SZKOLENIA

[~Alicja]

@Edyta, może Ci się przyda: Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie
z dnia 8 czerwca 2011 r. I OW 25/11 (LEX nr 1082830) Właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznawania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej, zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362), ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ustawa w art. 101 ust. 3 przewiduje, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o świadczenie oraz w sprawach niecierpiących zwłoki, właściwą miejscowo jest gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie. Nie dotyczy to jednak spraw - jak w tym przypadku - związanych ze skierowaniem do domu pomocy społecznej. Oznacza to, że w sprawie dotyczącej skierowania do domu pomocy społecznej właściwą do jej rozstrzygnięcia będzie zawsze gmina miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu jej kierowania do domu opieki społecznej (art. 59 ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).
Ta ustawa nie zawiera definicji \"miejsca zamieszkania\". Należy zatem odnieść się w tej kwestii do wyjaśnienia pojęcia \"miejsca zamieszkania\" zawartego w art. 25 Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na prawną konstrukcję składają się dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym oraz wola, zamiar stałego pobytu, przy czym oba te elementy muszą występować w sprawie łącznie. Zatem sam zamiar stałego pobytu w danej miejscowości nie stanowi o zamieszkaniu, lecz musi być połączony z przebywaniem w danej miejscowości i to z takim przebywaniem, które ma cechy założenia tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów.
Odnosząc ten stan prawny do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy, należy według Naczelnego Sądu Administracyjnego uznać, że miasto Gdańsk, w rozumieniu powołanego art. 25 k.c. spełnia przesłanki miejsca zamieszkania J. S.
J. S. zamieszkuje w tym mieście od lutego 2002 r. u siostry. Ponosi część opłaty za mieszkanie w kwocie (...) zł. Korzysta z opieki medycznej w Gdańsku. Od kilku lat nie utrzymuje kontaktów z rodziną zamieszkałą w Elblągu, z którą pozostaje w konflikcie.
Badanie stanu zdrowia na potrzeby Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził lekarz orzecznik ZUS w Gdańsku.
Fakty te świadczą jednoznacznie, że miejscem, w którym skoncentrował centrum swoich spraw majątkowych i osobistych jest Gdańsk. Na ocenę nie ma wpływu fakt, że nadal jest zameldowany na pobyt stały w Elblągu. Należy podzielić pogląd wyrażony we wniosku, że jest to jedynie niedopełnienie obowiązku meldunkowego.
Należy zwrócić też uwagę,że J. S. złożył wniosek w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Gdańsku.
Z tych też względów na podstawie art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w sentencji.