OK dzięki Jerry ale jeszcze się upewnię.
Niezaleznie od tego, że trwa postępowanie karne i załużmy policja złożyła wniosek do prokuratury o ten środek zapobiegawczy w formie opuszczenia mieszknaia to i tak ofiara może wystąpić z nwioskiem do sadu cywilnego???
Czy policja ma obowiązek przekazac np. kopie notatek z przeprowadzonych interwencji? Bo rozumiem, jakoś przemoc trzeba udowodnić, czy my jako ZI mozemy udostepnić do takiej sprawy jakies dokumenty (na prośbę ofiary)?
Czy jako przewodnicząca ZI moge wydać jakąs opinię, czy zaświadczenie, że trwa procedura NK i jak dotąd podejmowane działania nie przynoszą oczekiwanych rezultatów i nie zabezpieczają bezpieczeństwa ofiar?
a co z kosztami postępowania? Czy ofiara musi uregulowacć jakieś nalezności po złożeniu takiego wnosku? Czy można od razu w tym samym wniosku prosić o zwonienie z kosztów?
...a jeśli chodzi o ten art. 275a kpk to uznałam, ze skoro policja nie może, lub nie chce zawnioskowac o ten środek zapobiegawczy to dlaczego jaj mam nie spróbowac. Wyslałam to pismo do prokuratury i do wiadmości do komedy policji - moze uzyskam tyle, że jednak policja się obudzi i złoży taki wniosek, a tym sposobem można odizolować sprawce szybciej (skoro juz jest akt oskarżenia).
~Jerry wiem, że zg z art 11a ofiara może złożyć pozew o opuszczenie mieszkania osoby stosującej przemoc w rodzinie jednakże prawnik powiedział mi, że on wydawany jest na określony czas, a mi zależy na tym, aby sprawca został wyeksmitowany na stałe. Stąd postanowiliśmy złożyć wniosek o eksmisję. Z tego co udało mi się znaleźć do tej pory to niestety są to duże koszta - par. 12 pkt 1, podp. 2 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych;
kosztów komornika - zgodnie z Ustawą o komornikach sądowych i egzekucji - DzU nr 133 z 1997 r., poz. 882. Dlatego zapytałam się czy ktoś z Was miał taki przypadek. Może ten prawnik wprowadził mnie w błąd... już sama nie wiem... Dzięki za odpowiedź.
Aleście mnie zasypali pytaniami... Zatem po kolei.
anno, odpowiadam na Twój post z godz. 9.50.
Skoro policja już wystąpiła do prokuratora o zastosowanie środka zapobiegawczego to oznacza, że zaistniały uzasadnione ku temu okoliczności.
Kodeks postępowania karnego przewiduje bowiem, że:
\"Art. 244. § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.
§ 1a. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.
§ 1b. Policja zatrzymuje osobę podejrzaną, jeśli przestępstwo, o którym mowa w § 1a, zostało popełnione przy użyciu broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu, a zachodzi obawa, że ponownie popełni ona przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi /.../\".
Inny przepis kpk mówi z kolei, że:
\"Art. 275a. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można nakazać oskarżonemu o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej opuszczenie lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym środek przewidziany w § 1 stosuje się na wniosek Policji albo z urzędu.
§ 3. Jeżeli wobec oskarżonego, zatrzymanego na podstawie art. 244 § 1a lub 1b, zachodzą podstawy do zastosowania środka zapobiegawczego przewidzianego w § 1, Policja niezwłocznie, nie później niż przed upływem 24 godzin od chwili zatrzymania, występuje z wnioskiem do prokuratora o zastosowanie tego środka zapobiegawczego; wniosek powinien być rozpoznany przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania oskarżonego.
§ 4. Środek przewidziany w § 1 stosuje się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Jeżeli nie ustały przesłanki jego stosowania sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, na wniosek prokuratora, może przedłużyć jego stosowanie na dalsze okresy, nie dłuższe niż 3 miesiące.
§ 5. Wydając postanowienie o nakazie opuszczenia przez oskarżonego lokalu mieszkalnego można, na wniosek oskarżonego, wskazać mu miejsce pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe. Placówkami wskazanymi do umieszczenia oskarżonego nie mogą być placówki pobytu ofiar przemocy w rodzinie /.../\".
W formie komentarza (za: Jan Grajewski (red.), Lech K. Paprzycki, Sławomir Steinborn, Komentarz aktualizowany do art.275(a) Kodeksu postępowania karnego. Stan prawny: 2012.05.14) dodam, iż przepisy art. 275a zostały dodane przez art. 6 pkt 2 ustawy z 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw, którą to ustawą nowelizującą dodane zostały także przepisy § 1a oraz 1b w art. 244, stwarzające podstawę prawną do zatrzymania porządkowego i procesowego osób podejrzanych o stosowanie przemocy w rodzinie. Obowiązują od 1 stycznia 2011 r.
Przepisy art. 275a ustanawiają nowy środek zapobiegawczy, którego istotą jest nakazanie oskarżonemu (podejrzanemu) o popełnienie przestępstwa z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej opuszczenia lokalu mieszkalnego, zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym.
W odniesieniu do tego środka zapobiegawczego mają zastosowanie ogólne przepisy określające zasady orzekania środków zapobiegawczych,ale także, w odpowiednim zakresie, przepisy szczególne dotyczące pozostałych środków zapobiegawczych.
Przesłanki szczególne stosowania tego środka zapobiegawczego to wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego (podejrzanego) przestępstwa z użyciem przemocy, i to na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej z oskarżonym, oraz zaistnienie uzasadnionej obawy, że oskarżony ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej samej osoby, o czym świadczyć może także to, że oskarżony groził popełnieniem takiego przestępstwa.
W postępowaniu przygotowawczym ten środek zapobiegawczy stosuje prokurator na wniosek Policji albo z urzędu (§ 2). W postępowaniu sądowym środek ten stosuje sąd.
Szczególny tryb postępowania w przedmiocie tego środka zapobiegawczego określony został w § 3, a dotyczy sytuacji, gdy prokurator albo sąd rozważają potrzebę stosowania środka zapobiegawczego, gdy oskarżony uprzednio został zatrzymany w trybie określonym w art. 244 § 1a albo 1b. Wówczas Policja, przed upływem 24 godzin od zatrzymania osoby podejrzanej, ma obowiązek wystąpić z wnioskiem o zastosowanie środka zapobiegawczego, który to wniosek musi zostać rozpatrzony w ciągu 48 godzin od zatrzymania. Zwrócić należy uwagę na to, że także wówczas, gdy ta procedura (§ 3) nie została zrealizowana, nie ma żadnych przeszkód, żeby zastosować ten środek zapobiegawczy po ustaniu zatrzymania na podstawie art. 244 § 1a albo 1b. Oczywistą intencją ustawodawcy wyrażoną w § 3 art. 275a jest wykorzystanie w pierwszej kolejności tej właśnie procedury stosowania zatrzymania i środka zapobiegawczego, gdy z okoliczności sprawy wynika, że to szczególne zatrzymanie okazało się nieskuteczne.
Ustawa przewiduje w § 4 szczególny okres stosowania tego środka zapobiegawczego – do trzech miesięcy, co nie wyklucza nie tylko jego stosowania przez okres krótszy niż trzy miesiące, lecz także przedłużenia, nawet kilkakrotnego, do trzech miesięcy. Jeżeli ten środek zapobiegawczy był stosowany przez okres trzech miesięcy, to możliwe jest przedłużenie okresu jego stosowania przez sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy tylko na wniosek prokuratora (w postępowaniu przygotowawczym) na kolejny okres do trzech miesięcy. Także w tym przypadku istnieje możliwość nawet kilkukrotnego przedłużania tego okresu, ale w granicach tego drugiego okresu trzymiesięcznego. Takie odczytanie treści przepisu art. § 4, w części dotyczącej dwóch okresów trzymiesięcznych, jest wynikiem spojrzenia progwarancyjnego, pozwala bowiem na krótsze stosowanie tego środka zapobiegawczego, nie na dwa pełne trzymiesięczne okresy.
Szczególne unormowania zawiera przepis § 5, przewidujący w okresie wykonywania tego środka zapobiegawczego uprawnienie oskarżonego (podejrzanego) do uzyskania miejsca pobytu w placówce noclegowej, z wyłączeniem tych placówek, gdzie przebywają osoby będące ofiarami przemocy w rodzinie.
Poczytaj anno uważnie to co napisałem i rozważ sama, czy w tej sytuacji jest sens, by dublować składanie wniosków lub pozwów do sądu cywilnego. Wg mnie nie ma.
A co do następnych Twoich zapytań:
1. Policja, zgodnie z Wytycznymi Nr 2 KGP z 4 grudnia 2011 r. prowadzi równoległą do ZI/GR procedurę i monitoruje sytuację w rodzinie, w której wystąpiła przemoc. Że to jest totalna bzdura już o tym pisałem w innych wątkach, a zwłaszcza w temacie pn. \"Zespoły interdyscyplinarne. Komu to potrzebne?\"
Zatem policjant z wizyt w rodzinie sporządza notatki. Ale nigdzie nie jest powiedziane, że ma ich kopie dawać na GR, by je włączać (na grubość) do teczki przemocowej. On robi te notatki dla siebie, a jedynie na posiedzeniu GR może zreferować, jaki był efekt jego wizyt. Jego wypowiedź powinna być (jak i cała reszta wypowiedzi) zaprotokółowana.
2. Na prośbę ofiary można jedynie udostępnić jej wgląd w treść karty \"A\", a nie w całość zgromadzonej dokumentacji. Całość zgromadzonych materiałów z procedury należy udostępnić jedynie na prośbę organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze np. z art. 207 kk, czyli policji. Policja jednak powinna o to zwrócić się pisemnie do przewodniczącego ZI. O tym mowa w § 10 Rozporządzenia RM z dnia 13.09.2011 r. (\"1. Wszystkie działania są dokumentowane. 2. W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa dokumenty, o których mowa w ust. 1, są przekazywane organom właściwym do prowadzenia postępowania przygotowawczego\").
anno, odpowiadam na Twój post z wczoraj, godz. 10.06.
Co do Twoich działań w kontekście art. 275a kpk napisałem powyżej.
Daj se więc luz, to nie Twoja działka.
Niby komu masz przedstawiać opinię jako przewodnicząca ZI na temat wszczętej procedury NK? Chyba, że w formie syntezy bądź analizy materiałów dla samej siebie...
Zaświadczenie... no chyba, że na prośbę ofiary, że taka procedura jest prowadzona, ale za opłatą (przepisy w administracji). Albo, że z zapytaniem o to, czy prowadzona jest procedura NK zwróci się do Ciebie sąd. Albo, że tenże sąd od razu zażąda wglądu w zgromadzoną dokumentację ( bo nie uczyniła tego policja).
Na temat kosztów złożenia pozwu w sądzie cywilnym (art. 11a Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie) bądź zwolnienia z tych kosztów nie doczytałem się.
Domniemuję, że jest on bezpłatny, podobnie jak zaświadczenie lekarskie o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie (patrz.: Rozporządzenie Ministra Zdrowia
z dnia 22 października 2010 r. w sprawie wzoru zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie).
Po to jest art. 11a w Ustawie, by pomóc (pomoc ze strony państwa, czyli III RP) ofierze, a nie gnębić ją lub zniechęcać (za: posłanka I.Guzowska, prezydentowa J.Kwaśniewska ).
Albo... z niej kpić, bo \"zupa była za słona\" albo \" wypłata za mała\".
ela, koszty komornicze przy egzekucji? A niby z jakiej racji? Komornik egzekwuje wyrok sądu, zatem koszty z tym związane powinien ponosić dłużnik, a nie wierzyciel...
Według mnie to jest paranoja żeby ofiara przemocy musiała ponosić tak wysokie koszty, ale czytałam na forach że kobiety płacą kolosalne sumy...wszystko zależy kto ma jaki metraż mieszkania. Czekamy na wyrok, dalej będziemy coś myśleć jak pomóc kobicie.
anna - koszt pozwu w sądzie cywilnym - 200 zł. Do pozwu mozna dołączyć prośbę o zwolnienie z kosztów, dołączyć kserokopię wydatków miesięcznych (opłaty, kredyty, dojazdy do szkoły/pracy), zaświadczenie o zarobkach, decyzje o świadczeniach z pomocy społecznej i św.rodzinnych.
W dniu 1 sierpnia 2010 r. weszła w życie nowela Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie m.in. poprzez:
\"Art. 3.1. Osobie dotkniętej przemocą w rodzinie udziela się bezpłatnej pomocy, w szczególności w formie:
1) poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego, zawodowego i rodzinnego;
2) interwencji kryzysowej i wsparcia;
3) ochrony przed dalszym krzywdzeniem, przez uniemożliwienie osobom stosującym przemoc korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi członkami rodziny mieszkania oraz zakazanie kontaktowania się i zbliżania się do osoby pokrzywdzonej;
4) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie bezpiecznego schronienia w specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie;
5) badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie oraz wydania zaświadczenia lekarskiego w tym przedmiocie;
6) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie, która nie ma tytułu prawnego do zajmowanego wspólnie ze sprawcą przemocy lokalu, pomocy w uzyskaniu mieszkania\".
Zwróć uwagę, czego ma dotyczyć bezpłatna pomoc w postaci ochrony przed dalszym krzywdzeniem jak w pkt. 3: uniemożliwienie sprawcy korzystania ze wspólnego mieszkania!
I to tego tyczy się następny artykuł:
\"Art. 11a.1. Jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania.
2. Sąd rozpoznaje sprawę w trybie przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.) o postępowaniu nieprocesowym. Postanowienie zapada po przeprowadzeniu rozprawy, która powinna odbyć się w terminie jednego miesiąca od dnia wpływu wniosku. Staje się ono wykonalne z chwilą ogłoszenia i może być zmienione lub uchylone w razie zmiany okoliczności.
3. Do wykonania obowiązku orzeczonego na podstawie ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji obowiązku opróżnienia lokalu służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika\".
Nie rozumiem więc, skąd w Twojej wypowiedzi mowa o jakichś 200 zł kosztów pozwu o zobowiązanie oszołoma do opuszczenia mieszkania.
Może masz wiedzę o innej procedurze, czyli eksmisji (zatem wysiudaniu kogoś z chałupy na wieczność) i wyegzekwowania tego przez komornika (jak w przypadku wywalania na bruk niepłacących czynszu).
Ale wówczas mówimy o dwóch różnych sprawach.