Też tak uważam i dlatego podtrzymuje to co pisałem wcześniej. W komentarzu do KPA z 2019 r. wyczytałem, że takie odwołanie do sądu jest wyjątkiem od reguły zawartej w art.16 KPA.
WSA we Wrocławiu w wyroku z 13.01.2016 r., IV SA /Wr 481/15, LEX nr 2063664, wyraził stanowisko, że cyt.: "Z punktu widzenia niniejszej sprawy istotne jest, zatem wyjaśnienie, co oznacza użyte przez ustawodawcę w ww. art. 24 ust. 2a omawianej ustawy określenie "wydanie orzeczenia", a następnie ustalenie, kiedy doszło do wydania orzeczenia w przedmiotowym postępowaniu. Nie ma wątpliwości, że dla oceny zakresu pojęciowego tego sformułowania wystarczające będzie poprzestanie na jego wykładni językowej, sprowadzającej się do stwierdzenia, że przez "wydanie orzeczenia" należy rozumieć dzień, w którym właściwy organ lub sąd wytworzył orzeczenie o niepełnosprawności bądź o stopniu niepełnosprawności (por. wyroki: WSA w Krakowie z 18 grudnia 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 1376/14 oraz WSA w Warszawie z 16 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 2390/13). Tak sformułowane przez ustawodawcę pojęcie "wydanie orzeczenia", wyłącza, zatem możliwość przyjęcia odmiennej interpretacji tego zwrotu. W szczególności należy podkreślić, że określenie "wydanie orzeczenia" nie można utożsamiać z pojęciem "doręczenia orzeczenia" czy to z uzasadnieniem, czy bez niego. Wskazane czynności procesowe mają, bowiem zróżnicowany charakter i odnoszą się do odmiennych etapów postępowania sądowego (por. WSA w Szczecinie z 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SA/Sz 189/12). (…) W uzupełnieniu do dokonanej wyżej przez Sąd wykładni przepisu art. 24 ust. 2a u.ś.r., należy odwołać się do argumentacji zaprezentowanej w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 października 2007 r., sygn. akt P 28/07, OTK-A 2007/9/106 (Dz.U. z 2007 r. Nr 200, poz. 1446), zgodnie z którą świadczenie pielęgnacyjne spełnia efektywnie swój cel, gdy jest przyznawane od daty wskazanej w orzeczeniu o niepełnosprawności. Wprawdzie przypadek, na tle którego Trybunał Konstytucyjny dokonał powyższej oceny, dotyczył zgodności art. 24 ust. 2 ustawy z Konstytucją RP, tym niemniej motywy tego wyroku mają w pełni zastosowanie w niniejszej sprawie. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego nie budzi sprzeciwu to, że samo uzyskanie urzędowego potwierdzenia stanu niepełnosprawności wymaga postępowania administracyjnego zainicjowanego przez osobę zainteresowaną. Nie budzi także zastrzeżeń to, że postępowanie to z natury rzeczy musi trwać przez czas odpowiadający standardom właściwym dla postępowania administracyjnego i że w tym okresie zainteresowany jako nieodpowiadający ustawowym przesłankom uznania niepełnosprawności jest pozbawiony zasiłku. Jednakże od momentu wskazanego przez władzę publiczną w decyzji ustalającej wystąpienie niepełnosprawności danego stopnia zainteresowany ma prawo uzyskać - w ustawowym trybie - zasiłek pielęgnacyjny w ustawowo określonej wysokości. Z tą datą jego interes w uzyskaniu takiego zasiłku jest chroniony konstytucyjnie.
Z wyroku WSA w Gliwicach z 11.09.2019 r., II SA/Gl 594/19 wynika, że cyt.: "Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Świadczenie to przysługuje: niepełnosprawnemu dziecku; osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności; osobie, która ukończyła 75 lat (art. 16 ust. 2 ustawy). Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21. roku życia (art. 16 ust. 3 ustawy). (…) Wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych prawo do świadczeń rodzinnych ustala się, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego. Jednocześnie art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi, że jeżeli w okresie trzech miesięcy, licząc od dnia wydania orzeczenia o niepełnosprawności lub orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, zostanie złożony wniosek o ustalenie prawa do świadczenia uzależnionego od niepełnosprawności, prawo to ustala się począwszy od miesiąca, w którym złożono wniosek o ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności. Zasadą jest więc przyznawanie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego począwszy od miesiąca, w którym złożony został wniosek o ustalenie tego prawa z prawidłowo wypełnionymi dokumentami. Wyjątkiem jest sytuacja przewidziana w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Zdaniem Sądu, w przedmiotowej sprawie, stanowisko zaprezentowane przez organ odwoławczy nie jest prawidłowe, użyte w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych określenie "wydanie orzeczenia" w odniesieniu do wyroku sądu należy rozumieć nie jako datę ogłoszenia tego wyroku, czy też datę, z którą to orzeczenie uzyskało walor prawomocności, lecz datę stwierdzenia jego prawomocności. Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych interpretacja tego przepisu (art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych) w zakresie owego zwrotu "wydanie orzeczenia" nastręcza pewne trudności.