Temat wielokrotnie wałkowany, ale wobec najnowszego orzecznictwa NSA mam wątpliwości, czy dla samotnie gospodarującej osoby, mającej orzeczenie o niepełnosprawności z uprawnieniem do dodatkowego pokoju, doliczacie 15 m2 do normatywu ?
Ja nie doliczam, chociaz przyznam się że taką sytuację ostatni raz mialam w 2014 r., a nie przegladalam obecnych-aktualnych wyroków,(może coś się zmieniło) posiłkowalam się wtedy m.in. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 4 czerwca 2013 r.
II SA/Bd 401/13, ale jak juz wczesniej napisalam bylo to prawie 3 lata wstecz:)Może ktos inny ma inne zdanie?
Ma. Tamten wyrok dotyczy tamtej sprawy, a nie tej. Zaglądam więc do przepisu i widzę, że dotyczy on KAŻDEGO przypadku, w którym pojawia się właściwe zaświadczenie. Wystarczająco wyraźnie i jednoznacznie. Czyż źle widzę?
PCW-uważam, że dodatkowa powierzchnia nie przysługuje osobie zamieszkującej samotnie, bez względu na to czy posiada stosowne orzczenie o niepelnosprawności-w którym jest wzmianka, że wymaga odrębnego pokoju, czy też posiada orzeczenie z Zus-u plus zaświadczenie o ww. fakcie od lekarza. Nie ma co polemizować-fakt jest taki, że każda sytuacja jest indywidualna i nie należy rozpatrzać wniosków hurtowo- należy się nad nimi pochylić. Powołam się natomiast na słowa wynikające z kolejnego wyroku a mianowicie"Ustalenie tej okoliczności nie skutkuje zaistnieniem materialnej przesłanki w postaci zamieszkiwania w lokalu osoby niepełnosprawnej, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Kluczowe znaczenie w tym zakresie ma sformułowanie "oddzielny pokój". Ma ono sens tylko wówczas, gdy zachodzi konieczność dzielenia lokalu mieszkalnego z innymi osobami. Pokój oddzielny to pomieszczenie, którego osoba nie musi dzielić z innymi osobami. W razie braku innych osób zamieszkujących lokal mieszkalny nie można dokonać rozróżnienia na pokoje oddzielne i nieoddzielne. Podzielając w pełni powyższe stanowisko zgodzić również należy się z oczywistym stwierdzeniem, że poza zakresem kompetencji zespołu pozostaje to, jaki lokal mieszkalny osoba zajmuje i czy jest to zamieszkiwanie samodzielne czy wraz z innymi osobami. Nie można twierdzić, że dysponowanie przez osobę niepełnosprawną orzeczeniem o wymogu zamieszkiwania w oddzielnym pokoju skutkuje automatycznie powiększeniem normatywnej powierzchni. Przepis materialny stosuje organ administracyjny rozpatrujący wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego, który to organ, dysponując złożonym przez stronę orzeczeniem powiatowego zespołu stwierdzającego niepełnosprawność połączoną z wymogiem zamieszkiwania w oddzielnym pokoju winien ocenić ten dowód w odniesieniu do konkretnej sytuacji mieszkaniowej osoby niepełnosprawnej. Określenie "wymóg zamieszkiwania w oddzielnym pokoju" będzie miało tylko wówczas zastosowanie, gdy osoba niepełnosprawna zamieszkuje z innymi osobami lub przynajmniej chociaż z jedną osobą. Wykładnia gramatyczna tego pojęcia oznacza to, iż jest to pokój, którego osoba niepełnosprawna nie musi dzielić z innymi osobami. Osoba prowadząca gospodarstwo domowe jednoosobowe, a więc zamieszkująca samotnie nie dzieli lokalu z innymi osobami, bowiem ma do swojej wyłącznej dyspozycji wszystkie pomieszczenia w tym lokalu. Nie istnieje w takim przypadku potrzeba wyodrębniania pomieszczenia dla osoby niepełnosprawnej, które zapewniałoby tej osobie właściwe warunki bytowe.
Powyższa wykładnia, przyjęta przez organy administracji publicznej w prowadzonym w sprawie postępowaniu i zaakceptowana przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie jest prawidłowa i oparta na utrwalonej linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w licznych orzeczeniach stwierdzał, że wykładnią gramatyczna omawianego przepisu pozostaje w tym przypadku w zgodzie z wykładnia celowościową.
Celem przepisu jest nie tylko poprawa sytuacji osoby niepełnosprawnej, lecz także wzgląd na prawa osób zamieszkujących z niepełnosprawnym, które korzystają ze zmniejszonej powierzchni. Stosowanie w takiej sytuacji wielkości normatywnej przewidzianej w art. 5 ust. 1 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, pozbawiłoby prawa do dodatku lub też do przyznania go w odpowiednio zwiększonej kwocie osoby uprawnione zamieszkujące z niepełnosprawnym, wymagającym oddzielnego pokoju. Taka wykładnia pozostaje również w zgodzie z art. 69 Konstytucji RP.
Moje zdanie jest jednoznaczne. Ale decyzja należy do osoby podejmującej dany wniosek, a następnie do przełożonego, który podpisuje daną decyzję. Strona ma zawsze prawo się od wydanej decyzji odwołać-wtedy całą sprawę rozpatrują organy wyższego rzędu.