Skutkiem wejścia w życie niniejszego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, ani uchylenie decyzji przyznających świadczenia, ani wykreowanie „prawa” do żądania świadczenia dla opiekunów dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Trybunał Konstytucyjny orzekł ostatecznie o niekonstytucyjności jedynie części normy wynikającej z art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych. Poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy a organ realizujący ustawę o świadczeniach rodzinnych zgodnie z art. 6 KPA zobowiązany jest do dosłownego realizowania art. 17 ust. 1b w/w ustawy jako pozostającego nadal obowiązującego i aktualnego przepisu prawa.
W negatywnych przesłankach przy przyznawaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego jest zapis w art. 17 ust. 5 pkt 2a, stwierdzający wprost, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli: osoba wymagająca opieki: pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Pani pozostaje w związku małżeńskim z Panem . Pan nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, co wykazał, oświadczył i poświadczył swoim podpisem we wniosku o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego.
Jest to kolejny powód do odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.