłem niż słanie pism do ministerstwa. Wydaje mi się, że warto też pisać ile osób na ilu pracujących zostało pominiętych żeby wykazać nierówne traktowanie