zależy:
nazwy członków narodów, ras i szczepów piszemy z duże litery, np.: Arab (członek narodu), Słowianin, Żyd (członek narodu), Szwed, Murzyn (człowiek rasy czarnej), Metys (Indianin z domieszką krwi białej), Papuas,
ale: muzułmanin, katolik, protestant, arab (koń pochodzący z Półwyspu Arabskiego o maści gniadej lub karej), żyd (wyznawca judaizmu), murzyn (ktoś opalony lub wykonywujący za kogoś pracę), itp.
Ściśle biorąc, należałoby pisać żyd, idąc za przepisem, który mówi, że małą literą pisze się nazwy wyznawców, a wielką literą nazwy narodowości. Jednak w przypadku Żydów granica między wyznaniem a narodowością jest często trudna do przeprowadzenia. Dlatego już w Słowniku wyrazów kłopotliwych (1994) zachęcaliśmy czytelników, aby w sytuacjach wątpliwych używali raczej wielkiej litery niż małej. Tak więc pisownia Żyd, oznaczająca przede wszystkim osobę narodowości żydowskiej, może być - naszym zdaniem - stosowana też w odniesieniu do osób wyznania mojżeszowego.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski