Początkowo było tak
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/75BDA87997
Naczelny Sąd Administracyjny nie akceptuje także koncepcji przedstawionej w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku o przesunięciu w czasie procedury opisanej w art. 16 ust. 7 u.s.r. po to, by organ mógł rozważyć możliwość zastosowania jednego z przewidzianych w art. 30 ust. 9 u.ś.r. dobrodziejstw. Tego typu wykładnia prowadzi do całkowitej modyfikacji art. 16 ust. 7 u.ś.r. i jest jako taka niedopuszczalna. Ustawodawca nie pozostawił żadnej wątpliwości co do tego, że pomniejszenie świadczenia emerytalnego (rentowego) o kwotę nadpłaconego zasiłku pielęgnacyjnego następuje z mocy prawa i oddał tę kwestie do właściwości organów emerytalno-rentowych. Nie pozostawił tu żadnych uprawnień organowi właściwemu dla świadczeń rodzinnych, a w konsekwencji dla sądów administracyjnych
A później zrobiło się tak.
https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/15BA726BD1
Nie można również pominąć, że jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy zmieniającej wprowadzenie rozwiązania zawartego w dodawanych art. 16 ust. 7 i 8 u.ś.r. ma pozwolić w efektywny sposób wyegzekwować kwotę nadpłaconego zasiłku pielęgnacyjnego, przede wszystkim z uwagi na możliwość pominięcia procedur związanych z ewentualną egzekucją administracyjną. Wprowadzenie tej regulacji miało zatem na celu uproszczenie dochodzenia zwrotu należności wynikających z równoczesnego pobierania zasiłku i dodatku pielęgnacyjnego. Na realizację tego celu nie wpływa możliwość orzekania przez organ w przedmiocie ulg przewidzianych w art. 30 ust. 9 u.ś.r., jeśli bowiem okaże się, że brak jest podstaw do umorzenia kwoty nienależnie pobranego świadczenia, dojdzie do zastosowania uproszczonej procedury przewidzianej w art. 16 ust. 7 u.ś.r.
Z przedstawionych powyżej powodów
Naczelny Sąd Administracyjny za błędne uznał stanowisko tak organów administracji, jak i Sądu I instancji, co do braku możliwości zastosowania w niniejszej sprawie art. 30 ust. 9 u.ś.r. i związanej z tym konieczności odmowy wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie umorzenia przedmiotowych należności na podstawie art. 61a § 1 K.p.a., uznając tym samym za zasadne zarzuty skargi kasacyjnej.