SZO i SP jednocześnie - Świadczenia rodzinne

[Mind Of Good]

Poniżej przedstawiono wskazówki/rady przy postępowaniu w kontakcie z osobą psychicznie chorą/rodziną:
w stosunku do dorosłych osób psychicznie chorych pracownik socjalny powinien posługiwać się imieniem i nazwiskiem lub tytułem grzecznościowym, np. pani Anna Kowalska. Należy unikać zwracania się do osoby psychicznie chorej po imieniu lub zdrobniale, aby inni ludzie nie postrzegali tych osób jako „wiecznych dzieci” lub osób niepoważnych, nieodpowiedzialnych,
należy pamiętać, iż zaburzenia psychiczne są stanem, który powstał na skutek uszkodzenia lub nieprawidłowej czynności mózgu, a nie chorobą, którą można się zarazić,
powinien nie potwierdzać majaczeń–halucynacji, ale też nie należy im zaprzeczać (lepiej: „rozumiem, że teraz tak Pan czuje”),
powinien umiejętne motywować do akceptowanych przez otoczenie zmian zachowania bez uwikłania się w rolę osoby kierującej osobą psychicznie chorą,
powinien koncentrować się na osobie psychicznie chorej, a nie na opiekunie/rodzinie chorego, aby nie budować dystansu i traktować osoby chore podmiotowo, a nie zaś na drugim planie,
w przypadku, kiedy komunikacja z osobą psychicznie chorą jest niemożliwa, pracownik powinien komunikować się z opiekunami/rodziną,
nie powinien pokazywać emocji budujących dystans, żalu, litości, współczucia, ale powinien być empatyczny,
w przypadku, gdy osoba psychicznie chora zachowuje się nietypowo, gdy w jej zachowaniu występują np. natręctwa, np. uciążliwe, wielokrotne powtarzanie danego wyrazu, czy też niekontrolowane przyruchy (np. kiwanie głową, stukanie ręką w blat stołu) nie powinien przerywać rozmowy, lecz prowadzić ją dalej w sposób naturalny,
powinien konsultować problemy dotyczące osób psychicznie chorych i ich rodzin w zespołach interdyscyplinarnych,
nie należy dotykać osób psychicznie chorych bez jej zgody,
uważanie na słowa, każde może być bowiem obietnicą, której uchwyci się osoba psychicznie chora,
powinien budować relację w oparciu o otwartą komunikację (pytanie ogólne, np. czy jest coś dla Pana trudnego?; zaczynanie od pytań łatwych, zachęcających do odpowiedzi; wskazywanie celów i objaśnianie wszystkiego; weryfikowanie sytuacji pytaniami, a nie komentarzami czy ocenami; zrozumiały i prosty przekaz informacji np. poprzez krótkie komunikaty; rozmowa bez pospiechu i ponaglania; zgodność komunikatów słownych z językiem ciała; mówienie o wszystkim, co robię i bycie przewidywalnym,
stosowanie techniki pytań niedokończonych, parafrazowanie,
powinien kontrolować oddawanie inicjatywy osobie psychicznie chorej,
określenie jasnych ram tego, co można i dawanie możliwości wyboru, bez sugerowania i narzucania,
powinien pamiętać o pilnowaniu granic własnej prywatności, niedopuszczenie do ich przekraczania.

[Mind Of Good]

Opis problemów, które może najczęściej napotkać pracownik socjalny w trakcie prowadzenia pracy socjalnej :
Osoby chore psychicznie często odmawiają przyjmowania pomocy uważając, że pomoc nie jest im potrzebna.
Osoby chore psychicznie są odbierane przez otoczenie z obawą i lękiem dlatego często są samotne i niezrozumiane.
Osoby psychicznie chore mogą być przekonane, że interwencja pracownika socjalnego zakończy się kolejna hospitalizacja dlatego też nie zwracają się o pomoc lub ukrywają, że ich stan zdrowia uległ pogorszeniu.
Osoby chore psychiczne mogą nie odczuwać, że są niewłaściwie ubrane, głodne, brudne.
Osoby psychiczne chore mają problem z dotrzymaniem terminu.
Osoby psychiczne chore nie rozumieją po co i w jakim celu muszą okazywać pracownikowi socjalnemu dokumenty.

Jednym ze sposobów niwelowania problemów jest przygotowanie pracowników socjalnych do pracy z osobami chorymi psychicznymi poprzez uczestnictwo w specjalistycznych szkoleniach z zakresu budowania relacji i komunikowania się z klientem.